OiFP. Andrzej Pawłowski - „Witkacy 1939 – O zaniku uczuć metafizycznych” (zdjęcia)

W 80.rocznicę śmierci Stanisława Ignacego Witkiewicza – malarza, rysownika, fotografa, powieściopisarza, dramaturga, krytyka sztuki i filozofa – którego teoria estetyki jest jedną z najbardziej znaczących w teorii sztuki polskiej XX wieku, na scenie kameralnej Opery i Filharmonii Podlaskiej można było zobaczyć spektakl „Witkacy 1939 – O zaniku uczuć metafizycznych” według scenariusza i w reżyserii Andrzeja Pawłowskiego, w scenografii Zbigniewa Romana.

W rolę Witkacego wcielił się Michał Breitenwald, znany polskiej publiczności przede wszystkim z małego ekranu. Wygłosił manifest artystyczny autora teorii Czystej Formy, będący kolażem pism filozoficznych i literackich Witkacego oraz regulaminu Firmy Portretowej malarza.

Upadek sztuki i koniec metafizyki – te dwa wątki zaprzątały myśli Witkacego i, obok intensywnego, burzliwego życia, nadwyrężały mu nerwy. Mając w pamięci obraz Rosji ogarniętej rewolucją popełnił samobójstwo na wieść o wkroczeniu wojsk sowieckich na teren Polski. Był to krok wynikający z jego doświadczeń i ze stosunku do rozwijającego się totalitaryzmu, który w swoim języku artysta nazywał "zanikiem uczuć metafizycznych we współczesnym społeczeństwie". Bardzo się go obawiał i dawał temu wyraz w swojej twórczości teatralnej i literackiej.

Projekt realizowany we współpracy ze Stowarzyszeniem DRAMA i dofinansowany ze środków Narodowego Centrum Kultury Program Kultura – Interwencje 2019