W kwietniu 1935 r. w "Reflektorze" ukazał się raport o przestępczości na terenie województwa białostockiego. W ciągu trzech minionych lat liczba kradzieży, bójek, zabójstw i podpaleń znacznie wzrosła. Jak wynikało ze statystyk w 1932 r. odnotowano 998 przypadków przywłaszczenia sobie cudzego mienia, w kolejnym roku 4754, a w 1934 roku 6652. Podobna była tendencja, jeśli chodzi o bójki, które doprowadziły do uszkodzenia ciała. W 1932 roku było 146 takich incydentów, w następnym 859, a w 1934 aż 1600. Spadła tylko liczba zabójstw. W kolejnych latach było 65, 33 i 32 takich przypadków.
W czasach, kiedy przestępczość rosła w zastraszającym tempie, zapełniały się równie szybko więzienia. Białostocki zakład karny przy Szosie Baranowickiej, zwany w lokalnej prasie "szarym domem" był przeznaczony dla bardziej zasłużonych przestępców. W marcu 1935 r. karę odbywało tam 1187 osób, w tym 1113 mężczyzn i 76 kobiet.
Największą grupę (387) stanowili więźniowie odsiadujący kary do trzech lat pozbawienia wolności. Zaledwie siedem osób odsiadywało wyrok do dwóch miesięcy pozbawienia wolności. Na dożywocie skazanych było osiem osób. Aby urozmaicić więźniom nieco pobyt w "szarym domu" zarząd więzienia zatrudniał ich w różnych warsztatach, introligatorniach, stolarniach. Raport podkreślał też, że wolny czas spędzali oni na czytaniu książek, gdyż więzienie posiadało własną bibliotekę oraz prowadzono z nimi pracę oświatową w formie odczytów i pogadanek.
Czytaj e-wydanie »Dołącz do nas na Facebooku!
Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!
Dołącz do nas na X!
Codziennie informujemy o ciekawostkach i aktualnych wydarzeniach.
Kontakt z redakcją
Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?
