"W kościele wzmacniamy odporność" to przewodnie motto barwnego banera, który pojawił się w pobliżu kościoła Parafii Przemienienia Pańskiego w Wasilkowie.
Oprócz głównego hasła znalazły się też slogany uzupełniające chrześcijańskie podejście do pandemii koronawirusa:
Nie bądź oporny, ale bądź odporny. Wzmocnij swoją odporność!
Nie cytryna, nie malina, ale Bóg i Dobra Nowina. Wstąp i wzmocnij swoją odporność.
Nie pomogły suplementy, sięgnij po sakramenty.
Nie ma odporności bez Bożej Miłości
Nim corona Cię nawiedzi, idź do spowiedzi
Rzymskokatolicka parafia Przemieninia Pańskiego w Wasilkowie
Powstanie parafii rzymskokatolickiej w Wasilkowie wiąże się z nadaniem osadzie praw miejskich przez ostatniego władcę z dynastii Jagiellonów – Zygmunta Augusta. Dekretem z 10.XII.1566 r. Król wydał przywilej, zezwalający na powstanie niezależnej parafii wasilkowskiej, której nadano 5 włók ziemi na folwark plebana oraz 10 włók na osadzenie chłopów. Ówczesnym zwyczajem, przy powstającym kościele założono również cmentarz.
Pierwszą drewnianą świątynię wzniesiono na tzw. Kościelisku, w pobliżu dzisiejszego kościoła pw. Przemienienia Pańskiego. Miejsce wyznaczone na powstanie parafii zostało zmienione przez mieszczan z powodu znacznej odległości od centrum miasta oraz bliskości podmokłych terenów okalających kościelne wzgórze, które w znaczny sposób utrudniały. Grunty zakupione pod budowę kościoła znajdowały się naprzeciw południowo-zachodniego rogu rynku (obecnie kościół NMP Matki Miłosierdzia). Pierwszym proboszczem mianowano Mikołaja Komorowskiego. Parafia wasilkowska weszła terytorialnie do dekanatu knyszyńskiego diecezji wileńskiej.
Tytuł świątyni – Zwiastowania NMP pojawia się po raz pierwszy w wizytacyjnym opisie z 20.XI.1633 r. Nie ma do dzisiaj zgodności, czy był to pierwszy tytuł świątyni w Wasilkowie. Opis wzmiankuje, że w głównym ołtarzu widniał wizerunek ukoronowania NMP, w bocznych natomiast obrazy św. Benona i stary św. Krzyża (być może przeniesiony z kościółka na wzgórzu). W 1702 roku dokonano rozbiórki kościoła, gdyż znajdował się on w opłakanym stanie i wymagał gruntownej przebudowy. Prace nad budową nowego obiektu nadzorował wikariusz białostocki ks. Albert Gołębiewski, mianowany komendariuszem wasilkowskim. Nowy kościół parafialny otrzymał tytuł Św. Trójcy.
W połowie XVIII wieku na znaczeniu mocno zyskał ród Branickich. Staraniem starosty wasilkowskiego, Jana Klemensa Branickiego, w 1749 roku król August III podpisał dokument afiliacyjny, na mocy którego kościół w Wasilkowie stał się częścią parafii białostockiej. Po wejściu edyktu w życie obowiązki proboszcza przejął ks. Jan Bastowski. Kapituła w Wilnie zatwierdziła afiliowanie kościoła dopiero w 1752 roku. Pod własność białostockiej parafii przeszedł również plebański folwark w powierzchni 13 włók. Zapisy wizytacyjne kościoła z 1787 roku określają dokładnie wystrój wnętrza i wyposażenie świątyni. Kościół miał troje drzwi i 9 okien, z których 1 było za wielkim ołtarzem, 1 w skarbcu, 1 w zakrystii, i 1 nad nią. Ściany były jeszcze dobre i zdrowe, ale dach wymagał remontu. We wnętrzu podłoga była z cegieł, miejscami oczekiwała naprawy. Istniały 3 ołtarze: wielki św. Józefa, po prawej Pana Jezusa Ukrzyżowanego, po lewej św. Anny – wszystkie staroświeckiej snycerskiej roboty, malowane, miejscami wyzłacane. Nieopodal kościoła znajdował się cmentarz grzebalny.
W czasie rozbiorów Wasilków początkowo znalazł się pod zaborem pruskim. Na mocy traktatu w Tylży w 1807 r. okręg białostocki przeszedł pod zabór rosyjski, wraz z powiatami: bielskim, drohickim, dąbrowskim i suraskim. Już w sejmie czteroletnim podjęto uchwałę nakazującą proboszczom i miejscowym władzom przenosić cmentarze na obrzeża miast, z dala od ujęć wody pitnej, aby ograniczyć możliwość wybuchu epidemii. Liczne zarazy nawiedzały w tym czasie obszar całego państwa. Ocalenie przed chorobą przypisywano sile modlitwy w określonych miejscach, gdzie z czasem powstawały sanktuaria, jak np. Święta Woda koło Wasilkowa czy prawosławna Święta Góra Grabarka. Dokumenty wizytacji parafii z roku 1818 podają, że miejscowy cmentarz nie znalazł jeszcze przeniesiony.
Po 1820 roku, zgodnie z nakazem carskim przy parafii powstała szkoła, o której utrzymanie mieli zatroszczyć się miejscowi katolicy. Do 1828 r. przy parafii istniał dom szpitalny dla starców i kalek, który rozebrano z powodu złego stanu technicznego. W tym samym roku dokonano przeniesienia cmentarza w miejsce pierwszego kościoła z XVI wieku na wzgórzu. W tym samym w Wasilkowie lokalizację zmieniły nekropolie unicka i żydowska. W 1839 roku ukaz carski zlikwidował Kościół unicki, a grekokatolików wcielił do cerkwi prawosławnej. Wybuch powstania styczniowego przyniósł mieszkańcom Wasilkowa nasiloną falę represji za udział miejscowych w walkach i działalność konspiracyjną. 13.VIII.1864 r. zesłano na Sybir proboszcza wasilkowskiego Piotra Lebiedzińskiego. Dwa lata później władze odebrały parafii ufundowaną w 1766 roku przez starostę Jana Kruszewskiego kapliczkę Serca Pana Jezusa. Najbardziej dotkliwa decyzja przyszła jednak w lipcu tego samego roku. Specjalna komisja wydała decyzję o natychmiastowym zamknięciu kościoła Św. Trójcy, w uzasadnieniu podając, że grozi on zawaleniem. Decyzja została odrzucona i aż do 14.III.1867 r. mimo zakazu odbywały się w świątyni nabożeństwa. Silny opór wasilkowian w walce o swój kościół przełamała dopiero interwencja oddziału kozaków, którzy w brutalny sposób rozpędzili tłum blokujący wejście do kościoła. Aresztowanych w zawiązanej bójce wywieziono wgłąb Rosji. Wyposażenie kościoła przejęła parafia prawosławna, a drewniany kościół po 170 latach istnienia zrównano z ziemią. Parafian ponownie włączono administracyjnie do Białegostoku.
na podst. http://www.ppwasilkow.archibial.pl/
Powrót reprezentacji z Walii. Okęcie i kibice
Dołącz do nas na Facebooku!
Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!
Dołącz do nas na X!
Codziennie informujemy o ciekawostkach i aktualnych wydarzeniach.
Kontakt z redakcją
Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?