W kolorach tęczy

Wybór farby będzie zależeć od tego, jaką powierzchnię trzeba pomalować, a także od ceny. Jednak nie warto kupować najtańszej - droższe są bardziej wydajne i odporne na zadrapania.
Wyroby nawet tego samego producenta mogą różnić się pewnymi cechami, które będą istotne przy malowaniu. Inne właściwości mają farby do sufitów, a inne do ścian.
Farby do malowania ścian wewnętrznych różnią się przede wszystkim rodzajem spoiwa i rozcieńczalnika. Farby wodne są rozcieńczane wodą, rozpuszczalnikowe - rozpuszczalnikiem organicznym (np. benzyną lakową).
Farby rozcieńczane wodą cieszą się największą popularnością wśród kupujących. Bardzo szybko schną, poza tym są wygodniejsze w użyciu niż rozpuszczalnikowe. Podczas wysychania nie wydzielają szkodliwych substancji, tylko parę wodną. Ogólne nazwy farb pochodzą od ich spoiwa:

l Wapienne. Doskonale nadają się do świeżych, niezupełnie wyschniętych tynków wewnętrznych. Tworzą porowatą powłokę, ułatwiającą oddychanie ścian. Mają właściwości antyseptyczne i łączą się trwale z podłożem. Są pokryciem pozbawionym elastyczności - widoczne są na nim wszelkie uszkodzenia tynku. Nie można ich czyścić wodą. Używane są do tynków oraz ścian z cegły, betonu i kamienia. Malowanie nimi należy powierzyć profesjonalistom. Ich przygotowanie nie jest bowiem proste, poza tym wapno ma żrące działanie - trzeba uważać na skórę i oczy.

l Klejowe. Tworzą powłoki porowate ułatwiające oddychanie ścian. Pozwalają na uzyskanie półpełnych i pełnych barw. Mają matowy wygląd. Są to najczęściej mieszaniny kredy malarskiej, zwanej tonem, barwnych pigmentów, kleju i wody.
Farby z klejami roślinnymi i zwierzęcymi nie są odporne na wilgoć. Stosuje się je do tynków suchych. Farby z klejami kazeinowymi są odporne na przejściowe działanie wody. Można nimi malować wilgotne, surowe tynki, co po wyschnięciu polepsza wytrzymałość farby.

l Metylocelulozowe. To nowoczesna odmiana farb klejowych. Sprzedawane są w postaci sypkiej. Po rozpuszczeniu w wodzie składniki nie osadzają się na dnie naczynia, tworząc cały czas zwartą zawiesinę, nie trzeba ich przecedzać. Podobnie jak zwykłe farby klejowe, zapewniają porowatą powłokę. Nie są odporne na wilgoć. Powłok z tych farb nie można zmywać wodą.

l Emulsyjne. Popularne ze względu na uniwersalność zastosowań i ich właściwości. Mogą być barwione na dowolny kolor dzięki dodawanym pigmentom. Po zaschnięciu tracą zdolność rozpuszczania w wodzie, dlatego powłoki z nich wykonane można zmywać wodą. Nie są jednak odporne na jej stałe oddziaływanie. Są odmiany farb emulsyjnych z dodatkami uodparniającymi je na działanie bakterii, pleśni i grzybów. Spotyka się zarówno emulsyjne farby bezwonne, jak i o delikatnym zapachu. Pomieszczenia malowane tymi drugimi należy wietrzyć aż do zaniku specyficznej woni.

l Lateksowe. Dobrze kryją malowaną powierzchnię. Tworzą gładką i jednolitą powłokę, a pokryta nimi powierzchnia "oddycha". Są łatwe do nakładania i odporne na działanie promieni słonecznych - pomalowana nimi ściana nie zmienia koloru przez kilka lat. Stosuje się je na tynk, cegłę, beton, drewno i płyty gipsowo-kartonowe. Schną od pół godziny do dwóch godzin

l Akrylowe. Tworzą gładką, jednolitą powłokę, dobrze kryją powierzchnię. Umożliwiają "oddychanie" ściany, bo lepiej od winylowych przepuszczają parę wodną. Schną około godziny. Pomalowane nimi ściany można często szorować i zmywać. Dostępne również w wersji odpornej na grzyby oraz bakterie. Do stosowania na tynk, cegłę, beton, drewno, a nawet na ściany pokryte tapetami papierowymi, winylowymi i z włókna szklanego oraz farbami klejowymi i olejnymi.

l Winylowe. Dość szybko się brudzą, ale łatwo je zmyć. Tworzą gładką powłokę, słabo przepuszczającą parę wodną. Do stosowania na tynk, cegłę, beton, płyty gipsowo-kartonowe i drewno.

l Akrylowo-lateksowe. Dzięki zawartości lateksu powłoka farby jest elastyczna, a akryl nadaje jej twardość. Nie przepuszcza pary wodnej, jest wodoszczelna. Te farby są odporne na działanie promieni ultrafioletowych, rozpuszczalników i wysoką temperaturę. Stosuje się je w pomieszczeniach o dużej wilgotności (w łazienkach, kuchniach) oraz na ścianach narażonych na uszkodzenia (w przedpokojach, korytarzach).

l Winylowo-akrylowe. Tworzą gładką powłokę przepuszczającą parę wodną. Łatwo je zmyć, nie ścierając powłoki. Dobrze kryją malowaną powierzchnię. Można je stosować na tynk, cegłę, beton, płyty gipsowo-kartonowe i drewno.

