Puszcze Podlasia: Polowanie na grubego zwierza

14. Puszcza Augustowska - Nadleśnictwo Augustów - 5 kwietnia
15. Puszcza Augustowska - Nadleśnictwo Augustów, część wschodnia - 6 kwietnia
16. Puszcza Augustowska - Nadleśnictwa Szczebra i Suwałki - 7 kwietnia
17. Puszcza Augustowska - Nadleśnictwo Szczebra, część wschodnia - 11 kwietnia
18. Puszcza Augustowska - Nadleśnictwo Płaska - 12 kwietnia
19. Puszcza Augustowska - Nadleśnictwo Głęboki Bród - 13 kwietnia
20. Puszcza Augustowska - Nadleśnictwo Pomorze - 14 kwietnia

Jak wszystkie w naszej serii, została ona przygotowana przez Regionalną Dyrekcję Lasów Państwowych w Białymstoku i zawiera sporo opisów gatunków zwierząt oraz ciekawych miejsc. Przy okazji dowiecie się Państwo co nieco o zwyczajach i tradycjach myśliwskich.

Natenczas Wojski chwycił na taśmie przypięty/ Swój róg bawoli, długi, cętkowany, kręty. To fragment najbardziej znanego w polskiej literaturze opisu polowania. Tradycje przedstawione przez Adama Mickiewicza w "Panu Tadeuszu" są wśród myśliwych żywe do dzisiaj.

- Dawanie sygnałów dźwiękowych to jeden z najbardziej charakterystycznych elementów łowieckich zwyczajów. Polowanie zaczyna się od uroczystej zbiórki wszystkich uczestników, podczas której omawiane są zasady bezpieczeństwa, warunki polowania, itd. - tłumaczy Anna Dębowska z Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych w Białymstoku, członkini Polskiego Związku Łowieckiego.

Żadne zbiorowe polowanie nie mogłoby się odbyć bez naganiaczy, którzy przy pomocy m.in. drewnianych kołatek płoszą zwierzynę i kierują ją w określone miejsce.

- Kiedy już zwierzę padnie, myśliwy, które je ustrzelił otrzymuje od prowadzącego polowanie tzw. złom, czyli ułamaną gałązkę. Złom maczany jest w farbie ubitej zwierzyny, a później łamany na trzy części. Pierwszą umieszcza się w pysku zwierzyny jako ostatni kęs, drugą należy położyć na ranie postrzałowej, a trzecią myśliwy wkłada za wstążkę swego kapelusza - opowiada Anna Dębowska.
Po skończonym polowaniu zwozi się ustrzeloną zwierzynę na miejsce tzw. pokotu, gdzie jest ona układana według ściśle określonej hierarchii.

- W pierwszym szeregu od strony myśliwych kładzie się łosie, za nimi jelenie, w następnym szeregu - daniele, itd. - podkreśla Anna Dębowska.

Ostatnim elementem łowów jest wybór króla polowania. Zostaje nim ten myśliwy, który ustrzelił najwyżej postawionego w hierarchii zwierza. Później pozostaje tylko zabawa przy ognisku połączona z degustacją pysznego bigosu myśliwskiego.

- Najbardziej uroczyste są zawsze tzw. polowanie hubertowskie, które odbywają się na świętego Huberta, około 3 listopada. Sezon na zbiorowe polowania zaczyna się 1 października i trwa do pierwszej niedzieli po 15 stycznia. Indywidualne mogą być za to prowadzone przez cały rok, zgodnie z kalendarzem polowań - twierdzi Anna Dębowska.

By stać się myśliwym nie wystarczy zdać szeregu organizowanych przez Polski Związek Łowiecki egzaminów oraz uzyskać od wojewódzkiej komendy policji pozwolenia na broń. Potrzebna jest przede wszystkim precyzja, opanowanie i pasja.

- To nie jest tak, że wychodzimy do lasu po to, by sobie postrzelać. Każdy musi być wierny kodeksowi etycznemu. Mówi on m.in. o tym, że każde zwierzę należy traktować z respektem, zwracać uwagę na gatunki migrujące, czy też nie polować dla zysku - podkreśla Dębowska.