Opowiem ci o zbrodni 2. Historie prawdziwe. Pisarze kryminałów mierzą się z zagadkami kryminalnymi

Igor Brejdygant, wszak wytrawny scenarzysta, stara się odkryć kulisy, ale i zbadać motywy jakie mogły stać za samobójstwem(?), czy też zabójstwem(?) młodego żeglarza. Pisze w sposób nad wraz niepokojący, a jednocześnie idzie w ślad i za aktami i za domniemanym bohaterem tragicznej opowieści. Nawet tytuł - „Może” jest intrygujący i w kontekście morskich wypraw – dwuznaczny.

Świetnie radzi sobie będący po przegadanym „Żmijowisku” w świetnej formie Wojciech Chmielarz. Jego „Łowca” opowiada o realnej ofierze jednej z pierwszych randek umówionych za pośrednictwem internetu. Ukrywającego się za fałszywą tożsamością sieciowego Casanowę nazywa lwem, łowcą, ale w finale wdepcze go w ziemię jako tchórzliwego kłamcę. W jego świecie zbrodniarz jest po prostu zbrodniarzem.

Lubujący się w krwawych kryminałach Max Czornyj tym razem zajmuje się niezwykłym, acz wyjątkowo ohydnym losem zoofila z okolic Zamościa, który mordował krowy czy kury i uprawiał z nimi seks, w końcu nie pogardził też zamachem na ludzkie życie.

W znakomicie lakoniczną literaturę, opierającą się na terminologii gier komputerowych zamieniła wspólną zbrodnię dwóch nastolatek. Jedna chciała zobaczyć jak to jest zabijać, a jej przyjaciółka – dać się zabić. A skoro według chrześcijaństwa zabijanie się jest grzechem – obydwie popełniły zbrodnię. Bo przypomnijmy – każda z form literackich umieszczonych „Opowiem ci o zbrodni 2. Historie prawdziwe” wydarzyła się naprawdę.

O tamtych czasach, początkach polskiej transformacji najlepiej opowiadają Małgorzata i Michał Kuźmińscy. Oprócz penetracji nastoletnich fanów heavy metalu, wolnego seksu i parasatanistycznych rytuałów przypominają klimat wybuchu wolności początku lat 90. XX wieku. „W świecie, w którym nagle można kupić wszystko, ale poczucie bezpieczeństwa znalazło się na liście towarów deficytowych, coraz więcej ludzi wierzy w spiski” piszą w opowiadaniu ”Szczególne potępienie”. Przypominają, że na straganach bukinistów obok siebie leżały „Pamiętniki Anastazji P., sejmowej kurtyzany i „Mein Kampf”. „Paweł S., jeden z kolegów z Halemby, „Biblię Szatana” Antona Szandora LaVeya, twórcy nowoczesnego satatnizmu, kupi w sklepiku w Szpitalu Górniczym. Za sześć złotych”. Jak to się wszystko skończy – wiadomo. Spłynie krew.

Joanna Opiat-Bojarska opisując zbrodnię, w której wyrok zapadł, ale do dziś nie znaleziono zwłok, posłuży się z kolei rynsztokowymi dialogami – całkowicie zaczerpniętymi z życia. Katarzyna Puzyńska przyjrzy się aż czterem zbrodniom, których podłożem była chora namiętność.

Warto pamiętać, że to kontynuacja bardzo dobrze przyjętej książki „Opowiem Ci o zbrodni” towarzyszącej programowi emitowanemu w telewizji Crime+Investigation Polsat. Wstęp do książki napisał twórca i prowadzący Magazyn Kryminalny 997 - Michał Fajbusiewicz.