l Silikatowe. Najczęściej stosuje się je do renowacji starych i zniszczonych budynków. Tworzą powłokę przepuszczalną dla pary wodnej. Ich charakterystyczną cechą jest skamienianie z podłożem, dzięki czemu powstaje twarde, mineralne i nierozpuszczalne połączenie farby z powierzchnią, na którą jest nakładana. Można nimi malować surowe tynki mineralne lub tynki pokryte wcześniej farbą mineralną, np. wapienną lub silikatową. Przed malowaniem zasadniczym należy położyć powłokę z krzemianowej farby podkładowej.

l Alkilowe. Mają dobrą przyczepność i dobrze pokrywają malowane powierzchnie. Charakteryzują się dużą elastycznością, gładkością, a także odpornością na uderzenia i działanie wody, olejów i smarów. Dają się łatwo zmywać. Przeznaczone są do malowania zarówno drewna i metali, jak też tynków, cegły i innych materiałów.

l Chlorokauczukowe. Służą przede wszystkim do malowania metali, tynków i betonu. Mają dużą przyczepność do podłoży i dobrze je pokrywają. Nie przepuszczają pary wodnej. Są odporne na ścieranie, uszkodzenia mechaniczne, na działanie wody, roztworów mydła, środków piorących i olejów mineralnych. Nadają się idealnie do pomieszczeń sanitarnych i kuchni w miejscach narażonych na stały kontakt z wodą.

Przeciw grzybom i korozji

Na sklepowych półkach obok zwykłych farb znajdziemy także farby specjalne, na przykład z dodatkiem środków przeciw grzybom, kryjące już po jednokrotnym malowaniu lub antykorozyjne. Można też kupić farby strukturalne, które nakłada się specjalnymi wałkami i szpachelkami lub natryskuje pistoletem, nadając powierzchni różne faktury.

Pędzlem i wałkiem

Pędzel i wałek to równorzędne narzędzia do prac malarskich. Nadają się w równej mierze do gruntowania i malowania. Do zmywania ścian nadaje się tylko pędzel.
Pędzel sprawdza się doskonale przy malowaniu małych powierzchni i zakamarków: krawędzi ścian przy suficie i podłodze, narożników, ścianek otworów drzwiowych i okiennych, okolic kontaktów, gniazdek elektrycznych, grzejników. Nadaje się do malowania nierównych i chropowatych ścian. Sufity bardzo dobrze maluje się dużym pędzlem, tak zwanym ławkowcem.
Z kolei wałek jest niezastąpionym narzędziem do malowania dużych, gładkich powierzchni. Po zanurzeniu wałka w zbiorniku kuwety przeciągamy go powoli po ociekaczu tak, aby preparat gruntujący lub farba równomiernie nasączyła włosie. Nadmiar odsączamy na ociekaczu. Powolne ruchy wałka uchronią nas przed opryskaniem farbą wszystkiego wokół.

PAMIĘTAJ

l Zwróć uwagę na okres przydatności farby - po jego upływie farba może stracić swoje właściwości lub w ogóle nie będzie nadawała się do użycia. Jeżeli farba jest w dużym opakowaniu, lepiej jej część przelać do mniejszego pojemnika.
l Pomieszczeń nie należy malować w temperaturze poniżej 5 st. C ani gdy jest duża wilgotność powietrza, tzn. powyżej 80 proc. Takie warunki niekorzystnie wpływają na schnięcie farby.
l Jeśli ściany są powtórnie malowane, przed odnawianiem trzeba zabezpieczyć posadzkę, na przykład rozkładając na niej folię
l Warto sprawdzić rodzaj i grubość warstwy starej farby. Ściany pokryte farbą emulsyjną z reguły wystarczy zmyć gorącą wodą z dodatkiem detergentu, jednak grube powłoki klejowe konieczne trzeba zeskrobać.
l Do farby kupionej jako gotowa do użycia najlepiej nie dodawać żadnych dodatków (na przykład kredy czy kleju) i postępować zgodnie z zaleceniami producenta.
l Malowanie należy zacząć od sufitu, a dopiero później pokryć ściany.
l Liczba nakładanych warstw zależy od stanu powierzchni. Ścianę malowaną po raz pierwszy trzeba pokryć minimum dwa razy. W zależności od stopnia zabrudzenia powierzchni oraz od rodzaju nakładanej farby ścianę maluje się od jednego do trzech razy. Silnie zabrudzone ściany lepiej od razu pomalować farbami mocno kryjącymi.
l Farbę trzeba nakładać pasami, które na koniec rozciera się, aby uzyskać równomierne krycie. Kolejny fragment ściany należy malować wtedy, gdy połączenie z poprzednim nie zdążyło jeszcze wyschnąć.
l Po zakończeniu prac może okazać się, że ściany nie są dobrze pomalowane. Zacieki i krople zaschniętej farby należy przetrzeć papierem ściernym i ścianę pomalować ponownie. Nawet lekko pomarszczoną powłokę z farby rozpuszczalnikowej trzeba zedrzeć i nałożyć nową.
l Pył, który przykleił się do mokrej jeszcze powłoki farby, wystarczy - po wyschnięciu ściany - przetrzeć suchą szczotką.

ZAGRUNTUJ

l Jeszcze niemalowana ściana powinna być zagruntowana - polepszy to przyczepność podłoża. Można użyć gotowych środków gruntujących lub rozcieńczonej farby.
l Podłoże powinno by gładkie, oczyszczone ze starych warstw i pozbawione rys
l Do wypełnienia szczelin stosuje się podkład gruntujący, masę szpachlową lub taśmę antyrysową
l Zabrudzenia możesz zamalować farbą arylowa do renowacji i malowania wnętrz
l Świeże tynki trzeba malować w trzy, cztery tygodnie od ich położenia, wcześniej jednak należy przeczyścić je wodą z małą ilością detergentu.