Sztuka odcinania kuponów, czyli kilka słów o filmie: "Harry Potter i Książę Półkrwi"

To już szósty rok nauki w szkole Hogwart. Uczniowie powoli dorastają, coraz trudniej poradzić sobie z wariującymi hormonami. Tymczasem rozpoczynają się zajęcia. Do szkoły przybywa nowy nauczyciel od eliksirów. Okazuje się, że jego wspomnienia są kluczem do pokonania Lorda Voldemorta. Harry za namową dyrektora szkoły stara się wyciągnąć tą informację z głowy swego nauczyciela. A zło nie próżnuje, tym razem uderzenie pójdzie w sam środek Hogwartu i nie będzie to bynajmniej starcie wygrane przez siły światła.

Trzeba przyznać, że film rozpoczyna się efektownie. Jest szybka akcja i kilka efektów specjalnych. Potem jest już znacznie gorzej, atmosfera opada, a widz musi oglądać wręcz telenowelowe perypetie sercowe trójki przyjaciół. Rozumiem, że tak jest w książce, ale można to było pokazać w sposób mniej banalny. Zdecydowanie za mało w filmie zwrotów akcji i dynamiki. Poszczególne wątki ciągną się w nieskończoność i w pewnym momencie robią się po prostu nudne.

Właściwie są tylko dwa godne uwagi momenty. Mam tu na myśli atak Śmierciożerców na dom Weasleyów oraz podwodny atak demonów podczas wyprawy Harry'ego wraz z dyrektorem Hogwartu do jaskini. Znacznie więcej jest scen niepotrzebnych i zwyczajnie psujących nastrój. Może byłoby inaczej, gdyby reżyser nie trzymał się tak wiernie książkowego pierwowzoru…

Słowem, film nie zasługuje na więcej niż na dwóję. Nic dodać, nic ująć.