Wiktor Szwed nie żyje. Poeta miał 95 lat, pisał po białorusku dla dorosłych i dla dzieci

Nie żyje poeta Wiktor Szwed. Miał 95. lat.

Wiktor Szwed urodził się na Białostocczyźnie we wsi Morze. Był absolwentem Akademii Nauk Politycznych w Warszawie, dziennikarstwa i filologii białoruskiej Uniwersytetu Warszawskiego. Debiutował w 1957 roku na łamach „Niwy”. Pisze w języku białoruskim.

Był autorem zbiorów poezji: Życciowyja ścieżki (1967), Dziaciństwa prystań (1975), Drużba (1976), Maja zialonaja Zubrowija (1990), Rodny schou (1991), Wiasiołka (1991), Wiersze wybrane (w tłumaczeniu na język polski, 1997), Wierszy Natalcy (1998), Lata wiatr skrzydlaty, Śmiech nie grzech (w tłumaczeniu na język polski, 2000), Wybranyja wierszy (2000), Maje Ajczyny (2003) oraz współautorem podręczników do nauki języka białoruskiego. Zajmuje się również przekładami.

W jego tłumaczeniu na język polski ukazały się m.in. książki: I. Szubitydze Opowieści poleskie (1973), A.Twardowski Wiersze (1985), a na język białoruski tom poezji A.Szewełło Supraskiej duszy śpiewanie (2003) oraz setki wierszy polskich poetów.

Ważne miejsce w dorobku poety zajmowała twórczość dla dzieci. W tych wierszach autor nawiązuje do tematyki miejsc ojczystych, przodków, rodzinnej wsi, zwyczajów wiejskich dzieci. Jego poezja dziecięca nie stroni od dowcipu, jest aforystyczna, odznacza się lakonicznością wypowiedzi i zaskakującą puentą. Można się z nią spotkać co tydzień w „Zorce”, dodatku dla dzieci w „Niwie”. Kolejne pokolenia dzieci uczą się wierszy Szweda na pamięć, recytują i wzorują się na nich w swoich próbach poetyckich.

Wiersze Wiktora Szweda mają znaczenie poznawcze, dokumentalne i kronikarskie. Poświadczają różnorodne przejawy życia białoruskiego w Polsce. Twórczość poety – refleksyjna, liryczna a często dowcipna, wyrosła z głębokiej świadomości własnych korzeni i źródeł, spotyka się z dużym zainteresowaniem tak w środowisku białoruskim jak i polskim.

Od 1977 roku był członkiem Warszawskiego Oddziału Związku Literatów Polskich a od 1988 r. Oddziału Białostockiego ZLP oraz Białoruskiego Stowarzyszenia Literackiego „Białowieża”.