OiFP. Baśń muzyczna Brzydki kaczorek powraca na scenę. Piosenki uczą tolerancji (zdjęcia, wideo)

„Brzydki kaczorek” czerpie z baśni o brzydkim kaczątku i w miarę wiernie się jej trzymamy, ale jest to historia uwspółcześniona, wzbogacona, jest nawet fragment bajki o złotej rybce, ale tak naprawdę to tylko pretekst, żeby opowiedzieć o współczesnych relacjach zarówno w świecie dzieci, jak i dorosłych – opowiada Szydłowski.

- Reżyserując ten spektakl, mam wrażenie, że on jest głównie dla dorosłych (śmiech), ale to spektakl dziecięcy, familijny.

Spektakl udało się tak zrobić, że nie ma granicy pomiędzy widownią a sceną i dzieci biorą udział w spektaklu, bardzo go przeżywają, nie ma dwóch takich samych spektakli. Jedne dzieci się śmieją, inne odnoszą te sytuacje do siebie – ze strony aktorów to bardzo widać.

Stworzenie spektaklu muzycznego dla dzieci to jest wyzwanie, ale też niesamowita frajda. Bo to i śmieszny i wzruszający spektakl. Uczy, ale jest bardzo atrakcyjny.

To historia o tolerancji, o odrzuceniu, historia bolesnych, brzydkich słów, kiedy mówimy o czymś, czego nie znamy jest zawsze aktualna, szczególnie w naszym kraju, choć to oczywiście nie jest polityczny spektakl. Chodzi o to, jak się kształtuje młodego człowieka. To, że jestem inny, że coś mnie różni – według nas może być zaletą, a nie wadą. Jest też zabawa z multimediami.

- Nie boimy się eksperymentować w różnych stylach muzycznych, muzyka jest różnorodna – zależało nam, żeby nie była jednostajna – opowiada Jakub Lubowicz, twórca muzyki i piosenek do „Kaczorka”.

Brzydki kaczorek to uosobienie odrzuconego dziecka – twierdzi Rafał Supiński, odtwórca tytułowej roli. - Nie znając przyczyny zostaje wyrzucony ze swego domu. Z czasem w swojej historii spotyka różne postaci, szukając swojego miejsca na ziemi. Boi się na początku, ale jest otwarty na innych. Liczy, że zostaną jego przyjaciółmi, pobawią się z nim. Każda przygoda uczy czegoś brzydkiego kaczorka, a swoją naiwnością i dobrocią uczy też napotkane postaci. Jest nastawiony pozytywnie do wszystkich postaci, ma nadzieję że spotka kogoś fajnego. Jest dobry, a jednocześnie pomaga im w różny sposób. Pomaga lisowi uwolnić z sideł łapki, uświadamia prosiakowi i wronie, że nie są tacy brzydcy jak wyglądają. Kaczorek myślał, że tylko o nim tak mówią, ale oni też tak się czują. W ten sposób zaczyna uczyć innych, że świat nie jest taki zły.

- Wrona i prosiak też są w jakimś stopniu odtrąceni od innych i trzymają się razem – dodaje Bartłomiej Łochnicki, prosiak, kogut i gąsior. - Prosiak jest podwładnym wrony, ona jest szefem. Spotkanie z kaczorkiem pokazuje, że on też jest odtrącony, prosiak zaczyna szukać relacji z kaczorkiem, wrona to widzi i zaczynamy być przyjaciółmi.

Oprócz Prosiaka nikt wrony nie szanuje, wszyscy ją przeganiają – bo tak to już jest z wronami – konstatuje Maciej Nerkowski, wrona, indyk. - Prosiak jest naiwny i wrona to wykorzystuje, chce się przez to podbudować. Stara się siebie oszukiwać, mówić że wszyscy wronę lubią, ale potem przyzna, że jest inaczej. Ta bajka to próba odnalezienia samego siebie i nie szukania szczęścia w poniżaniu i dołowaniu innych.

- To będzie wielki powrót – ekscytuje się Jakub Szydłowski.

Premiera w niedzielę, 4 lutego, w samo południe.