Jedyny taki młyn na Podlasiu. Ponad 100-letni murowano-drewniany budynek nad brzegiem Łoknicy

Młyn w Łoknicy to budynek wybudowany w roku 1910, a jego konstrukcja jest w większości murowana, część znajdująca się najbliżej rzeki jest wykonana z drewna.

Zobacz jak wygląda ten wyjątkowy, podlaski młyn wodny:

Młyn wodny usytuowany jest nad niewielką rzeką Łoknica, swoją funkcję spełniał do lat 90-tych XX wieku.

Młyny były używane od starożytności i stanowiły ważny element gospodarki wielu społeczeństw. W starożytności funkcjonowały młyny wodne, napędzane siłą rzek lub strumieni. W średniowieczu pojawiły się młyny ... wiatrowe. Młyny to jedne z najstarszych budowli, które można spotkać na terenie Polski. Najstarsze zachowane do dzisiaj młyny pochodzą z XIII wieku i są częścią naszej historii.

Młyn we wsi był ważnym elementem infrastruktury, który pomagał w rozwoju. Te "małe fabryki" umożliwiały ludziom uzyskanie mąki z uprawianego zboża, sprawiały, że rolnictwo się rozwijało.

Zniszczony młyn wodny znika znad Kanału Bystrego. Ruiny nie ma. Co w jej miejsce - nie wiadomo

W dawnej Polsce młyny, podobnie jak i w innych zakątkach świata, były istotnym elementem gospodarki. Budowane na rzekach lub strumieniach, umożliwiały mielenie zboża i innych produktów rolnych. Obsługą młynów zajmowali się młynarze. Mielenie zboża było ważne dla wszystkich mieszkańców, ponieważ pozwalało im na przygotowanie podstawowych produktów spożywczych, jak chleb. Młynarze posiadali odpowiednią wiedzę i umiejętności, cechowała ich również cierpliwość i zaangażowanie. W większości regionów Polski istniały specjalne cechy młynarskie.

Obecnie istnieje wiele różnych typów młynów, takich jak młyn:

• parowy,
• elektryczny,
• hydrauliczny.

Młyny składały się z kilku podstawowych części:

• kamiennego fundamentu, drewnianej obudowy,
• koła wodnego i mechanizmu mielącego.

Koło wodne było napędzane przez nurt wody, a mechanizm mielący składał się z kamieni żarnowych lub metalowej maszynerii. Mielenie odbywało się na specjalnie przygotowanym stole, gdzie kamienie żarnowe lub metalowa maszyneria ścierała ziarna na mąkę. Po procesie mielenia produkty te były pakowane i sprzedawane na targu lub bezpośrednio do domów klientów.

Niewiele wsi w okolicach Bielska czy Hajnówki może pochwalić się w miarę dokładną datą założenia. Należy do nich Łoknica. Założono ją pomiędzy 1566 a 1569 roku w ramach leśnictwa bielskiego. (...) Według spisu podatkowego z 1580 roku dobra Łoknica i Miększe należące do wojskiego bielskiego liczyły 12 i pół włóki zamieszkałych przez chłopów. Istniał tu zakład kowalski oraz młyn. Były to wyróżniające się dobra w okolicy.

Rród Łoknickich herbu Nieczuja nie był typowym rodem drobnoszlacheckim z ziemi bielskiej. Synem wyżej wymienionego Jana Łoknickiego i jego żony Jasieńskiej był między innymi Marian Łoknicki – sekretarz króla Stefana Batorego i Zygmunta III. Jego brat Jan był dworzaninem Batorego. Obaj uczestniczyli w wojnach z Moskwą. Marian Łoknicki został mianowany kasztelanem podlaskim, lecz nie zdołał objąć urzędu.

W okresie międzywojennym w Łoknicy istniały aż dwa młyny. Na ówczesnych mapach można zauważyć osadę młyńską na północny-wschód od wsi, nad rzeką. Młyny należały do K. Dudzicza i J. Marona. W 1921 roku w Łoknicy było 35 domów i 201 mieszkańców. Przeważała ludność białoruska.

Historia wsi na podstawie opracowania: „Historia Gminy Bielsk Podlaski” – Leszek Zugaj, Lublin 2008)

Łoknica to lewy dopływ Narwi o długości 39,08 km. Rzeka wypływa w okolicach wsi Nowokornino i początkowo płynie na północ. W Trywieży skręca na zachód i mija wsie:

• Wieżanka, Kuraszewo, Lady,
• Leniewo, Podrzeczany.

Zobacz jak wygląda ten wyjątkowy, podlaski młyn wodny:

Po minięciu Łoknicy rzeka kieruje się na północ i przepływa jeszcze obok wsi:

• Miękisze, Treszczotki, Pilipki, Hukowicze,
• Kożyno, Stupniki i po kilku kilometrach wpada do Narwi.

Obejrzyj film o zawodzie młynarza, zrealizowany przez Ireneusza Prokopiuka w łoknickim młynie: