Podróżowanie w życiu reportażysty jest koniecznością. Dzięki kontaktowi z ludźmi i znakomitemu przygotowaniu poprzez przeczytanie niezliczonej ilości reportaży i książek, Małgorzata Szejnert zagląda pod podszewkę dawnego Polesia. Z jednej strony przywołuje i konfrontuje mity, z drugiej, poznając na swojej reporterskiej drodze kolejnych ludzi, przygląda się życiu współczesnej Białorusi. Dyskretnie, bez oceniania, ale także z pełnymi erudycji odniesieniami do wydarzeń z historii najnowszej. Odwiedza cerkiewkę, w której jako relikt minionych czasów zachowano okienko służące do sprzedaży biletów na dyskoteki, poznaje profesora, który postanowił przetłumaczyć Pismo Święte na język swojej wioski.
I tu czytelnik z naszego regionu nagle może poczuć się jak u siebie. Bo i ówcześni, jak i dzisiejsi, ostatni prawdziwi Poleszucy sami przyznają, że nie mówią ani po polsku, ani po rosyjsku, ani nawet po białorusku. Są dla swoich stron tutejsi i posługują się mieszanką językową odrębną dla każdej miejscowości. Ludzi ubywa, języki i dialekty zanikają, reportażystka może tylko wspomnieć o ich nieuchronnym końcu.
Atakowani mitem wielokulturowości Podlaskiego z kart "Historii z Polesia" poznajemy krainę, w której obok siebie żyli Polacy, Litwini, Białorusini, Żydzi. Powracamy pamięcią do znanej dziś tylko miłośnikom militariów Flotylli Pińskiej, krążymy wokół miasteczka opisywanego przez innego mistrza reportażu - Ryszarda Kapuścińskiego. Krótki traktat o kołtunie i sposobach leczenia czy walki z ową przypadłością włosów sąsiadują z opowieściami o przedwojennych dworach, Polakach, którzy walczyli pod Napoleonem i cadykach doradzających tłumom chasydów. Jednocześnie poznajemy współczesnych zielonoświątkowców, katolików, prawosławnych, ewangelików, uczestniczymy w zwyczaju lepienia olbrzymich świec i wspominamy kanonizację św. Andrzeja Boboli, burzenie cerkwi Chełmszczyzny i Lubelszczyzny czy rozstrzelanie Żydów w Pińsku przez polskie wojsko w roku 1919. Znów daje o sobie znać znakomite - reprezentowane przez autorkę - wyczucie i miejsca i współczesne odniesienia do niezabliźnionych polsko-polskich ran.
Pięknie wydana książka pozwala też na konfrontację fantastycznych, archiwalnych zdjęć miejsc, które już przeważnie nie istnieją z ich dzisiejszym opisem i wizerunkiem jaki pozostaje w umysłach mieszkańców białoruskiego Polesia. Wiele mówi o naszej historii i naszym miejscu w świecie dzisiejszych mieszkańców okolic Pińska. Podróż pouczająca, nie tylko sentymentalna.
Czytaj e-wydanie »Dołącz do nas na Facebooku!
Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!
Dołącz do nas na X!
Codziennie informujemy o ciekawostkach i aktualnych wydarzeniach.
Kontakt z redakcją
Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?
