Remigiusz Mróz – Wotum nieufności

Bo i sejmowych ław pierwsza część dotyczy. Remigiusz Mróz, nadzwyczaj płodny twórca książek sensacyjnych, zaczyna od trzęsienia ziemi. W przydrożnym motelu niedaleko Warszawy budzi się pani marszałek Sejmu. Nie pamięta jak tam trafiła. Znając politykę choćby z internetu, średnio rozgarnięty czytelnik domyśli się, że to będzie doskonały hak na ważną personę, która jeszcze tego samego dnia usłyszy, że prezydent ogłosi abdykację z powodu zdiagnozowanego stwardnienia rozsianego, co zmusi ją do objęcia do czasu wyborów funkcji prezydenta Polski. A że takie stanowisko kusi, raczej pewne jest że wystartuje w wyścigu do fotela, który wieńczy karierę każdego polityka. Jej przeciwnikiem będzie młody wilk zasiadający w Sejmie po prawej stronie. Wraz z żoną świetnie opanowali marketing polityczny. Spektakularne konferencje prasowe, konfrontacje na żywo przed kamerami TV z dziennikarskimi pitbulami, wreszcie debaty prezydenckie, obecność nie tylko na facebooku, ale przede wszystkim na twitterze i niedocenianym przez polityków snapchacie ukazują kulisy nowoczesnego marketingu. Remigiusz Mróz cierpliwie wyjaśnia o co chodzi ze snapem, wielbicielom telewizji daje porady z mowy ciała, politykom i dziennikarzom przypomina proste sztuczki, jakie mogą skonfudować przeciwników, czy pomóc ich zapędzić w kozi róg. Jest też tchnienie „warszafki” z knajpami ulokowanymi wokół Placu Trzech Krzyży, będzie dziennikarz hipster, zamach na kandydata na prezydenta i polityczne targi o powołanie komisji śledczej, której śledztwo może zachwiać podwalinami politycznymi Rzeczypospolitej. Ale od czego są haki… Wartka akcja „Wotum nieufności” wraz z obiecująco otwartym zakończeniem, już każą czekać na drugi tom „W kręgach władzy”.

Tym razem Remigiusz Mróz mniej skupił się na problemach osobistych i sylwetkach psychologicznych bohaterów, bardziej stawiając na wartkie i niepozbawione politycznej zajadłości dialogi. Jednocześnie zdobywa dwie nowe grupy czytelników. Zdaje się, że młode wilki i członkowie młodzieżówek partyjnych od lewa do prawa, jeśli tylko się o tym świetnym czytadle dowiedzą, mogą znaleźć w nim sporo inspiracji i dzielić się nimi właśnie na snapchacie czy twitterze. Drugą grupą mogą być starsi mężczyźni, zwykle silnie interesujący się polityką i śledzący kanały informacyjne. Panowie – ta fikcja jest tak bliska prawdy, a zagrożenie z Rosji na tyle realne, że nic nie stracicie wyłączając na kilkanaście godzin TV. Z waszym doświadczeniem odnajdziecie w tej książce wiele wątków, o których młodzi politykierzy mogą nawet nie mieć pojęcia.