Rocznice i święta białostockie. Wydarzenia, które niekiedy pokrywają się z tymi państwowymi i ogólnokrajowymi, ale przeważnie mają własną historię, czasem logikę. Tak jak lutowy powrót do macierzy, marcowa katastrofa pociągu z chlorem, majowa pielgrzymka do Zwierek, lipcowe wyzwolenie-zniewolenie, sierpniowe powstanie w getcie, wrześniowy Marsz Sybiraków.
Wśród nich także dwa przemarsze od Fary do białego kościoła na wzgórzu: marcowo-kwietniowa droga krzyżowa i majowo-czerwcowa procesja Bożego Ciała. Niby jedne z wielu w kraju, ale już z własną tradycją, symboliką, klimatem i wymową (także uniwersalną). I jasnym przesłaniem publicznym: manifestacji wiary i przywiązania do krzyża. Tak mocnym i kardynalnym, że zbędnymi wydają się kolejne. Zwłaszcza te, które są retorsją w krucjacie krzyżowej. Jej widmo od kilku miesięcy krąży po polskich instytucjach systemowych.
W Europie trwała ona 17 miesięcy. Rozpoczęła się w listopadzie 2009 roku werdyktem Europejskiego Trybunału Praw Człowieka. Sędziowie przyznali Włoszce fińskiego pochodzenia odszkodowania za straty moralne poniesione na widok krzyża powieszonego w szkole.
Po tamtych wyroku Mirosław Miniszewski tak pisał w "Obserwatorze": - Sam nie jestem chrześcijaninem, nie jestem specjalnie człowiekiem wierzącym ani religijnym, ale dopóki mogę zobaczyć wiszące publicznie krzyże, dopóty mam poczucie względnego bezpieczeństwa, że trwa tradycja, która dla milionów nadal jest nadzieją na lepsze życie, na płynący z wiary sprzeciw wobec praktyk nowoczesnego i bezwzględnie eksploatującego zasoby ludzkie i naturalne systemu. Krzyż daje ludziom wiarę w to, że nie są sami, że ich życie ma jakiś sens. Można się z katolikami spierać o wiele spraw, ale akurat przesłanie płynące z krzyża ma charakter na tyle uniwersalny, że nawet niewierzącemu lub wierzącemu inaczej warto się w nie uważnie wsłuchać".
W marcu tego roku Trybunał Praw Człowieka w drugiej instancji cofnął wyrok przyznający odszkodowanie dla Włoszki fińskiego pochodzenia.
Przy tych prawnych potyczkach, ale także podczas dyskusji towarzyszących treści preambuły konstytucji europejskiej, nie sposób było odnieść wrażenia, że Europa w pogoni za poprawnością wszelakiej maści zapominała na czym polega wartość chrześcijaństwa. Nie wartości chrześcijańskich, bo podobne można odnaleźć w innym systemach religijnych. Wartości chrześcijaństwa jako syntezy filozofii greckiej, prawa rzymskiego oraz logosu i etosu zaczerpniętego z judaizmu.
To dzięki tej syntezie, która stała się depozytariuszem i trampoliną tamtych starożytnych kategorii, mogły rozwinąć się pojęcia osoby ludzkiej i jej praw, godność, podmiotowość, demokracja. Czyż nie są to wartości, na których przynajmniej werbalnie opiera się współczesna europejskość? I o tym uniwersalizmie płynącym z krzyża zdaje się teraz także zapominać strona wojująca w polskiej krucjacie. Amnezja, choć inna, jest jednak nie tylko jej udziałem.
W niedzielę w Białymstoku przejdzie I Marsz Wiary. Zdaniem organizatorów, manifestacja tego rodzaju jest potrzebna, gdyż wiele osób w stolicy Podlasia pragnie zamanifestować swoje przywiązane do wartości chrześcijańskich (m.in. symbolu krzyża), które są nadrzędne w ich codziennym życiu. Nie ma jednak w przestrzeni publicznej bardziej mocnego i jednoznacznego pokazania przywiązania do tych wartości niż dwa przemarsze od Fary do białego kościoła na wzgórzu: droga krzyżowa i procesja Bożego Ciała. Nie zastąpi ich żaden, nowy marsz. Warto o tym pamiętać.
Czytaj e-wydanie »Dołącz do nas na Facebooku!
Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!
Dołącz do nas na X!
Codziennie informujemy o ciekawostkach i aktualnych wydarzeniach.
Kontakt z redakcją
Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?
