Najprawdopodobniej 30-50% ofiar zawału serca umiera przed dotarciem do szpitala. Większość z nich w ciągu pierwszych godzin od wystąpienia objawów. Częstość przeżycia chorego po zawale w szpitalu znacznie się poprawiła, z 75% w latach 60-tych do około 95% dziś. Kluczem do leczenia jest wczesne rozpoznanie i trafna ocena ryzyka po pierwszym kontakcie medycznym.
Pierwotna angioplastyka wieńcowa jest preferowanym sposobem leczenia, jeżeli od pierwszego kontaktu medycznego nie minęły dwie godziny. Większość pacjentów po udanym leczeniu powinno być rutynowo poddawanych angiografii. Dzięki tej technice może być oceniany stan tętnic wieńcowych i mięśnia sercowego, określany poziom długoterminowego ryzyka oraz ustalany przebieg leczenia.
Sprawna praca pogotowia ratunkowego ma kluczowe znaczenie dla poprawy przeżycia - od szybkiego transportu, defibrylacji w razie potrzeby, poprzez diagnozę EKG, wczesne wdrożenie leczenia przeciwkrzepliwego i przeciwpłytkowego, do szybkiego poinformowania i przywiezienia do szpitala. Ambulans powinien być dostępny w ciągu 15 minut od zakończenia rozmowy z dyspozytorem. Zalecane jest również, aby podstawowe techniki podtrzymywania życia były częścią programu nauczania w szkołach.
Według Europejskiej Deklaracji na rzecz Zdrowia Serca zapobieganie chorobom sercowo-naczyniowym powinno uwzględniać następujące czynniki ryzyka:
- niepalenie tytoniu
- odpowiednią aktywność fizyczna przynajmniej przez 30 minut 5 razy w tygodniu
- zdrowe zwyczaje żywieniowe
- utrzymywanie prawidłowej masy ciała
- ciśnienie tętnicze krwi poniżej 140/90 mmHg
- stężenie cholesterolu we krwi poniżej 5mmol/L (190 mg/dl)
- prawidłowy poziom glikemii
- unikanie nadmiernego stresu
Dołącz do nas na Facebooku!
Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!
Dołącz do nas na X!
Codziennie informujemy o ciekawostkach i aktualnych wydarzeniach.
Kontakt z redakcją
Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?
