Skoczna gromadka

Myszoskoczek najczęściej trzymany jako zwierzę domowe to myszoskoczek mongolski. Po raz
pierwszy został złapany w 1867 roku we wschodniej Mongolii. Dopiero w 1930 roku, w Japonii zostały
one rozmnożone w niewoli. W 1954 roku zostały przywiezione do USA i stamtąd kilka par trafiło
do Wielkiej Brytanii.

W naturze myszoskoczki mongolskie żyją w grupach liczących około dwudziestu osobników, spośród
których tylko jedna określona para regularnie wydaje potomstwo. Żyją w dużej norze, rozciągającej
się na około pół metra głębokości i będącej systemem ślepych korytarzy przeznaczonych
na gniazda lub magazynki z pożywieniem. Jedzą głównie różne ziarna, korzenie i liście. Od czasu
do czasu dodają do swojej diety owady.

Ich środowisko naturalne jest suche. Dlatego też myszoskoczek jest przystosowany do oszczędzania
wody w organizmie poprzez wydalanie niewielkich ilości moczu. Ciepłotę ciała dość dobrze utrzymują
dzięki owłosionemu ogonowi i małym uszom zewnętrznym. Ich znakomicie rozwinięte ucho
wewnętrzne i środkowe zapewnia im doskonały słuch, nawet przy bardzo niskich częstotliwościach.

Myszoskoczki komunikują się i rozpoznają za pomocą zapachu, raczej rzadko wydobywają
jakiekolwiek odgłosy. Charakterystyczne dla nich jest rytmiczne tupanie. Ma ono miejsce podczas
wyczucia niebezpieczeństwa lub podczas godów. W odróżnieniu od większości myszoskoczków
i gryzoni myszoskoczek mongolski nie jest zwierzęciem nocnym, zachowuje się podobnie przez
całą dobę.

Kiedy decydujemy się na kupno myszoskoczka, musimy wiedzieć, że zwierzę to nie może żyć samo.
Dlatego trzeba kupić dwa, a najlepiej więcej. Myszoskoczek jest stadnym gryzoniem i samotny
staje się nieszczęśliwy. Jeśli nie planujemy potomstwa, najlepszym rozwiązaniem będzie zakup
dwóch (lub więcej) samic lub samców, najlepiej z tego samego miotu.W przypadku samic nie należy
jednak przesadzać z ich liczbą, ponieważ mają one bardziej rozwinięty instynkt terytorialny
i w przy zbyt dużym tłoku w klatce będą między sobą ostro walczyć.

Myszoskoczki trzymamy w klatkach dla gryzoni lub w akwariach - ale koniecznie z przykrywa
na górze, bo stworzonka te są bardzo skoczne i ucieczka z akwarium nie stanowi dla nich trudności.
Bardzo poważnie trzeba się zastanowić nad rozmnażaniem myszoskoczków w warunkach domowych.
Jeżeli koniecznie chcemy, to musimy się upewnić, czy mamy co zrobić z potomstwem. Jedna
para myszoskoczków może w przeciągu swojego życia spłodzić ponad 50 osobników. Jeśli nie
mamy pomysłu, co zrobić z potomstwem, absolutnie nie możemy myśleć o rozmnażaniu
myszoskoczków.

Parę rodziców tworzymy z samca i samicy pochodzących od innych rodziców - to jest bardzo
ważne. Zwierzątka powinny się poznać i zamieszkać w jednej klatce w wieku 6-8 tygodni.
Dojrzałość płciową myszoskoczki osiągają w wieku około trzech miesięcy. U samicy ruja występuje
co 4-6 dni, zazwyczaj wieczorami. Do aktu seksualnego dochodzi kilka razy podczas rui. Ruja występuje
także natychmiast po porodzie - tzw. ruja poporodowa.

Zdolność rozrodcza trwa zazwyczaj około 1,5 roku od osiągnięcia dojrzałości płciowej. Jednakże bywają
odstępstwa od tej reguły. Czasem jedna para ma w ciągu życia jeden miot, podczas gdy inna ma
ich kilka. Warto zapamiętać, że samica z każdym porodem staje się mniej płodna i kolejne mioty
są już coraz mniej liczne.

Ciąża trwa około 21-25 dni. Okres ten jednak może się wydłużyć nawet do 43 dni, jeśli matka
karmi jeszczemałe z poprzedniego miotu. U większości samic myszoskoczków trudno jest rozpoznać
ciążę - brzuch uwypukla się dopiero na kilka dni przed porodem. Młode myszoskoczki rodzą się nagie,
ślepe i całkowicie zależne od swoich rodziców. Średnia liczba młodych wmiocie to 5-6 osobników,
lecz nierzadko zdarzają się mioty od 3 do 9 młodych.

Poród następuje zazwyczaj w godzinach porannych i może trwać kilka godzin. W czasie porodu
rzadko wynikają jakiekolwiek problemy. Po porodzie samica będzie potrzebowała więcej pożywienia
i wody niż normalnie.

Jeśli nie chcemy, aby od razu doszło do kolejnego poczęcia, musimy odseparować samca od samicy na kilka godzin przed porodem. Pamiętajmy: po porodzie występuje u samicy ruja poporodowa
i jeśli samiec będzie obecny, najprawdopodobniej dojdzie do ponownego zapłodnienia.
Kolejne mioty w niewielkich odstępach czasu są bardzo męczące dla samicy i mogą prowadzić
do znacznego jej osłabienia, a nawet śmierci. Po zakończeniu rui poporodowej można z powrotem
dodać samca do samicy z potomstwem - będzie on pomagał samicy w opiece nad młodymi.
Myszoskoczki mongolskie w niewoli żyją nawet pięć, sześć lat.