Samodzielnie i wygodnie

Nie ograniczać dostępu! - tak brzmi pierwsza zasada urządzania łazienki z myślą o osobie, która ma problemy z poruszaniem się - mówi Agnieszka Brzostowska z białostockiej firmy projektowej ProjectConsulting, zajmującej się projektowaniem i aranżacją wnętrz. - Za minimalny uważa się obszar o wymiarach półtora metra na półtora. Środek pomieszczenia musi pozostać wolny - ze względu na możliwości manewrowe wózka.
Resztę wyznaczą niezbędne dla tego pomieszczenia obszary: strefa kąpielowa z wanną bądź brodzikiem, umywalka oraz strefa z sedesem.
Jeżeli łazienka i ubikacja znajdują się w sąsiadujących, ale odrębnych pomieszczeniach, najlepiej będzie połączyć je w jedno. To dla niepełnosprawnego ogromne ułatwienie dostępu do poszczególnych urządzeń.
- Musimy też odpowiednio zadbać o drzwi - wyjaśnia specjalistka. - Otwór nie może mieć mniej niż metr szerokości, a ewentualny próg - choć najlepiej będzie go wyeliminować - nie powienien przekraczać 2 cm wysokości. Drzwi nie mogą otwierać się do środka.

Bezpieczny brodzik

Urządzenie prysznica w strefie kąpielowej to korzystniejsze rozwiązanie dla osób poruszających się na wózkach. Na brodzik należy przeznaczyć kwadrat o boku 150-150 cm, z kratką ściekową na środku i z nieznacznym, 1-2-proc. spadkiem w jej kierunku. Płytki powinny być antypoślizgowe, o szerokich spoinach, wypełnionych odpowiednią fugą.
Jeżeli wokół brodzika chcemy wymurować ścianki, nie powinny one mieć więcej niż metr wysokości, aby umożliwiały przechylenie się nad nimi osobie, która pomaga w myciu. Brodzik bezprogowy umożliwi swobodny podjazd pod prysznic.
W sklepach specjalistycznych kupić można specjalne zespoły prysznicowe i plastikowe ławeczki bądź foteliki. Te ostatnie można mocować na stałe lub jako uchylne. Użyteczne są też przenośne stołki, do stosowania także w innych strefach łazienki.

Wanna już dostępna

Wanna, o ile zdecydowaliśmy się na nią, powinna być dość płytka. Głębokość około 40 cm i szerokość 70-80 cm wystarczy, by zapewnić wygodę. Istotne jest, by krawędź wanny znajdowała się na równi z siedziskiem wózka inwalidzkiego. Ułatwia to wchodzenie do wanny i wychodzenie z niej. Z tego samego względu korzystne może się okazać zawieszenie na wannie nakładki - siedziska.
- Problem wejścia rozwiązują też dostępne na rynku, specjalnie wzmocnione, akrylowe wanny - takie z bocznymi drzwiczkami i podwyższonym dnem - mówi Agnieszka Brzostowska.
Jeżeli dno wanny nie jest antypoślizgowe (np. odpowiednio perforowane), należy wyłożyć je specjalną gumową matą.
W zasięgu ręki osoby korzystającej z wanny montujemy w ścianie uchwyty, które ułatwią podnoszenie i opuszczanie się, a także zachowanie równowagi. Jeden z nich powinien być poziomy, drugi mieć kształt litery L. Najlepiej, by były one aluminiowe i pokryte nylonem. To miłe w dotyku i nieścierające się tworzywo.
Armatura w łazience powinna być wyposażona w termostaty.

Strefa WC

Tutaj najistotniejsze jest, by siedzisko wózka i siedzisko muszli klozetowej były na jednym poziomie. Sedes może być podwieszony na odpowiedniej wysokości lub tradycyjny stojący. W tym drugim przypadku koniecznie trzeba będzie podnieźć miskę sedesową (o ok. 5 cm). Wysokość siedziska można wyregulować specjalnymi nakładkami, albo wymurować postument.