Puszcza Białowieska i białoruski herb

Park otrzymał wówczas nowy herb duży (nazywany też pełnym) i mały oraz flagę i sztandar dyrektora generalnego, którego centralną część zajmuje herb duży. Zostały również opracowane dwa znaczki: jubileuszowy i służbowy, przypinany do munduru (na piersi).

Nową symbolikę białoruskiej części Puszczy Białowieskiej zaprojektowali członkowie Rady Heraldycznej przy Prezydencie Republiki Białoruś:

- kandydat nauk historycznych Marina Jelinskaja z Mińska

- artysta plastyk, podpułkownik Wiktor Lachor z Brześcia.

W opracowaniu koncepcji projektu udział brali również pracownicy naukowi Parku.

Herb z historią

Przed oficjalnym zatwierdzeniem dużego i małego herbu oraz flagi, ich projekty zostały poddane ekspertyzie, którą przeprowadziła Rada Heraldyczna przy Prezydencie Republiki Białoruś. Po uzyskaniu pozytywnej opinii, herb i flaga zostały zatwierdzone rozporządzeniem dyrektora Rady z 6 kwietnia 2009 roku, a następnie wciągnięte do Państwowego Heraldycznego Rejestru - Informacyjnych Zasobów Republiki Białoruś (zaświadczenia B-744, B-745 i B-746).

Przystępując do opracowania herbu parku wzięto pod uwagę przede wszystkim historyczny herb Puszczy Białowieskiej, przedstawiony w owalnym kartuszu, który upiększał wieżę pałacu myśliwskiego cara Aleksandra III w Białowieży, zbudowanego w latach 1899-1894.

Herb ten był na tyle oryginalny i nie budził negatywnych skojarzeń, że nawet Polacy po przejęciu w 1919 roku Puszczy Białowieskiej nie podjęli żadnych prób usunięcia go, jedynie dwugłowego orła rosyjskiego zastąpili orłem piastowskim i usunęli carską koronę. Podstawę małego herbu stanowi tarcza hiszpańska, zwieńczona blankami z pięcioma zębami - jest to wyraźne nawiązanie do XIII-wiecznej wieży obronnej w Kamieńcu. Tarczę przecina na ukos czarna przepaska - jej kolor nawiązuje do okresu, kiedy Puszcza wchodziła w skład imperium rosyjskiego. Na przepasce widnieją skrzyżowane ze sobą dwie pary rogów myśliwskich koloru złotego i srebrnego. Na nich można dostrzec podobizny koron imperatorskich.

W górnym polu tarczy, który jest ścianą z cegieł, umieszczono wielkoksiążęcą koronę. W dolnym polu, mającym srebrne tło - przedstawiono żubra.

Centralną część dużego herbu wypełnia mały herb, opisany wyżej. Jego tarcza została umieszczona na tle rozłożystego dębu, którego korona stanowi zwieńczenie, a dolna część pnia z korzeniami i glebą - podstawę całej kompozycji. Po obu stronach znajdują się tzw. trzymacze - z lewej strony jeleń, z prawej żubr: są one przedstawione w pozach wspinających się.

Flaga to prostokątne płótno o białym tle. Po obu stronach ma obramowanie - schematyczne połówki świerków, a w centralnej części flagi figuruje pełny herb.

Herb i flaga parku zdobyły już pewną popularność w Białorusi, a także w europejskiej części Federacji Rosyjskiej. Wizerunek herbu umieszcza się często na różnych wyrobach pamiątkarskich, czy też w wydawnictwach turystycznych.

W roku jubileuszu 600-lecia ochrony Puszczy Białowieskiej nową symboliką opatrzono świeżo wydaną mapę turystyczną białoruskiej części Puszczy. Pojawia się pytanie, czy polska część Puszczy Białowieskiej nie powinna pomyśleć o swoim herbie i fladze - wspólnym dla części chronionej, jak i użytkowanej gospodarczo? My uważamy, że warto.