OiFP. Antoni Wit, laureat Grammy poprowadzi orkiestrę Opery i Filharmonii Podlaskiej (zdjęcia, wideo)

- Gościmy w Białymstoku jednego z największych dyrygentów nie polskich, nie europejskich, ale światowych – mówi Mirosław Jacek Błaszczyk, kierownik artystyczny Opery i Filharmonii Podlaskiej. - Jego koncerty, nagrania i nagrody świadczą, że jest uznawany nie tylko przez największe na świecie orkiestry, ale też krytyków, recenzentów i publiczność, która uwielbia i tłumnie przychodzi na koncerty.

- Białostocka orkiestra cieszy się w Polsce bardzo dobrą renomą i bardzo się cieszę, że sam mogę się o tym przekonać – mówi Antoni Wit. Sławny dyrygent przygotowuje się do piątkowego koncertu pod wymownym tytułem „Maestro”. Z pewnością największe wrażenie zrobi „Symfonia alpejska” Richarda Straussa. - Dwukrotnie nagrałem ten utwór na płyty, z mojego spisu wynika, że przed Białymstokiem dyrygowałem nim już 35 razy – mówi Antoni Wit. - To utwór trudny dla wszystkich grup instrumentów, tym bardziej cieszę się, że orkiestra będzie mogła się popisać. Światowej sławy maestro sam ułożył program całego koncertu.

W pierwszej części pozostaniemy w kręgu szeroko rozumianej muzyki niemieckiej.

- Uwertura „Leonora III” Beethovena otworzy koncert zdecydowanym akcentem, a później zadyryguję „Niedokończoną” symfonią Schuberta, bo w zestawieniu z „Symfonią alpejską” to utwór niemal kameralny – wyjaśnia Wit. Dyrygent przyznał, ze w Białymstoku jest dopiero po raz trzeci. Wcześniej poprowadził koncert ze swoją orkiestrą NOSPR, a raz turystycznie. - Miasto ma swój klimat i świetne restauracje – chwali Białystok.

Wśród wielu laurów Antoni Wit może szczycić się posiadaniem nagrody Grammy za nagranie z udziałem Orkiestry Symfonicznej Filharmonii Narodowej zestawu dzieł Krzysztofa Pendereckiego. Płyta w 2013 roku wygrała w kategorii Best Classical Compendium.

Kim jest Antoni Wit

Swoją pozycję Maestro zdobył dzięki długiej współpracy z najważniejszymi orkiestrami polskimi i gościnnymi występami z najważniejszymi zespołami europejskimi. W jego karierze wyróżnia się okres siedemnastoletniego kierowania Narodową Orkiestrą Symfoniczną Polskiego Radia w Katowicach. Od 1983 do 2001 dał ze swoim zespołem blisko sześćset koncertów, odbył niezliczone tournées za granicą, nagrał ponad 200 płyt dla wytwórni EMI, CBS, Decca, Camerata Tokyo, NVC Arts, Pony Canyon, EBS Recordings, Naxos, Polskie Nagrania. Należy do nielicznego grona artystów na świecie, których płyty sprzedano w łącznym nakładzie ponad 5 milionów egzemplarzy. Efektem współpracy artysty z firmą fonograficzną Naxos jest ponad 30 CD z muzyką polską sprzedanych w ponad 600 000 nakładzie. Dokonywał ich głównie z udziałem Orkiestry Filharmonii Narodowej oraz Wielkiej Orkiestry Symfonicznej Polskiego Radia.

