Madro - kiedyś była tu fabryka. Do dziś przetrwało kilka hal.

Podziel sięz nami wiedzą

Podziel sięz nami wiedzą

Tych, którzy znają historię białostockich fabryk, anegdoty czy wydarzenia z nimi związane, zapraszamy do współtworzenia naszego cyklu. Informacje prosimy przysyłać na adres: [email protected]. Najciekawsze opowieści zostaną zacytowane w tekstach. Za tydzień: o fabryce Zbara.

Antoni Wieczorek, jedyny w końcu XIX wieku białostocki fabrykant o polskim pochodzeniu (większość to byli Żydzi i Niemcy), przyjechał na Podlasie z Poznania.

Zaczął od przejęcia w 1874 roku (razem z Adolfem Święcickim, inżynierem spod Płocka) zakładu Meinera i Nitnera w Krzywej pod Białymstokiem. Na początku fabryka realizowała zamówienia na rzecz kolei Brzesko-Grajewskiej. Z czasem zakład wyspecjalizował się w produkcji maszyn rolniczych i tkackich.

W 1878 roku, po śmierci Święcickiego, Wieczorek zaczął prowadzić interes samodzielnie. Okoliczni rzemieślnicy podziwiali sprowadzane przez niego z zagranicy nowoczesne narzędzia i uczyli się, jak ich używać.

W roli instruktorów występowali zaproszeni przez Wieczorka austriaccy fachowcy. Po niedługim czasie w zakładzie działało już 20 tokarni, a zatrudnienie znalazło tu około 100 osób.

Po dziesięciu latach samodzielnej działalności Wieczorek postanowił przenieść zakład do Białegostoku. Ulokował go w pobliżu dworca PKP. Do dziś przetrwało kilka hal produkcyjnych, które stoją na terenie dzisiejszego Madro.

W Białymstoku fabryka Wieczorka znacznie się rozwinęła. W roku 1901 roku przedsiębiorstwo zatrudniało aż 440 osób. Poza maszynami, wytwarzano tam ozdobne elementy żeliwne, takie jak krzyże, czy sygnaturki.

Z tamtejszej odlewni pochodzą na przykład monumentalne drzwi wejściowe do kościoła farnego.

Fabryka działała do II wojny światowej. Po śmierci Wieczorka (w 1906 roku) - jako Białostocka Odlewnia Żelaza.