Małgorzata Rogala – Kopia doskonała. Kryminał z paniami i dla pań, ala trupy prawdziwe

A bohaterka „Kopii doskonałej” jest kobietą szczególną, bo po przejściach. I to, jakby się na pozór zdawało – miłosnych, ale kryminalnych. Sama była więziona, a jej przerażona twarz była transmitowana w internecie, zaś jej rodzice zginęli w zamachu bombowym. Musi przepracować traumy, pokonać klaustrofobię, by pomóc uratować honor i chyba także życie młodej malarce, autorce tytułowej „kopii doskonałej”. Wielbiciele klasycznych kryminałów domyślają się już pewnie, że taki obraz to najczęściej pretekst do podmiany. Jakie będą jej konsekwencje u Małgorzaty Rogali, ilu bohaterów położy trupem, kto okaże się być najbardziej wyrachowanym zabójcą, a kto cichym wielbicielem okaże się w kolejnych zwrotach akcji.

Małgorzata Rogala nieco się obnaża, kiedy jednej z bohaterek każe pałać sympatią do powieści Adama Bahdaja, a i inne panie przyznają, że też zaliczyły te sensacyjne powieści dla młodzieży. I taki jest styl Rogali. Młodzieńczy, pełen werwy, w „Kopii doskonałej” przyprawiony kilkoma francuskimi dialogami i słówkami i ciekawostkami krajoznawczymi. Na tyle sprawnie wplecionymi, że bardziej myśli się o podróży we francuskie Alpy niż o śmiertelnej pułapce, jaka może przerwać życie bohaterek książki.

„Kopia doskonała” to idealna lektura na wakacje. Niezobowiązująca, a jednocześnie pełna wakacyjnego klimatu, przyprawiona kilkoma mniej lub bardziej krwawymi zgonami i pobiciami. Samo życie.