OiFP. Halka (wileńska) – jak ją odczytuje Agnieszka Glińska (zdjęcia, wideo)

„Halka” (wileńska) to skondensowana, melodramatyczna opowieść, ze społecznym tłem. Z przypisanymi kobietom i klasom rolami. Dla mężczyzn z tak zwanych wyższych sfer są zabawką, przedmiotem targów, towarem.

Halka (Ilona Krzywicka) robi wielkie oczy ze zdumienia, kiedy z boku wielkiej operowej sceny przypatruje się targom o Zofię. Nie wierzy, że ukochany Jaśko, ojciec ich dziecka, może zamienić szczerą dziewczynę, której miłość dodaje skrzydeł, na piękną, acz odzianą w czerń młodą damę. Można założyć, że odpowiedzialna za kostiumy Katarzyna Lewińska, jej suknią sygnalizuje iż do szczęścia dziewczęciu daleko. Piękny mezzosopran Zofii (Katarzyna Szymkowiak) przykuwa uwagę. Jasny sopran Krzywickiej, która rolę Halki śpiewa od 2008 roku, z mocnymi wibracjami, podkreśla jej mentalne rozedrganie. Kiedy poczuje się zdradzona, oszukana, popada w obłęd, który może nawet zbyt dosłownie performują na scenie tancerze prowadzeni przez Weronikę Pelczyńską. Ale też w drugim akcie, Agnieszka Glińska świetnie wykorzysta przestrzeń opery, wypuszczając tancerzy w publiczność, momentami w miejsca wymagające akrobatycznych umiejętności. Właśnie wtedy chór wraz z orkiestrą będzie śpiewał o trudzie pracy prostych ludzi. Kiedy zabrzmią kościelne organy, oszalała Halka pojawi się w kościele obok swojego Janusza i Zofii, a kiedy zamieni wyimaginowany ślubny welon w imaginację ich zmarłego z głodu dzieciątka – reżyserce z choreografką uda się stworzyć najbardziej poruszającą scenę spektaklu. W tym przedstawieniu panowie – Łukasz Klimczak jako Janusz i Kamil Zdebel w roli Jontka zdają się być raczej tłem do przeżywających ogromne emocje kobiet. Oszukana Zofia woli nie rozpoznać Halki, a Halka… niczym ptak z podciętymi skrzydłami, może tylko upadać. Każda z nich cierpi, żadna nie będzie szczęśliwa. Elektrokardiogram symbolizujący górskie pasmo w minimalistycznej scenografii Moniki Nyckowskiej zamienia się w linie prostą. Mężczyźni zamordowali miłość.

„Halka” (wileńska), choć nie zawiera przebojów, jest paradoksalnie dobrym przedstawieniem, by zachęcić do odwiedzania opery młodzież. Młode, świetnie śpiewające solistki i soliści w ciekawych strojach, taniec współczesny performerów, potęga współbrzmienia chóru z orkiestrą robią wrażenie. I trwają krócej niż niejeden hollywoodzki gniot, a potrafią poruszyć. Bo zdrada i źle ulokowane uczucia nie mają daty ważności.

HALKA (WILEŃSKA)

STANISŁAW MONIUSZKO

Opera w dwóch aktach

Libretto: WŁODZIMIERZ WOLSKI

Prapremiera: 1 I 1848, Wilno

Premiera tej inscenizacji:

8 VI 2019 Teatr Wielki – Opera Narodowa

4 X 2019 Opera i Filharmonia Podlaska – Europejskie Centrum Sztuki im. Stanisława Moniuszki w Białymstoku | godz. 19.00, Duża scena, ul. Odeska 1

Spektakle także 5 X 2019 godz.19.00, 6 X 2019 godz.18.00 oraz na spektakle poranne 8, 9, 10 X 2019 godz.10.00 (spektakle poranne w specjalnej cenie 50 zł).

Instrumentacja i opracowanie partytury: MICHAŁ DOBRZYŃSKI

Dyrygent: MIROSŁAW JACEK BŁASZCZYK

Reżyseria: AGNIESZKA GLIŃSKA

Asystent reżysera: BARBARA WIŚNIEWSKA

Scenografia: MONIKA NYCKOWSKA

Kostiumy: KATARZYNA LEWIŃSKA

Choreografia: WERONIKA PELCZYŃSKA

Reżyseria świateł: JACQUELINE SOBISZEWSKI

Projekcje video: FRANCISZEK PRZYBYLSKI

Kierownik Chóru: VIOLETTA BIELECKA

Autor plakatu: ADAM ŻEBROWSKI

Koprodukcja: Teatr Wielki – Opera Narodowa

Oryginalna polska wersja językowa z polskimi napisami

Czas trwania 1 godz. 30 min (bez przerwy)

CZEŚNIK

Paweł Czekała

ZOFIA

Katarzyna Szymkowiak

JANUSZ

Łukasz Klimczak

MARSZAŁEK

Dariusz Machej

JONTEK

Kamil Zdebel

HALKA

Ilona Krzywicka

oraz

ORKIESTRA I CHÓR

OPERY I FILHARMONI I PODLASKIEJ

TANCERZE/PERFORMERZY

Magdalena Fejdasz, Daniela Komędera-Miśkiewicz, Małgorzata Mielech, Aleksandra Osowicz,

Łukasz Przytarski, Gieorgij Puchalski, Stefano Silvino, Monika Szpunar, Adi Weinberg-Prejna