Schrony wywołują emocje. Urzędnicy wiedzą swoje, a wspólnoty swoje

W przypadku wyodrębnionych i zbytych lokali mieszkalnych opodatkowaniu podlega lokal wraz z udziałem w gruncie i częściach wspólnych budynku. Udział jest określony stosunkiem powierzchni użytkowej lokalu do całkowitej powierzchni użytkowej budynku w odniesieniu do powierzchni działki.
Opłaty reguluje ustawa o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. 2010 Nr 95 poz. 613) oraz Uchwała Nr XVIII/169/11 Rady Miejskiej Białegostoku z 28.11.2011 roku.

Właściciele lokali opłacają podatki od nieruchomości i opłaty za użytkowanie wieczyste wyłącznie w odniesieniu do posiadanego lokalu i związanego z nim udziału. Podatków za lokale gminne, np. schrony nie wnoszą. Ustawa z 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (Dz. U. 2000 Nr 80 poz. 903 ze zm.) wyróżnia dwa rodzaje lokali: mieszkalne oraz o innych funkcjach.

Każdy lokal o funkcjach innych niż mieszkalne (jak np. schron) należy do zbioru lokali o innym przeznaczeniu. W zasobach Białegostoku znajduje się około 100 schronów. Wszystkie podlegają nadzorowi Biura Zarządzania Kryzysowego Urzędu Miejskiego. Około 20 procent jest zarządzanych przez wspólnoty, a pozostałymi zarządza głównie Zarząd Mienia Komunalnego.

W latach 1970-1990 były przypadki, w których zbywano lokale mieszkalne z udziałem w częściach nieruchomości wspólnej, w skład której wchodziły schrony. Zbywanie lokali w takich budynkach jest kontynuowane na zasadach takich jak przy sprzedaży pierwszego lokalu.

W takich przypadkach schronami zarządzają wspólnoty mieszkaniowe. Do obowiązków zarządcy należy utrzymywanie pomieszczeń w dobrym stanie technicznym, z czym związane są znaczące wydatki. Niewielka część tych pomieszczeń jest wynajmowana, zwłaszcza w centrum miasta na różne cele, w tym również na lokale usługowe, czy sklepy.

W umowach najmu jest klauzula określająca doprowadzenie w ciągu 48 godzin stanu pomieszczeń do zgodnego z ich formalnym przeznaczeniem. Schrony będące własnością gminy Białystok są usytuowane w kondygnacji podziemnej i tylko nieliczne posiadają wejścia bezpośrednio z ulicy.
Z uwagi na to nie są wynajmowane na działalność komercyjną, z powodu braku zainteresowania. Dlatego też gmina udostępnia takie schrony na harcówki wynajmowane za symboliczne opłaty niepokrywające kosztów ich utrzymania.

Ja to wszystko wiem, ale w matematyce jest tak (do szkoły chodziłam i nie miałam pod tzw. górkę), że jak zamienia się całość na ułamek zwykły, to licznik musi zgadzać się z mianownikiem.
W moim bloku przy sprzedaży pierwszego lokalu napisano, że sprzedaje się lokal numer 1 wraz z częściami wspólnymi budynku. Wówczas do części wspólnych zaliczano pralnię, suszarnię oraz piwnice, gdyż nie było pomiarów. Skoro schron nie jest wyodrębniony z części wspólnych, to pozostaje własnością wszystkich mieszkańców. Ale skoro ZMK twierdzi, że to on zarządza mieniem komunalnym, co będzie jeśli sprzeda jeszcze sześć mieszkań i na pozostałych pięć zbraknie udziałów? Nie licząc schronu, który tych udziałów nie ma. Zgodnie z wiedzą matematyczną, licznik równy jest mianownikowi.

Jak sprzedać coś co nie istnieje? I jak się do tego ma Konstytucja, która gwarantuje prawo własności swoim obywatelom? Jak to jest, że właściciele nie mogą dysponować swoim majątkiem?
W moim akcie notarialnym jest napisane: "Z powołanego na wstępie aktu pełnomocnictwa wynika, że pełnomocnicy są umocowani między innymi do zawarcia w imieniu i na rzecz Gminy Białystok umów w formie aktu notarialnego, których przedmiotem będzie ustanowienie odrębnej własności lokali oraz ich sprzedaż wraz z udziałami we wspólnych częściach budynków i w prawie własności gruntu albo wraz z oddaniem w użytkowanie wieczyste ułamkowej części gruntu, a także podpisywania aneksów do tych umów."

Po konsultacjach z prawnikiem twierdzę, że schron jest częścią wspólną budynku, gdyż się w nim znajduje, co chyba nie ulega wątpliwości.

(Imię i nazwisko do wiadomości redakcji).