Rimski-Korsakow i Strawiński w piątkowy wieczór w filharmonii. Mamy bilety!

Mamy dwuosobowy bilet na to wydarzenie. Otrzyma je osoba, która odpowie dlaczego piątkowy wieczór chciałaby spędzić z muzyką klasyczną? Na odpowiedzi czekamy w środę, 24 lutego do godz. 13 pod adresem [email protected]. W treści maila należy podać imię, nazwisko i nr kontaktowy.

Tło historii stanowi legenda o sułtanie Szachrijarze, który – przekonany o niewierności kobiet - uśmiercał każdą z żon o świcie zaraz po pierwszej nocy. Gdy zaczęło brakować kobiet w haremie, Szeherezada zdecydowała się zostać kolejną żoną sułtana. Podczas poślubnej nocy zaczęła opowiadać baśń, którą urwała w najciekawszym momencie. Kiedy wzeszło słońce, sułtan nie mógł zdecydować się na uśmiercenie małżonki, tak był ciekawy zakończenia historii. I tak przez kolejnych 1001 nocy Szeherezada opowiadała baśnie, aż rozkochała w sobie sułtana na zawsze.

Kolejne części suity nawiązują do baśni Szeherezady, ale z czasem Korsakow usunął ich tytuły. Mamy do czynienia z czterema rozbudowanymi obrazami muzycznymi, rozwijanymi w dwóch planach: wokół tematu i motywów baśni oraz odzwierciedlającym przemianę uczuć okrutnego sułtana.

Balet „Ognisty ptak” Igora Strawińskiego, nawiązujący do rozpowszechnionej wśród Słowian bajki o Żar-ptaku, powstał z myślą o słynnym zespole Sergiusza Diagilewa – Baletach Rosyjskich. Po sukcesie premiery baletu w 1910 roku, Strawiński opracował suitę zawierająca najważniejsze jego wątki. W stylu instrumentacji podąża drogą swojego nauczyciela, Nikołaja Rimskiego-Korsakowa. Sięga do ludowej opowieści o księciu Iwanie, który z pomocą cudownego ptaka wykradzionego z ogrodu czarnoksiężnika Kościeja, wydostaje z niewoli ukochaną księżniczkę. Pojawiające się w suicie barwy brzmieniowe, agresywne rytmy, rozbudowana polirytmia, stały się w późniejszym okresie wizytówką muzyczną stylu Strawińskiego.

Nicolas Krauze jako skrzypek, następnie jako dyrygent, studiował w Moskiewskim Konserwatorium Państwowym im. P. Czajkowskiego i w Instytucie Gniesinych. Ukończył studia muzyczne w USA, Francji i Rosji. Jego mistrzami dyrygentury byli m.in. G. Cherkassov, E. Ambartsoumian, N. Brochot, Z. Nagy i Ch. Eschenbach. Zapraszany był do dyrygowania m.in. Orkiestrą Opery Narodowej w Montpellier Languedoc-Roussillon, Orkiestrą Opéra Grand Avignon, Orkiestrą Narodową Île-de-France, Orkiestrą Narodową Lotaryngii, Orchestre Lamoureux, Paryską Orkiestrą Symfoniczną, Orkiestrą Kameralną Wersalu. Poza nimi dyrygował także Orkiestrą Wiener Concert-Verein w Austrii, we Włoszech Orkiestrą Symfoniczną Arena di Verona oraz orkiestrami symfonicznymi w Lecce, Bari i Palermo; Orkiestrą Symfoniczną w Györ na Węgrzech, Orkiestrą Symfoniczną Ałma-Aty oraz Narodową Orkiestrą Kazachstanu, Akademicką Orkiestrą Symfoniczną Filharmonii Sankt-Petersburskiej i Orkiestrą Symfoniczną w Briańsku w Rosji, narodowymi orkiestrami w Guayaquil, Loja i Cuenca w Ekwadorze, Orkiestrą Symfoniczną w Ołomuńcu, Orkiestrą Symfoniczną w Bukareszcie oraz Orkiestrą Symfoniczną Sibiu w Rumunii. Spośród polskich orkiestr, z jakimi miał przyjemność współpracować, należy wymienić: Orkiestrę Filharmonii Świętokrzyskiej w Kielcach, Orkiestrę Filharmonii Lubelskiej, Orkiestrę Symfoniczną Filharmonii im. M. Karłowicza w Szczecinie, Orkiestrę Symfoniczną Opery i Filharmonii Podlaskiej w Białymstoku oraz Wrocławską Orkiestrę Kameralną Leopoldinum. Poprowadził także ponad trzysta koncertów z Orkiestrą Kameralną „Nouvelle Europe” z siedzibą w Paryżu, której jest pierwszym dyrygentem i dyrektorem artystycznym. Został jednogłośnie mianowany przez zarząd i muzyków pierwszym gościnnym dyrygentem Orkiestry Symfonicznej w Ałma-Acie w Kazachstanie w sezonach 2013/2014 i 2014/2015.

W sezonie 2015/2016 będzie dyrygował ok. czterdziestoma koncertami, włączając w to dwie trasy międzynarodowe w Brazylii i Chinach. Został także zaproszony jako dyrygent gościnny wiodących orkiestr symfonicznych we Francji, Włoszech, Kazachstanie, Czechach, Brazylii i Ekwadorze.