Matt Taibbi – Nienawiść sp. z o.o. Jak dzisiejsze media każą nam gardzić sobą nawzajem

A na współczesnych amerykańskich mediach nie zostawia suchej nitki. A że cały świat czerpie przykłady z USA, tak naprawdę pisze o nas, o tym jak media zmieniają nasz stosunek nie tylko do polityków, ale i siebie nawzajem. I nie jest to książka dla dziennikarzy, tylko dla każdego, kto wierzy w mediów niezależność. Wyzbędzie się wszelkich złudzeń. A czego nie wyzbędzie? Nienawiści do świata. Oczywiście zdajemy się nie wierzyć, że możemy nienawidzić bliźnich, przeciwników politycznych, wszak bliskie są nam ideały chrześcijańskiego czy zwyczajnie humanistycznego miłosierdzia. Jednak analizując tezy Taibbiego trudno się z nimi nie zgadzać. A o czym pisze?

O tym jak działają nowoczesne komercyjne media informacyjne. Odpowiada na pytanie, dlaczego tak trudno uwolnić się od ich ciągłego oglądania czy sprawdzania informacji w sieci. Otóż dostajemy treści, które umacniają nasze poglądy. Kiedy już uzależnią nas od wizji świata zgodnej nie ze stanem faktycznym, a tym jaki akceptujemy, sprzedadzą nas reklamodawcom. I tyle. A jak to robią szczegółowo?

Kreują podziały, czy tytułową nienawiść. Inaczej nie zarobią, czyli nie zdobędą widowni. A pozory demokratycznych dyskusji, spory różnych opcji politycznych? To tylko socjotechnika. Im jadowitsza retoryka, tym wyższa oglądalność i zaangażowanie widzów. Dla łatwiejszego wyjaśnienia swoich tez Matt Taibbi przygotował „Dziesięć przykazań nienawiści”:

1. Istnieją tylko dwie ideologie
2. Między tymi dwiema ideologiami trwa wieczna wojna
3. Nienawidzi się ludzi, a nie instytucji
4. Wszystkiemu winny jest ktoś inny

i tu podaje algorytm:
Złe wydarzenie – Czy da się o nie oskarżyć przeciwnika politycznego? Co robią dziennikarze w redakcji? -Jeśli odpowiedź brzmi tak – zajmują się tematem. I tylko wtedy.

Znajome? Czujemy się właśnie tak rozgrywani przez media? I tu, nad Wisłą, i za Oceanem, media działają według tych samych schematów. Dlatego obwinianie je o pogłębianie podziałów, kreowanie bańki, w jakiej czujemy się bezpiecznie, nie jest wymysłem rozczarowanego światem dziennikarza.

Pozostałe przykazania i setki przykładów, w dodatku opowiedziane z biglem, a często i podkreślone wulgaryzmami, z polotem przetłumaczone przez Tomasza S. Gałązkę warto poznać, bo do wyborów coraz bliżej. Ale czy wyobrażamy sobie w takiej sytuacji świat bez mediów? Dlatego warto przynajmniej uświadomić sobie, jak bardzo nas wchłonął wykorzystując nasze słabości. Polecam.