Podlaska Złota Setka Przedsiębiorstw 2014. Są inne drogi dla młodych niż za granicę lub... do urzędu

Andrzej Parafiniuk, prezes Podlaskiej Fundacji Rozwoju Regionalnego: - Te akcje potwierdziły, że w młodym pokoleniu tkwią ogromne pokłady dobrej energii. I dotarło do nas ze wzmożoną siłą, że ciągle mówimy o tych, którzy stąd uciekli, zamiast robić jak najwięcej dla tych, którzy tu zostali. I nie prowokujemy ich, żeby mówili, czego im trzeba.

My chcemy przekonać młodych ludzi, że mogą tak pokierować swoim życiem i tak wpływać na gospodarkę w regionie, że i tu będą zadowoleni ze swojej sytuacji. Nie brniemy w tym celu w teoretyczne rozważania, pokazujemy przykłady z życia. Na Lidera Przyszłości licealiści przyszli dosyć nieufni, a okazało się to kapitalnym spotkaniem doświadczenia z młodością. Stanęli przed nimi m.in. Adam Zdanowicz produkujący designerskie rowery customowe, Emilia Andrzejewska, założycielka Baristacji i wytrawny przedsiębiorca Maciej Szumski, prezes Plum, wizytówki regionu. Wszystkich łączyła pasja i przekuwanie swoich marzeń w pracę zawodową. To dzięki nim mogliśmy pokazać, że jest trzecia droga poza emigracją czy zatrudnieniem w urzędzie, które jest stabilne, trwałe i… nie wymagające za dużo.

Marek Dźwigaj, wiceprezes PFRR: - W zeszłym roku, gdy robiliśmy akcję „Postawmy na siebie”, to przekonywaliśmy, że wszystko zależy od nas. Trzeba tylko zrozumieć „o co chodzi w gospodarce” i wziąć sprawy w swoje ręce. I teraz chcemy się skupić na młodych, bo za 10-20 lat to oni będą przedsiębiorcami, menedżerami, zadecydują o wyglądzie naszej gospodarki.

Ale jak widzicie rolę Fundacji? Bo ludzie oceniają swoją tu przyszłość przez pryzmat jakości miejsc pracy. Wy ich nie zapewnicie.

AP: - Ale pośrednio pomagamy w ich stworzeniu, bo udzielamy pożyczek, doradzamy, poręczamy kredyty. To także służy wspieraniu przedsiębiorczości i tworzeniu miejsc pracy. Ale chcemy też „zmusić” władze regionu do zwielokrotnienia w budżetach kwot przeznaczonych na naukę przedsiębiorczości w szkołach. Na wszystkich poziomach nauczania. To nie są wielkie koszty, a korzyści mogą być ogromne.

MD: - Nauka przedsiębiorczości w szkołach jest zazwyczaj traktowana po macoszemu. Nie mobilizuje się młodych, żeby byli bardziej kreatywni. Wpaja się im na starcie, kto to przedsiębiorca, co to bilans czy inne pojęcia. To jest zwyczajnie nudne. Oczywiście nie chcemy ze wszystkich zrobić przedsiębiorców, ale chcemy zwiększyć szansę, że będzie ich więcej w przyszłości i zorganizują pracę dla innych. A i ta reszta społeczeństwa będzie lepiej przygotowana do roli, jaką będzie pełnić jako pracownicy, urzędnicy, naukowcy czy konsumenci.

Co zamierzacie zatem robić ze swojej strony?

MD: - Przeprowadzimy szereg działań, które chcemy pokazać jako propozycje możliwe do realizacji systemowej. Zaczniemy od najmłodszych dzieci w przedszkolach. Zaproponujemy im ponownie kolorowanki, które skłonią do wspólnej zabawy wokół oszczędzania, zawodów rodziców czy dziadków. Starszych zaprosimy do konkursów np. ph. Jak zarobić pierwszy milion. Gimnazjalistów zachęcimy do pokazania fotografią sukcesu, niekoniecznie gospodarczego. A młodzież po raz kolejny wciągniemy w produkcję spotu reklamowego pt. Produkt z mojej okolicy. Liczymy, że przy okazji sprowokuje to ich do poznawania lokalnego biznesu.

Chcemy też pokazać w szkołach, że w życiu nie trzeba oddzielać pasji od pracy. Że najfajniej jest, gdy jedno wynika z drugiego. Adam Zdanowicz jest rowerzystą. Kręci go to, więc postanowił robić rowery. Pani Emilii ktoś zaproponował, żeby mu przygotowała wesele, bo wiedział, z jaką pasją i znawstwem podchodzi do przygotowywania smacznego jedzenia. W końcu otworzyła swoją restaurację. Jak człowiek robi coś z pasją, to robi to dobrze. A to liczy się na rynku i pozwala zarabiać pieniądze.

Tacy ludzie potwierdzają teorie biznesowe swoim życiem.