Teatr Dramatyczny – (HashTak) Witkacy, czyli kabaret o wszelkich nałogach z przerwą na gimnastykę

Zaczynali na Wydziale Sztuki Lalkarskiej pod kierunkiem Marcina Bartnikowskiego. Kiedy Spider Demon Massacre rozjechali się, nazwę projektu postanowił utrzymać Patryk Ołdziejewski.

Do współpracy zaprosił Dawida Malca z żoną Kamilą Wróbel-Malec oraz Magdalenę Dąbrowską. Obie młode aktorki na co dzień występują W białostockim Teatrze Lalek, panowie na scenie Teatru Dramatycznego. Kiedy Ołdziejewski dostał stypendium prezydenta Białegostoku dla młodych twórców na nagranie płyty z utworami inspirowanymi Witkacym, cudownie je rozmnożył i oprócz płyty powstał muzyczno-teatralny performans.

Patryk Ołdziejewski, kompozytor, reżyser i przede wszystkim autor adaptacji, wraz ze swoimi Spider Demon Massacre pochyla się nad narkotykami opisanymi w słynnej książce Witkacego. Nie odkrywa może Ameryki, ale rozwinięcie piosenek w formę sceniczną przy ograniczonych środkach sprowadzone do formy literackiego, inteligenckiego kabaretu wychodzi nad wyraz udanie. Jeśli eter, to powiewamy chusteczkami, alkohol musi się kojarzyć z muzyką biesiadną, peyotl to indiańskie pióropusze i konwulsje, choć nie rozumiem dlaczego kiedy narrator mówi, że tętno zwalnia z 72 uderzeń do 68 – rytm muzyki akurat przyśpiesza. Młodzi aktorzy, wszak po naszych „lalkach” świetnie ogrywają wszelkie przedmioty, nie zapominając przy tym o kontakcie z widownią. Umieją śmieć się z siebie, a ich parodie występów wokalistów ze świata pop rocka sięgają wyżyn w „Kokainistce”. Kamila Wróbel-Malec zachowuje się jak prawdziwa diva rocka, całe Spider Demon Massacre śpiewa chórki jakby wychowało się słuchając brit popu, zaś Wróbel-Malec w finale, niczym Marylin Monroe, sięga , nie – nie po piersiówkę – choć przy tym akurat spektaklu byłoby to na miejscu, ale po ukulele!

Aktorzy nie boją się bezpośredniego kontaktu z publicznością. Obiecaną przerwę na papierosa zamieniają we wspólną zabawę w śpiewanie piosenki i... profilaktykę stomatologiczną. Kiedy przebiorą się już ostatecznie z niezwykle udanych kostiumów uszytych przez Elżbietę Wysocką z pracowni Teatru Dramatycznego w stroje gimnastyczne rej zacznie wodzić Magdalena Dąbrowska wciągając do scenicznej gimnastyki widzów.

W owym witkacowskim appendixie promującym higienę i zdrowy tryb życia pojawia się kolejny hit muzyczny, a właściwie kabaretowy „(HashTak) Witkacy” - piosenka o tym, kim mogłoby się być gdyby nie dokuczały hemoroidy. Publiczność ryczy ze śmiechu, kiedy Patryk Ołdziejewski balansuje na granicy dobrego smaku pozostając cały czas po właściwej stronie. Kto był na premierze, mógł zabrać ze sobą płytową wersję performansu w formie skróconego słuchowiska. Kończy je „Morfinistka” z chórem dzieciaków, które raz jeszcze wzmacniają przekaz o zdrowym pędzeniu żywota człowieka poczciwego.

„Bieganie poniża” - mówi Chyłka w pierwszym sezonie serialu „Zaginięcie”. Tymczasem gimnastyka w performansie „(HashTak) Witkacy” jeśli nie krzepi, to przynajmniej zdrowo ubawi i… może kogoś przekona do owego zdrowego trybu życia. Bo publiczność bije brawo, a Spider Demon Massacre podbiło widzów premierowego spektaklu jeszcze przed przerwą.