Mur z charakterem

Wodoodporne i paroprzepuszczalne, łatwo zmywalne, nie mogą chłonąć brudu. Ale - w razie potrzeby - łatwo powinno dać się je odświeżyć. Między innymi dlatego właśnie tynki najczęściej wybieramy do wykończenia ścian.

Tynki grubowarstwowe, zwane inaczej trójwarstwowymi, układa się bezpośrednio na murze. Najwygodniej skorzystać z gotowych mas do tynkowania - mamy wtedy przynajmniej gwarancję, że kolor przemysłowo bawionej masy będzie jednakowy w każdym miejscu. Jednak coraz częściej decydujemy się na pokrycie elewacji tynkiem cienkowartstwowym. Stosujemy je do wykańczania ścian ocieplonych metodą lekką mokrą. Nakładamy je na warstwę kleju ułożoną na styropianie lub wełnie mineralnej. Wystarczy jedna warstwa tynku, o grubości do 10 mm.

Ten drugi rodzaj pokrycia nadaje się też do położenia na beton czy cement. Do wyboru mamy więcej kolorów, faktur niż w przypadku tradycyjnych tynków. To również mniej kłopotliwa niż tradycyjna metoda na pokrycie ścian zewnętrznych.

Otynkowany świat

Cienkowarstwowe tynki charakteryzuje różnorodność faktur, bogactwo kolorystyki i własności spoiw. Do dyspozycji mamy pokrycia mineralne i akrylowe, silikatowe oraz silikonowe.

Najtańsza - ale trwała, bo tynk utwardza się wraz z upływem czasu - propozycja to tynk mineralny na bazie cementu. Produkowany jest w postaci suchej mieszanki cementu, kruszywa i różnego rodzaju dodatków, które zmniejszają jego wodochłonność. Minusem jest ograniczona paleta kolorystyczna (zaledwie kilka odcieni pasteli).

Tynki silikatowe również należą do grupy tynków mineralnych. Tu jednak spoiwem jest nie cement, a potasowe szkło wodne. Dostępne są jako masy gotowe do użycia. Wysoki wskaźnik pH masy chroni tynk przed porastaniem glonami bądź grzybem, a także nadaje mu bardzo wysoką paroprzepuszczalność.

Stosować tynki silikatowe można na ścianach np. z betonu komórkowego, czyli tam, gdzie nie sprawdziłyby się tynki akrylowe. Tynki mineralne - i cementowe, i silikatowe - nie przyciągają drobinek kurzu. A jeśli te już przylgną, zbierze je spływająca po ścianie woda.

Tynki akrylowe, tak jak silikatowe, produkowane są jako masy gotowe do użytku. Są elastyczne, a przez to odporniejsze na zmiany temperatury. Są też mało nasiąkliwe, można je więc utrzymywać w czystości znacznie dłużej niż tynki mineralne, w dodatku bez konieczności malowania. Dodatki biocydów zabezpieczają zaś tynki akrylowe przed drobnoustrojami.

Najdroższe - tynki silikonowe - to praktycznie nieograniczona kolorystyka i elastyczność. Właściwości hydrofobowe powodują odpychanie wody od powierzchni. Z tego powodu określa się je jako tynki samoczyszczące. Woda deszczowa z łatwością spłukuje z nich kurz i zanieczyszczenia.

Producenci często oferują tynki cienkowarstwowe w systemach (tzw. BSO, czyli bezspoinowe systemy ociepleń). Na system składa się cały komplet materiałów potrzebnych do docieplenia budynku (klej do mocowania płyt, zaprawę, grunt i zaprawę do wykonania tynku, niekiedy także farbę elewacyjną).

Solidna podbudowa

Cegła nie tylko jest solidna, ale daje spore możliwości aranżacyjne. Pasować będzie do tradycyjnych domów, jak i nowoczesnych rozwiązań architektonicznych. Wybierać możemy spośród materiałów w tradycyjnej czerwonej kolorystyce, przez biele, szarości i żółcienie, aż po brąz i głęboki granat.

Cegły mają powierzchnię gładką, szczotkowaną, ryflowaną, polerowaną. Bardzo chętnie wyróżniamy nimi parter domu, cokół oraz strefę wejścia. Zamiast kosztownych cegieł można zastosować tańsze, lżejsze i cieńsze płytki klinkierowe, gresowe, silikatowe czy kamienne. Układa się je na klej na różne podłoża.

Na elewację można stosować też kamień - efektowny, ale i kosztowny.

Płytki kamienne są bardzo efektowne, ale i kosztowne. Płytki do obłożenia ścian wykonuje się je z wapieni lub piaskowców. Trzeba je tylko zabezpieczyć środkami zapobiegającymi pochłanianiu wody. Znacznie rzadziej decydujemy się na droższe - za to odporniejsze - marmury oraz granity. Okładziny kamienne kupuje się jako płyty o różnej wielkości i fakturze. Od rodzaju kamienia zależy też ich kolor.

Na dolnych partiach ściany dobrze wygląda kamień o szorstkiej i chropawej strukturze. Wyższe części ściany lepiej pozostawić gładkie - będą sprawiały wrażenie lżejszych. Trwałość kamienia sprawia, że często okładamy nim naroża, cokoły i parapety. Materiał ten można też łączyć z drewnem, cegłą czy tynkiem. I pamiętajmy, że kamień zobowiązuje i wymaga zastosowania nieco szlachetniejszych pozostałych elementów wykończenia domu.

Lekkie, trwałe, eleganckie

Siding, czyli panele z PVC, są jest stosunkowo tani, dość przy tym lekki, łatwy do ułożenia i do utrzymania w czystości. Nie zaszkodzi mu mróz, słońce i deszcz. Jeśli zdarzy się, że uszkodzimy panel, jego wymiana nie przysporzy kłopotów. Zniszczony panel wyjmujemy, a na jego miejsce wstawiamy nowy.

Większość paneli przypomina pomalowane deski elewacyjne. Ich faktura naśladuje rysunek słojów drzewnych, a kolory i wymiary są różne. Ale są również panele, które po ułożeniu przypominają elewację klinkierową: mają odpowiednią barwę, fakturę i wytłoczenia.

Siding kupuje się jako kompletny system. Oprócz paneli składają się nań łączniki oraz listwy ułatwiające zmontowanie elewacji i wykończenie narożników, okapu, a także dodatkowe akcesoria, na przykład kratki wentylacyjne. Elementy mają gotowe otwory, przez które wbija się gwoździe mocujące je do rusztu.

Do okładania elewacji stosuje się też deski. Najlepsze są deski fabrycznie obrobione. Mają nie tylko ładny kształt, ale również wyprofilowania umożliwiające łączenie na wpust i wypust lub przylgę. Deski montujemy pionowo, poziomo lub po skosie. Najtrwalsze są deski ułożone pionowo. Woda deszczowa szybciej z nich spływa i nie gromadzi się na połączeniach.

Coraz częściej drewno można zobaczyć na ścianach nowoczesnych domów, nie tylko stylizowanych na dworki rezydencjach czy podmiejskich willach. Modne jest zestawienie drewnianej oblicówki z kamieniem, cegłą lub metalem.