Uczniowie polecają książki

Katarzyna Bojarska, IX LO w Białymstoku

Czy wiecie, co jest lepszego niż spędzenie zimowego wieczoru przed telewizorem oglądając serial kryminalny? Bingo! Lepszy jest wieczór z dobrym kryminałem i ciepłą herbatą z dodatkiem cynamonu! Do przynajmniej pierwszej części mojej tezy będę starała się was przekonać książką Harlana Cobena - ,,Bez śladu''. Jest on jednym z najpopularniejszych twórców kryminałów na świecie, a wiele jego powieści zostało zekranizowanych. Jego książki sprzedają się jak świeże bułeczki, a sama niejednokrotnie przekonałam się jak dużym problemem jest znaleźć je w bibliotece. Premiera każdej nowej powieść budzi rozgłos i deficyt jego książek na sklepowych półkach.

Ogromną zasługę w sukcesie pisarza ma wykreowana przez niego postać Myrona Bolitara, który w tej części będzie musiał zmierzyć się z wyzwaniem jakie postawił przed nim prezes New Jersey Dragons. Jego zadaniem będzie odnalezienie gwiazdy drużyny, hazardzisty i kobieciarza Grega Downinga, który na domiar złego jest jego odwiecznym rywalem. Przy okazji Bolitar otrzymuje szansę powrotu do zawodowej koszykówki. Przed czym ucieka poszukiwany? Przed wierzycielami powiązanymi z mafią? A może przed policją? W całą sprawę wplata się szantaż, morderstwo z próbą zatarcia śladów oraz przeszłość Myrona. Czy odnajdzie sławnego koszykarza i ułoży wszystkie elementy układanki w całość?

Naprawdę gorąco polecam po sięgniecie do tej książki. Akcja toczy się szybko, a mimo dramatyzmu całej intrygi, całość zniekształca nam charyzmatyczny bohater ze swoim poczuciem humoru nie zawsze adekwatnym do sytuacji. Jeden z najlepszych kryminałów z jakim miałam styczność, doskonała lektura na chłodne i długie wieczory.
Świetna alternatywa dla bezsensownego patrzenia w telewizor. Tu się dzieje więcej!

Kinga Toczko, Zespół Szkół w Suchowoli

Od bardzo dawna jestem molem książkowym. Przeczytałam setki utworów, poczynając od horrorów, a kończąc na powieściach historycznych. Bibliotekę odwiedzam bardzo często. Czytam lektury szkolne, ale nie tylko. Lubię także odwiedzać antykwariat. Za każdym razem, gdy jestem w bibliotece, czy w antykwariacie wykopuję kolejne woluminy. Tak odnalazłam moją ulubioną książkę i mam nadzieję, że dzięki mojej recenzji, będzie ona miała szansę na drugie życie, bo "Każda książka żyje tyle razy, ile razy została przeczytana".

Jane Austen to angielska pisarka żyjąca na przełomie XVIII I XIX wieku, znana przede wszystkim jako autorka "Dumy i uprzedzenia". Powieść ta opowiada o losach panien Bennet pochodzących z niezamożnej angielskiej rodziny. Ich celem jest znalezienie męża, by ten mógł zapewnić wybrance dostatnie życie. Gdy w okolicy osiedla się dwóch kawalerów, matka panien marzy o prędkim ożenku córek. Tak losy głównych bohaterów : Elisabeth i Darcy'ego, krzyżują się. Mężczyzna jest zadufanym arogantem, a Elisabeth to kobieta stanowcza, mająca swoje zdanie, co w tamtych czasach nie było walorem. Para od początku nie przypada sobie do gustu. Charaktery ich są tak odmienne, iż nie są w stanie znaleźć wspólnego języka. Po pewnym czasie okoliczność (jaką jest zainteresowanie przyjaciela Darcy'ego inną panną Bennet), zmusza tę dwójkę do spędzania czasu razem, co spowoduje topnienie lodów i początek wzajemnej fascynacji. W tym przypadku powiedzenie "od nienawiści do miłości jeden krok" idealnie wpisuje się w losy Elisabeth i Darcy'ego.

Książka ta zauroczyła mnie pod wieloma względami. Po pierwsze, sposób, w jaki autorka przedstawiła obraz Anglii jest oryginalny, a przede wszystkim autentyczny - Austen pisała o latach sobie współczesnych i o realiach, które doskonale znała. Powieściopisarka ciekawie i z humorem opisuje wiele kontrastowych charakterów, barwnych postaci, z którymi po trosze się identyfikujemy. "Dumę i uprzedzenie" czyta się bardzo szybko, ponieważ jesteśmy bardzo ciekawi dalszych losów bohaterów, które nieraz nas zaskakują.
Chciałabym wszystkim, bez względu na płeć i wiek, polecić "Dumę i uprzedzenie". Pragnę zachęcić do poświęcenia czasu tej książce, ponieważ jest bardzo interesująca. Dzięki niej dowiadujemy się o stylu życia zarówno zamożnych, jak i ubogich mieszkańców Anglii. W dzisiejszych czasach ludzie żyją w ciągłym pośpiechu, nie mają czasu, a zasady moralne, uczucia ludzkie schodzą często na dalszy plan. Warto choć na chwilę odetchnąć, wziąć "Dumę i uprzedzenie" i przenieść się na prowincję dawnej Anglii, by poznać losy bohaterów i razem z nimi przeżywać kolejne perypetie, fascynacje i miłości - może ona nas spotkać, tak, jak Elisabeth w najmniej oczekiwanym momencie.

