Prosta historia o morderstwie

Arkadiusz Jakubik, dyżurny aktor w filmach Wojciecha Smarzowskiego debiutuje z drugiej strony kamery. Jego "Dom zły" nie będzie miał tylu tajemnic, co film starszego kolegi, ale owszem - spłynie krwią. Tworząc "Prostą historię o morderstwie" reżyser sprawnie wykorzystał wszystkie filmowe klisze, składając je w przyzwoity fotoplastykon. Stary policjant to alkoholik znęcający się nad rodziną, młody stróż prawa musi wybierać między lojalnością wobec rodziny, a tak niedawno złożonym ślubowaniem. Co wybierze? W pierwszej scenie filmu, kamera wzorem filmów Lyncha nurza się w zmarzniętym bluszczu oplatającym dom policyjnej familii, by już po chwili uświadomić widzów, że wewnątrz są dwa trupy.

Od pytania kto zabił rodziców młodego policjanta, lokalni mafiosi, sprzedajni koledzy, czy on sam, ważniejsze w filmie Jakubika zdają się być patologiczne relacje w policyjnej rodzinie. Na pozór wzorowy glina, nie umie sprowadzić na dobrą drogę marnotrawnego syna, który wybiera ciemną stronę mocy, nie umie przekonać do siebie pierworodnego, który szybko zauważa, że pójście w ślady ojca może się skończyć co najwyżej tuszowaniem alkoholizmu i nieudolności w ściganiu przestępców. Cóż więc robi frustrat w policyjnym uniformie? To, co tak dobrze znamy z życia. Pije i bije. W tych rolach Andrzej Chyra jest demonicznie genialny. Tyle, że historii o współuzależnionych ofiarach przemocy też już trochę na świecie było. Nietuzinkowy Filip Pławiak, niedawno debiutujący w "Czerwonym pająku" z ową patologią usiłuje walczyć, ale gen przemocy odezwie się i w nim.

Źródło: Agencja TVN

"Prosta historia o morderstwie" to w istocie prosta historia jednej z wielu policyjnych rodzin, z dziedziczeniem zawodu i skłonności do przemocy. Uniwersalna, świetnie obsadzona, ale momentami zwyczajnie nudna. Jak życie?