Myśliwy piękny i inteligentny

Rasa z historią

Rasa z historią

Źródła donoszą o istnieniu setera o czarno-rudej maści już w XVII wieku. Za osobę, która najbardziej przyczyniła się do rozwoju rasy uważa się lorda Aleksandra Gordona of Banffshire, który w 1820 roku zapoczątkował w Szkocji własną hodowlę psów tej rasy. Jednak właściwa hodowla i utrwalenie rasy rozpoczęło się po śmierci Gordona w 1837 roku. Na wystawach osobna klasa dla gordon setera pojawiła się dopiero w 1861 roku.
Do Polski pierwsze egzemplarze trafiły w końcu XIX wieku, za pośrednictwem Niemiec.

Hodowlą seterów szkockich gordon zajmujemy się od dziesięciu lat - mówi Ewelina Kuczyńska z Białegostoku, która razem z mamą zdecydowała o wyborze psa tej rasy i założeniu domowej hodowli Myśliwski Zakątek. - Wybrałyśmy gordony zarówno ze względu na ich piękny, szlachetny, elegancki wygląd, jak i cechy charakteru. Od samego początku jest z nami suczka - Berta znad Legi. To ona zaszczepiła w nas miłość do psów tej rasy. Znajomi twierdzą, że rozumiemy się z nią bez słów. Mówią, że Berta jest najbardziej inteligentnym i przyjaznym psem, jakiego mieli okazję poznać, bardzo towarzyskim, zrównoważonym i grzecznym - opowiada dumna pani Ewelina.

W rasie tej udało się połączyć urodę i talent psa myśliwskiego. Najważniejsze cechy gordonów, to posłuszeństwo, pojętność, opanowanie, inteligencja, wyjątkowo dobry węch, duży temperament, ale też powściągliwość wobec obcych i upór.

- Ze wszystkich rodzajów seterów, gordon jest najspokojniejszy i najbardziej zrównoważony - opowiada pani Ewelina. - Nie bywa histeryczny czy nieopanowany. Jest przyjazny i łagodny. To wspaniały pies rodzinny, bezgranicznie wierny i lojalny. Najszczęśliwszy, gdy ma swojego właściciela w zasięgu wzroku.
W domu seter szkocki jest cichy i spokojny. Nie roznosi go nadmiar energii nawet wtedy, kiedy przez kilka dni nie możemy zapewnić mu odpowiedniej porcji ruchu.

Setery szkockie są psami jednego pana, któremu są wierne, posłuszne i którego darzą miłością. Nic nie jest tak ważne w życiu setera szkockiego jak jego pan czy pani. To z nimi pies zawiera stałą przyjaźń i wobec nikogo nie będzie tak posłuszny i wylewny. Nie znaczy to, że pies ten będzie lekceważył całą resztę rodziny. Z przyjemnością przyjmie pieszczoty od każdego członka rodziny, ale najważniejszy będzie ten jeden: przewodnik.

Młody gordon, jak każdy szczeniak, jest pełen energii i potrafi psocić, ale przy tym dostarcza właścicielom dużo radości i satysfakcji.

- Seter szkocki jest doskonałym towarzyszem spacerów, może godzinami biegać po polach i łąkach - mówi Ewelina Kuczyńska. - Jest bardzo wytrzymały. Trzeba jednak zaznaczyć, że seter może mieszkać zarówno w domu z ogrodem, jak i w bloku.

Dla niego najważniejsze, żeby być tam, gdzie jego pan. Nie nadaje się więc na zamknięcie w kojcu.
Gordon nie jest psem agresywnym, nie wszczyna utarczek z innymi psami. W domu akceptuje i przyjmuje do swego stada inne zwierzęta. Może zaprzyjaźnić się z wielkim kaukazem, małym yorkiem, a nawet kotem.

- Bardzo ważny przy wyborze psa był również wygląd Berty - wspomina pani Ewelina. - Pokochałyśmy ją od razu. Jej lśniąca, czarna sierść z kasztanowym podpalaniem, smukła, harmonijnie zbudowana sylwetka, efektowne frędzle na uszach, brzuchu i tylnej stronie łap wzbudzają podziw ludzi na każdym spacerze.

Gordony są zdrowymi, odpornymi psami. Pielęgnacja ich nie jest kłopotliwa. Co prawda trzeba je czesać i kąpać przynajmniej raz na kilka miesięcy, ale nagrodą za to jest obcowanie z pięknym zwierzęciem.

W postępowaniu z gordonem trzeba unikać krzyku, podniesionego głosu czy kar fizycznych - inaczej nie nawiążemy serdecznego kontaktu z tym psem.

Wychowanie setera oprzeć trzeba na jego inteligencji i więzi z przewodnikiem. Pies musi odczuć, że akceptujemy, szanujemy i kochamy go - odpłaci tym samym.

Seter szkocki gordon jest na tyle wiernym i oddanym przyjacielem, że z pewnością nigdy nie uczyni najmniejszej szkody dziecku, cierpliwie znosić będzie najdziwniejsze jego pomysły. Jeśli odda serce swemu panu czy pani, ta miłość automatycznie obejmie także wszystkie osoby bliskie przewodnikowi, w tym zwłaszcza dzieci, za które gordon czuje się w najwyższym stopniu odpowiedzialny.