II KOMISARIAT POLICJI BIALYSTOK

Ulica Warszawska została całkowicie zablokowana dla ruchu. Wszystko przez podejrzaną substancję, która pojawiła się w budynku II komisariatu policji. Straż pożarna nakazała ewakuację 34 osób.

I tak od ponad roku. Kiedy przy ul. Warszawskiej 18 coś zacznie się dziać - nie wiadomo.

Prawosławny Ośrodek Miłosierdzia „Eleos”organizuje spotkanie wigilijne dla osób ubogich i bezdomnych, które odbędzie się 6 stycznia o godz. 13 w jadłodajni przy ul. Warszawskiej 47 w Białymstoku.

Kolejny artykuł z cyklu "Mroczna strona miasta"

To, co zostało. Jeszcze przez chwilę pozostaniemy na ul. Warszawskiej. Dziś cofniemy się jednak o kilka numerów i przejdziemy na przeciwną stronę ulicy.

To, co zostało. Dziś kolejna cześć opowieści o historii budynków przy ul. Warszawskiej

Zabytkowy dom przy ul. Warszawskiej 44 należy do najstarszych budynków w tej części miasta, jednak to nie wiek decyduje o jego rozpoznawalności, ale tragiczny wprost stan zachowania.

Nowe Sushi To Go otwarto przy Warszawskiej 21.

Posesja przy Warszawskiej 38 powstała w latach 1802-1803 z połączenia trzech mniejszych działek należących do Andrzeja Łowickiego, Marcina Richmana i Schultza. Przed 1807 r. Jan Fryderyk Werner, pruski urzędnik, pełniący funkcję administratora jednej z domen na obszarze departamentu białostockiego, zbudował tu murowany piętrowy dom. Na jego zapleczu już w 1810 r. stał browar i słodownia, działające nadal w 1825 r. wraz z wyszynkiem piwa. Wówczas nieruchomość należała już do Zofii z domu Weller, wdowy po Janie Fryderyku, a w domu wynajmowali mieszkania dwaj nauczyciele białostockiego gimnazjum: Henryk Malo i Marcin Rzeczycki.

Posesja powstała z połączenia dwóch działek ogrodowych, należących w 2 połowie XVIII w. do blacharza Johana Schlaettchera i wdowy Kozłowskiej. Nastąpiło to po 1802 r. i wykupieniu Białegostoku przez króla pruskiego, gdy władze administracyjne prowincji Prusy Nowowschodnie przystąpiły do akcji porządkowania miasta, obejmującej m.in. rozmierzenie części własności na nowo. Wówczas powstały też sąsiednie posesje, dziś pod nr 30 i 32.

To opowieść o przeszłości zabytkowego domu przy ul. Warszawskiej 32.

Pozostając po stronie parzystej ul. Warszawskiej, dziś chciałbym rozpocząć opowieść o adresie przy ul. Warszawskiej 32.

W naszej wędrówce po historii ul. Warszawskiej zdołaliśmy do tej pory prześledzić bogate dzieje posesji nr 25, 27, 29, 31 i 33 oraz 39, znajdujące się po północno-wschodniej stronie tej ulicy, na odcinku między ulicami Pałacową i S. Bukowskiego. Dziś zawrócimy spod dawnej fabryki tytoniowej Fajwela Janowskiego, aby przyjrzeć się bliżej przeszłości zabytkowych budynków po przeciwległej stronie ul. Warszawskiej. Zaczniemy od domu przy ul. Warszawskiej 30.

Poznaliśmy pierwszą część historii posesji przy ul. Warszawskiej 39, zanim powstała na jej terenie największa białostocka fabryka tytoniowa. Dziś przyszedł czas na część drugą, poświęconą dziejom tegoż zakładu - najpierw rodziny Janowskich, następnie należącego do skarbu państwa. Zanim przejdziemy dalej krótkie przypomnienie.

Dwa charakterystyczne domki oznaczone adresami ul. Warszawska 31 i 33. Współcześnie są rozdzielone między dwie odrębne nieruchomości. Pierwotnie stanowiły jedną posesję, zabudowaną drewnianym domem o murowanej elewacji frontowej i nieco młodszą od niego oficyną boczną o przeznaczeniu handlowym stojącymi od ulicy oraz kilkoma budynkami zlokalizowanymi w głębi działki.

To kolejna część historii posesji przy ul. Warszawskiej 25, z której zachowała się tylko murowana oficyna, przylegająca do sąsiedniej kamienicy pod nr 27. Zanim przejdę do tytułowych Lachowiczów, zacznę tradycyjnie od krótkiego przypomnienia.

W ostatnich tygodniach śledziliśmy najwcześniejsze losy posesji przy ul. Warszawskiej 29. Zanim został zbudowany zachowany do dziś murowany budynek, stał w tym miejscu drewniany dom skarbowy, wzniesiony w czasach Jana Klemensa Branickiego.

W piątek zorganizowano tam ostatnie spotkanie. Od soboty Cechowa jest już zamknięta. buuuuu

Dziś druga część ciekawej historii domu przy ul. Warszawskiej 29. Tradycyjnie na początku krótkie przypomnienie. Odcinek ul. Warszawskiej między ul. Pałacową a ul. Świętojańską w XVIII w. nosił nazwę Nowe Miasto i miał charakter całkowicie odrębny od ul. Bojarskiej, czyli dzisiejszej ul. Warszawskiej między ul. Sienkiewicza a ul. Pałacową. W tej części miasta drewniana zabudowa oficjalistów i rzemieślników dworskich zlokalizowana była wyłącznie po stronie północnej ulicy, tak by wjeżdżający goście mogli podziwiać piękną panoramę rozciągającą się w kierunku południowym na pałac i jego otoczenie.

Zwłoki w godzinach porannych znalazł przechodzień przy śmietniku przy ul. Warszawskiej 74.

Przez ostatnie tygodnie śledziliśmy dzieje poszczególnych posesji przy ul. Warszawskiej, na odcinku od ul. H. Sienkiewicza do ul. Pałacowej. Wspólnie przyjrzeliśmy się historii niemal każdego budynku po obu stronach ulicy, chociaż wszystkich wątków i tematów na pewno nie udało się omówić. Wiele jest wciąż pracy w tym zakresie, a rozpoznanie historii tej części miasta zajmie z pewnością jeszcze dużo czasu. My tymczasem udamy się w dalszą wędrówkę po ul. Warszawskiej, miniemy skrzyżowanie z ul. Pałacową i zatrzymamy się przy zabytkowym domu pod nr 29.

W tym miejscu historia jest bardziej czytelna niż w przypadku sąsiedniego budynku dawnej poczty. Powstał on w pierwszych latach XX stulecia jako miejski pałacyk fabrykanckiej rodziny Aronsonów, stąd też jego zbliżona architektura do stojącego dwa numery wcześniej pałacyku rodu Tryllingów.