OiFP. Księga dżungli. Jakub Szydłowski – reżyser, scenarzysta, tygrys, wilk i małpa (zdjęcia, wideo)

Jakub Szydłowski sam napisał scenariusz i słowa piosenek do swojej bajki. Dlaczego swojej? Bo opowieści Rudyarda Kiplinga o chłopcu wychowanym przez wilki są raczej magnesem mającym przyciągnąć widzów złaknionych adaptacji klasyki niż odwzorowywaniem książki.

Jak pamiętamy – najsławniejsi bajkopisarze zwierzętom przypisywali ludzkie cechy i w tej materii nic się nie zmieniło. Tyle, że pełen wyobraźni chłopiec, który postanowi uciec z domu – dżunglę znajdzie w swojej głowie – zaś widzowie – na scenie Opery i Filharmonii Podlaskiej. Niby kameralnej, a wykorzystanej przez Jakuba Szydłowskiego reżysera i choreografkę Agnieszkę Brańską do cna.

Jakub Szydłowski tworząc scenariusz znakomicie oddał atmosferę panującą w domu przeciętnego dzieciaka. Chłopak wpatrzony w ekran komputera, zapracowany ojciec, który nie bardzo wie, co gnębi syna, matka – zakupoholiczka. Wszyscy krzyczą, ale nikt nikogo nie słucha. No to trzeba zwiewać. Ale jak to jest z ucieczkami po nocy, może nas zmorzyć sen. A we śnie zdarzyć się może wszystko. Wredne małpy będą wyśmiewały się z tchórzliwego szakala, wilki będą walczyły o honor, stary kulawy tygrys, z tylnego fotela, a raczej jakiejś pieczary będzie rozdawał karty. Wąż, który uwielbia zmieniać skórę i przeglądać się w sobie, zahipnotyzuje inne zwierzęta jak otumanionych Instagramem followersów, a ni stąd ni zowąd pojawi się też zapijaczony miś zakopiański. Nie tylko będzie chlał miodówkę, ale nawet zatańczy i zaśpiewa góralską gwarą. Bo we śnie i w internecie wszystko jest możliwe. I w teatrze. I będzie też ona – czarna pantera. Niezależna, dumna, ale broniąca młodego człowieka przed zwierzęcą, a w domyśle – ludzką dżunglą. W tej roli 7 kwietnia zagrała i zaśpiewała wybornie Monika Ziółkowska. Przy okazji jej solowy popis to piosenka skierowana do różnych grup wiekowych. Bo dzieciakom przypomina, by nie ulegały presji nieznajomych dorosłych, nawet jeśli obiecywali „pokazać najpiękniejszego szczeniaczka”, a starszych przestrzega, że nie życzy sobie być dotykana bez wyraźnego przyzwolenia. Jakub Szydłowski tekstami piosenek trafia w punkt, uzupełniają jego autorski scenariusz, a płynąca z nich dydaktyka nie jest nachalna, za to wielopoziomowa.

Do roli Mowgliego Zwykle przygotowywanych jest czterech chłopców, którzy grają wymiennie. 7 kwietnia tę rolę kreował Aleksander Chomaniuk. Przekonująco, z dobrą energią. W pewnym momencie minimalnie się przejęzyczył, ale bez mrugnięcia okiem sam się poprawił i grał dalej, jak stary wyjadacz. A przy tym musiał tańczyć, śpiewać, wchodzić w interakcje z zawodowcami. I chyba nie powinni na niego narzekać. Moim zdaniem – sprawdził się.

I wreszcie on sam. Znakomity aktor musicalowy ma okazję poszaleć sobie na scenie. Jako wilk obsika fotografa, w roli małpy będzie dręczył hienę, a potem cudownie zagra zwierzęcego analfabetę. Jako tygrys zaśpiewa głosem Presleya pieśń o tym, że lubi kiedy inni go się boją. Dorośli pewnie będą w tym utworze doszukiwali się niejednego odniesienia. A przy tym – jako reżyser ułożył to wszystko w zgrabną całość, która ani przez chwilę się nie nudzi. Owo odniesienie do „Księgi dżungli” pozwoliło poszaleć Dorocie Sabak, która już w Teatrze Roma, gdzie spektakl miał prapremierę 19 XI 2016, postawiła na stylizacje etno, z cielistymi kostiumami w stosowne printy dla genialnie wyglądającego wilczego stada. Małpy są bajecznie kolorowe, nieco w klimacie „Adonis ma gościa”, podobnie szakal. Ascetyczny kostium węża nabierze blasku w odpowiednim oświetleniu, zaś nieco staroświecki tygrys będzie miał fantastyczne buty, z lekko zaznaczoną przyczyną kulawego chodu.

Muzyka Jakuba Lubowicza – różnorodna, choć nawiązująca do musicalowych stylistyk, trafia do dzieciaków. Na niedzielnym spektaklu oklaski zrywały się zupełnie spontanicznie po każdej solowej piosence. Czegóż chcieć więcej?

Mądre i niewymuszone przesłanie o potrzebie tolerancji, zrozumieniu inności towarzyszy wołaniu o wzajemne słuchanie się w rodzinach. Bo przecież ci zabraniający surfowania w sieci dorośli, nie robią tego na złość dzieciom, tylko z miłości. I kiedyś wszyscy sobie za to podziękują. Bajka od lat 5 (jak głosi anons operowy) do 105. Dobra zabawa i piękne wrażenia wizualne – gwarantowane.

Księga dżungli - obsada

Mowgli (Żaba)
Aleksander Chomaniuk / Franciszek Krukowski
Baltazar Warniełło / Jakub Wąsiński
Bagheera (Czarna pantera) / Matka Wilczyca / Małpa
Monika Ziółkowska / Ewa Lachowicz
Shere Khan (Tygrys) / Wilk / Małpa
Maciej Nerkowski / Jakub Szydłowski
Baloo (Miś Podhalański) / Akela (Wódz Wilków) / Małpa
Bartłomiej Łochnicki / Krzysztof Cybiński
Tabaka (Szakal) / Wilk Zdrajca / Małpa
Dorota Białkowska / Maria Juźwin
Kaa (Pyton skalisty) / Ojciec Wilk / Małpa
Rafał Supiński / Grzegorz Pierczyński / Dawid Malec

Rodzicom głosów użyczyli:
Joanna Węgrzynowska i Tomasz Steciuk
Zespół muzyczny

Fortepian
Karina Komendera / Marcin Nagnajewicz
Skrzypce
Anna Bojaryn / Julia Dombek
Wiolonczela
Wojciech Kopijkowski / Grzegorz Vytlacil
Klarnet
Wojciech Dunaj / Paweł Waśkowski

Księga dżungli - twórcy

Reżyseria i scenariusz: Jakub Szydłowski
Muzyka, aranżacje i kierownictwo muzyczne: Jakub Lubowicz
Asystent kierownika muzycznego: Marcin Nagnajewicz
Kostiumy i charakteryzacja: Dorota Sabak
Scenografia i oświetlenie: Grzegorz Policiński
Choreografia: Agnieszka Brańska
Asystent choreografa: Hanna Mocarska
Mix i mastering: Piotr Skórka
Producent: Anna Jakubowska-Podsiad