Antoni Wit był siedmiokrotnie nominowany do nagrody Grammy: m.in. za nagrania dzieł Pendereckiego („Pasja wg św. Łukasza” - 2004,” Polskie Requiem” - 2005, „Siedem bram Jerozolimy” - 2007) oraz za „Stabat Mater” Karola Szymanowskiego (2008). Nagrodę tę zdobył w 2013 roku za album z kompozycjami Krzysztofa Pendereckiego („Fonogrammi”, „Koncert waltorniowy”, „Partita”, „Przebudzenie Jakuba” i „Anaklasis”) dla wytwórni Naxos. Ponadto w 1983 otrzymał Diapason d'Or i Grand Prix du Disque de la Nouvelle Académie za rejestrację kompletu koncertów fortepianowych Sergiusza Prokofiewa (z pianistą Kun Woo Paik), w 2002 - Cannes Classical Award (Midem Classique 2002) za „Symfonię Turangalîla” Oliviera Messiaena, w 2004 - Classical Internet Award za „Pasję wg św. Łukasza” Krzysztofa Pendereckiego, w 2005 - Records Academy Award (Record Geijutsu) za Polskie Requiem Pendereckiego. Został uhonorowany nagrodami Polskiej Akademii Fonograficznej "Fryderyk": 2002 - "Witold Lutosławski: Mi-parti, Krzysztof Meyer: Msza, Krzysztof Penderecki: Concerto grosso na trzy wiolonczele i orkiestrę" (CD Accord) w kategorii Najwybitniejsze Nagranie Muzyki Polskiej, 2005 - "Lutosławski: Koncert na orkiestrę; Koncert na wiolonczelę i orkiestrę" (DUX) w kategorii Album Roku Muzyka Współczesna oraz "XV Międzynarodowy Konkurs Pianistyczny im. F. Chopina / Kronika Konkursu 2005 vol. 13 – Rafał Blechacz" (DUX / TIFC) w kategorii Album Roku Muzyka Orkiestrowa. Na zamówienie Naxosu z zespołami Filharmonii Narodowej dokonał serii nagrań wszystkich dzieł orkiestrowych i oratoryjnych Szymanowskiego. Dwie pierwsze płyty z kompletu zdobyły tytuł Gramophone Editor's Choice: koncerty skrzypcowe (solista - Ilya Kaler) i „Nokturn” i „Tarantela” (lipiec 2007) oraz II i III Symfonia (maj 2008). Dwa następne krążki otrzymały BBC Music Magazine Editor's Choice: „Stabat Mater”, „Veni Creator”, „Litania do Maryi Panny”, „Demeter” i „Penhesilea” (październik 2008) oraz „Harnasie”, „Mandragora”, „Kniaź Patiomkin” (kwiecień 2009). Portal muzyczny ClassicsToday wyróżnił w ten sam sposób z kolei dwie ostatnie płyty tej serii: „Harnasie” (kwiecień 2009) oraz I i IV Symfonia (maj 2009).

Antoni Wit prowadził również działalność pedagogiczną, w latach 1998-2014 był profesorem dyrygentury Uniwersytetu Muzycznego Fryderyka Chopina w Warszawie. Zapraszany jest także do jury konkursów muzycznych, m.in. w Katowicach i Cadaques.

Studiował dyrygenturę u Henryka Czyża (dyplom z odznaczeniem w 1967) oraz kompozycję w klasie Krzysztofa Pendereckiego w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Krakowie. Studia kompozytorskie kontynuował pod kierunkiem Nadii Boulanger w Paryżu (1967-68). W latach 1967-69 był dyrygentem-asystentem Witolda Rowickiego w Filharmonii Narodowej w Warszawie, następnie w 1970 został dyrygentem Orkiestry Filharmonii Poznańskiej i jednocześnie rozpoczął współpracę z warszawskim Teatrem Wielkim.
W 1971 otrzymał II nagrodę na Międzynarodowym Konkursie Dyrygenckim Herberta von Karajana w Berlinie Zachodnim. W latach 1974-77 był dyrektorem artystycznym Filharmonii Pomorskiej, od 1977 do 1983 pełnił funkcję dyrektora Orkiestry i Chóru Polskiego Radia i Telewizji w Krakowie (z zespołami tymi dokonał wielu nagrań oraz odbył liczne tournées po Włoszech, Niemczech, Anglii, Francji i Hiszpanii). W latach 1987-92 był dyrektorem artystycznym, a następnie pierwszym dyrygentem gościnnym Orquesta Filarmónica de Gran Canaria, zaś w latach 1983-2000 - dyrektorem Wielkiej Orkiestry Symfonicznej Polskiego Radia w Katowicach. Od 2002 do 2013 roku sprawował obowiązki dyrektora naczelnego i artystycznego Filharmonii Narodowej w Warszawie. W 2013 roku został dyrektorem artystycznym Orquesta Sinfónica de Navarra w Pampelunie. Od 2013 jest także dyrygentem honorowym Filharmonii Krakowskiej.

