O północy w Paryżu. Film nie tylko dla romantyków

Inez i Gil chcą się pobrać. Przed ślubem wyjeżdżają do Paryża, by spędzić miło czas z rodzicami Inez i spotkaną przez przypadek parą amerykańskich znajomych. Wszystko byłoby dobrze, gdyby nie - jak to się dziś określa - niezgodność charakterów przyszłych nowożeńców. Inez to przedsiębiorcza i realistycznie myśląca kobieta, Gil- prawdziwy romantyk, który twierdzi, że urodził się za późno i najlepiej by mu się żyło w latach 20. XX wieku. No właśnie. Gil, niczym w baśni, przenosi się cudownym sposobem w ubóstwianą przez siebie epokę. Jako, że uważa się za pisarza (a pisze głupawe scenariusze dla hollywoodzkich produkcji), trafia do paryskiej knajpki w której przesiadują m.in. Scott Fitzgerald i Ernest Hemingway. Jakby tego było mało, Gil spotyka Adrianne, przepiękną kobietę w której durzy się akurat Pablo Picasso.

Zdawać by się mogło, że przenosiny w czasie to motyw zgrany nie tylko w kinie. W przypadku filmu Woody'ego Allena ma on jednak swoją świeżość i służy - co tu ukrywać - zapewnieniu widzom niezłej zabawy. A tej z pewnością nie zabraknie np. podczas oglądania fenomenalnej rozmowy człowieka XXI wieku z Hemingwayem. W ogóle film jest bogaty w wiele smaczków, które sprawiają - jak to u Woody'ego Alena - że do głównej fabuły doklejane są bardzo ciekawe wątki poboczne.

Film ogląda się ze sporym zaciekawieniem, mimo tego, że zwroty akcji są dość przewidywalne. Jest to dobra komedia dla osób o romantycznym usposobieniu, jak też wszystkich tych, którzy pamięcią sięgają do młodzieńczych czasów, kiedy potrafiło się zakochać w napotkanej na ulicy osobie.

Produkcja ma też walor turystyczny, gdyż można by z niego ułożyć spacerownik po Paryżu. Bohaterowie zachwycają się stylowymi latarniami, niewielkimi kawiarenkami, czy stoiskami z książkami, których nie uświadczysz nigdzie poza stolicą Francji.

Zaplanuj wolny czas - koncerty, kluby, kino, wystawy, sport