Rafał Ostrowski, SP nr 12 w Białymstoku

Książka, którą bardzo lubię i do której często wracam to "Ciekawe dlaczego" - Księga wiedzy, wydana w Polsce przez Wydawnictwo Olesiejuk. W książce można znaleźć wiele interesujących rzeczy. Nie jest ważne to, czym się interesujesz: techniką, historią, sportem czy geografią - każdy uczeń znajdzie w niej coś właśnie dla siebie. Dzięki temu, że książka ta zawiera krótkie informacje i wiele kolorowych obrazków czyta się ją bardzo dobrze i szybko. Znajdziemy w niej odpowiedzi na różne pytania: Gdzie czekolada rośnie na drzewach? Gdzie pola pszenicy są większe niż państwa? Czy też, który kraj ma więcej owiec niż ludzi. Dzięki niej będziecie mogli pochwalić się przed kolegami i koleżankami swoją wiedzą, a ulubiona nauczycielka na pewno się uśmiechnie.
Jeśli chcecie przeczytać fantastyczną książkę, to poszukajcie "Ciekawe dlaczego", bo warto. Jestem pewien, że nie oderwiecie się od niej tak jak ja, a jeśli już, to będziecie do niej bardzo często wracać.

Mateusz Decyk, IX LO w Białymstoku

Ostatnio przeczytałem bardzo ciekawą książkę Paulo Coelho pod tytułem ,,Alef''. Chciałbym zachęcić was do jej przeczytania.

Brazylijczyk to jeden z najpopularniejszych pisarzy na świecie. Jego książki znikają ze sklepowych półek w zawrotnym tempie, a w bibliotekach trudno je wypożyczyć, gdyż tworzą się po nie długie listy oczekujących.
"Alef'' opowiada o grupie ludzi, która wsiada do pociągu kolei transsyberyjskiej świadomie lub nie, poszukując tego co dla nich najważniejsze. Czy odnajdą to przed dotarciem do Władywostoku?

Po odpowiedź zapraszam do lektury. Co do moich odczuć dotyczących tej książki, to są one nieprzyzwoicie pozytywne. Powieść wciąga, ale w żadnym wypadku nie powinno się jej czytać w pośpiechu. Zalecałbym rozkoszowanie się jej wersami, jak kawałkami najdroższej czekolady w zniecierpliwieniu czekając na wydostanie się nadzienia, które da nam zupełnie nowe doznania smakowe. Lecz tutaj chodzi o ucztę czysto intelektualną!
Po każdym rozdziale, aż chce się zatrzymać czas i na podstawie doświadczeń bohaterów wpłynąć na morze refleksji nad własnym życiem, ale również zastanowić się, co tak naprawdę autor chciał nam przekazać. Wszystko, czego doświadczycie podczas lektury zdecydowanie pomoże wam w zrozumieniu świata, ale co ważniejsze ludzkich zachowań.
Uważam, że każdy powinien przeczytać tego rodzaju książkę nie zważając na upodobania gatunkowe, szczególnie w wieku wkraczania w dorosłość. Potraktujcie tę książkę jak kubek ulubionej gorącej herbaty. Nie wolno się spieszyć! Trzeba to przyjąć jak lekcję od mistrza. Stopniowo, bez pośpiechu i zastanowić się parę razy, by wszystko zrozumieć. Wtedy wszystko stanie przed wami otworem.

Monika Jurczenia, SP nr 19 w Białymstoku

To jedna z najpiękniejszych i najsłynniejszych powieści Erica Emmanuela-Schmitta. Opowiada ona o życiu dziesięcioletniego chłopca Oskara, który choruje na raka. Chłopiec leży w szpitalu, gdzie spotyka wolontariuszkę, panią Różę. Między nimi zawiązuje się przyjaźń. Pani Róża namawia Oskara, aby napisał list do Pana Boga. Chłopiec nie wierzy, że Bóg istnieje, ale postanawia, że będzie pisał listy. I tak każdego dnia dziesięcioletni Oskar opowiada Panu Bogu jak mija mu dzień. W książce jest także wątek romantyczny. Oskar zakochuje się w Peggy Blue, której kolor skóry jest niebieski, ponieważ jej krew nie dociera do płuc. Dwoje zakochanych w sobie dzieci bierze "ślub". Peggy po udanej operacji wraca do domu. Rozstaje się z Oskarem na zawsze. Książka kończy się..., ale tego już nie zdradzę! Dowiedzcie się sami.