Specjalne miejsce w jego działalności zajmuje muzyka polska. Dokonał wielu światowych prawykonań m.in. utworów Jana Oleszkiewicza, Krzysztofa Pendereckiego, Bronisława Kazimierza Przybylskiego, Wojciecha Kilara, Aleksandra Lasonia, Krzysztofa Meyera, Jacka Domagały, Stanisława Krupowicza, Pawła Szymańskiego, Włodzimierza Kotońskiego, Eugeniusza Knapika, Tadeusza Wieleckiego, Andrzeja Dziadka, Macieja Jabłońskiego oraz niezliczonych pierwszych wykonań w Polsce.
Choć główną domeną działalności Antoniego Wita jest muzyka symfoniczna, artysta odnosił także sukcesy w dziedzinie opery: dla Teatru Wielkiego - Opery Narodowej w Warszawie przygotował premiery „Cyrulika sewilskiego” Gioacchino Rossiniego, „Traviaty” i „Balu maskowego” Giuseppe Verdiego, dla teatru operowego w Malmö – „Aidę” Verdiego i „Konsula” Gian-Carlo Menottiego, zaś premierami „Halki” Stanisława Moniuszki dyrygował w Tokio i Trieście.

Artysta został uhonorowany wieloma wyróżnieniami i odznaczeniami, m.in. 1980 otrzymał Srebrny Krzyż Zasługi i Nagrodę Prezydenta miasta Krakowa, w 1982 - Nagrodę Związku Kompozytorów Polskich oraz Nagrodę Ministra Spraw Zagranicznych, w 1983 i 1987 - nagrody przewodniczącego Komitetu do spraw Radia i Telewizji, w 1984 i 1996 - nagrody "Orfeusz" za najlepsze wykonanie muzyki polskiej na "Warszawskiej Jesieni", w 1985 - Odznakę "Zasłużony Działacz Kultury" i Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, w 1991 - Nagrodę Prezydenta miasta Katowic, w 1998 – "Diamentową Batutę" od Zarządu Polskiego Radia, w 1999 - "Platynowy Laur Umiejętności i Kompetencji" (wraz z NOSPR-em), w 2000 - Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski, w 2002 - Złoty Medal Fundacji Artura Rubinsteina, w 2006 - Oficerski Krzyż Orderu Zasługi dla Republiki Włoskiej, w 2012 - Odznaka Honorowa "Zasłużony dla Mazowsza" (wraz z żoną Zofią), w 2015 - Order Narodowy Legii Honorowej przyznawany przez Republikę Francuską. Antoni Wit odbył wiele podróży artystycznych, dyrygując niemal we wszystkich ośrodkach muzycznych Europy oraz w Stanach Zjednoczonych, Kanadzie, Meksyku, Izraelu, Brazylii, Argentynie, Japonii, Hongkongu, Korei Południowej, Australii, Nowej Zelandii, Chinach i na Tajwanie.

MAESTRO. Beethoven, Schubert, Strauss i wszystkie odcienie gwałtownych emocji.
Piątek, 12 kwietnia / Sala koncertowa OiFP, ul. Podleśna 2 / godz. 19.00

ORKIESTRA Opery i Filharmonii Podlaskiej
ANTONI WIT dyrygent

Program:
LUDWIG VAN BEETHOVEN (1770–1827)
Uwertura „Leonora III” op. 72b

FRANZ SCHUBERT (1797–1828)
VIII Symfonia h-moll „Niedokończona”
1. Allegro moderato
2. Andante con moto

RICHARD STRAUSS (1864–1949)
Symfonia alpejska op. 64
1. Nacht – Noc
2. Sonnenaufgang – Wschód słońca
3. Der Anstieg – Podejście
4. Eintritt in den Wald – Wejście do lasu
5. Wanderung neben dem Bache
– Wędrówka brzegiem strumienia
6. Am Wasserfall – U stóp wodospadu
7. Erscheinung – Zjawa
8. Auf blumigen Wiesen
– Na kwietnych łąkach
9. Auf der Alm – Na hali
10. Durch Dickicht und Gestrüpp auf
Irrwegen – Przez gęstwinę i zarośla
11. Auf dem Gletscher – Na lodowcu
12. Gefahrvolle Augenblicke
– Niebezpieczne momenty
13. Auf dem Gipfel – Na szczycie
13. Vision – Wizja
14. Nebel steigen auf – Unoszą się mgły
15. Die Sonne verdüstert sich allmählich
– Słońce powoli zakrywają chmury
16. Elegie – Elegia
17. Stille vor dem Sturm – Cisza przed burzą
18. Gewitter und Sturm, Abstieg
– Burza i sztorm, zejście
19. Sonnenuntergang – Zachód słońca
20. Ausklang – Echo
21. Nacht – Noc