Vademecum pacjenta cz.I. Prawo do ochrony zdrowia, mamy zagwarantowane w konstytucji

To często teoria. Jednak jako pacjenci możemy domagać się tego, co nam się należy. Żeby to zrobić, najpierw musimy poznać swoje prawa. I temu ma służyć przygotowane przez nas vademecum pacjenta.

Kiedy i gdzie trzeba dopłacać

Na leczenie możemy liczyć zarówno w państwowych, jak i prywatnych przychodniach czy szpitalach. Warunkiem jest podpisany kontrakt z NFZ. W większości przypadków leczenie jest bezpłatne. Zdarza się jednak, że pacjent musi pokryć koszty niektórych świadczeń.

Wykupienie zleconych przez lekarza leków czy przedmiotów ortopedycznych także może wiązać się z wydatkami. Dopłacić trzeba również do zakwaterowania i wyżywienia w sanatorium oraz zakładzie opiekuńczo-leczniczym.

Pacjent może też zostać obciążony kosztami niektórych usług transportu sanitarnego. Także u dentysty dopłacamy do materiałów stomatologicznych. Dopłata dotyczy wyłącznie wypełnienia ubytku zęba. Nie zapłacimy za materiały stosowane do wykonania aparatów ortodontycznych, protez zębowych czy środków do znieczuleń.

Pacjent powinien się liczyć także z tym, że będzie musiał pokryć koszty wydania:

- orzeczenia o zdolności do prowadzenia pojazdów mechanicznych

- orzeczenia i zaświadczenia lekarskiego wydawanego na życzenie, jeżeli nie jest związane z dalszym leczeniem, rehabilitacją, niezdolnością do pracy, kontynuowaniem nauki, uczestnictwem dzieci, uczniów, słuchaczy zakładów kształcenia nauczycieli i studentów w zajęciach sportowych i zorganizowanym wypoczynku

- orzeczenia i zaświadczenia lekarskiego wydawanego na życzenie, jeżeli nie jest wydawane w celach pomocy społecznej, orzecznictwa o niepeł-nosprawności, uzyskania zasiłku pielęgnacyjnego, dodatku z tytułu urodzenia dziecka lub jednorazowej zapomogi z tytułu urodzenia dziecka.

Możemy także zapłacić za udzieloną pomoc, jeżeli była ona potrzebna, bo byliśmy nietrzeźwi. Pijanego pacjenta można obciążyć kosztami także wtedy, gdy odmówi poddania się badaniu na zawartość alkoholu we krwi, potwierdzającego stan nietrzeźwości.

ZUS lub KRUS płacą za zlecone przez siebie badania, wydanie orzeczenia lub zaświadczenia związanego z orzekaniem o niezdolności do pracy w celach rentowych lub ustaleniem uprawnień w ramach ubezpieczeń społecznych.

Koszty badania, wydania orzeczenia lub zaświadczenia na zlecenie prokuratury lub sądu pokrywane są z budżetu państwa; w tym wypadku jednak strony postępowania mogą zostać zobowiązane do ich pokrycia.

Jeżeli pacjent nie posiada aktualnego zaświadczenia potwierdzającego prawo do bezpłatnej opieki zdrowotnej, może taki dokument przedstawić w innym czasie. Jeśli przebywa w szpitalu, ma na to 30 dni od chwili przyjęcia lub 7 dni od dnia zakończenia leczenia.

Jeżeli pacjent nie dostarczy w tych terminach zaświadczenia, może zostać obciążony kosztami leczenia.