Pochwała... niesłowności

Teraz próbuje się z tego jak najmniejszym kosztem wycofać i doprawdy akurat tym razem trudno zrozumieć opozycję, gdy zarzuca prezydentowi niesłowność. Niepokoi tylko zapowiedź, że to „nie koniec” działań w sprawie „frankowiczów” - gdyby nie ona, propozycji należałoby po prostu przyklasnąć.

Sprowadza się ona do tego, że banki zwrócą osobom zadłużonym w szwajcarskiej walucie spready, czyli różnicę między ustalanymi przez siebie kursami zakupu i sprzedaży walut. Kto chce, już od lat może sam kupować franki w kantorze i wpłacać je na konto walutowe w banku, zmniejszając w ten sposób ratę kredytu, ale korzysta z tej opcji raptem… kilka (!) procent zainteresowanych. Teraz pozostali dostaną niejako drugą szansę, by naprawić swój błąd.

Na takim właśnie kształcie propozycji prezydenta zaważyły zapewne czynniki finansowy i polityczny. Finansowy - bo gdyby zgodzić się na radykalne przewalutowanie kredytów, banki poniosłyby straty, co de facto likwidowałoby budżetowe wpływy z wprowadzonego niedawno podatku bankowego (płaconego od ich zysków). A ma on współfinansować sztandarowy program tego rządu „500+”. I polityczny - z badań opinii wynika, że większość „frankowiczów” nie głosowała na PiS i głosować nie zamierza, a zatem konsekwencje niedotrzymania wyborczego zobowiązania będą dla rządzącego obozu znikome.

Organizacjom, które przedstawiają się jako reprezentanci „frankowiczów”, projekt oczywiście się nie podoba. Jaki byłby dobry? Na to pytanie bezwiednie odpowiedział jeden z liderów ruchu „Stop Bankowemu Bezprawiu” stwierdzając „propozycja prezydenta to 10 proc tego, co możemy uzyskać już dziś przy obecnym stanie prawnym”. Dobry nie będzie więc żaden, bo każdy kolejny może być lepszy od poprzedniego! I choćby z tego powodu kolejne demonstracje i protesty „frankowiczów” prezydent Duda ma pewne, jak w… banku.