Maciej Siembieda – Gambit. Jurij Andropow grał w szachy z Polakiem

Jasne, z perspektywy 2019 roku nazwisko Andropow pewnie wiele nie powie nawet absolwentom historii, jeśli nie interesowali się polityką XX wieku. Ale jeszcze w mrocznych miesiącach stanu wojennego nazwisko sowieckiego genseka, chwilę wcześniej szefa morderczej KGB, budziło dreszcze wśród mieszkańców całego bloku państw socjalistycznych. A zatem i Polski, nieprawda? W prologu do swojej najnowszej powieści „Gambit” porwany wprost z fabryki przez bezpiekę inżynier musi w tajnym rządowym ośrodku przez tydzień grać w szachy z tajemniczym Jurijem. Po latach przekona się, że grywał z przyszłym I sekretarzem sowieckiej kompartii. I jeśli ktoś myśli, że Maciej Siembieda to zmyślił, to tu akurat się myli.

Dziennikarz za to jest na tyle dowcipny, by wśród postaci drugoplanowych wprowadzić samego Iana Fleminga, bo już bmw Z3, którym w „Golden Eye” Bond będzie jeździł, rzeczywiście współprojektował Polak i to właśnie ów szachista. Będzie w „Gambicie” znakomita historia szpiegowska, będą żołnierze Armii Krajowej, zdradziecki Kalkstein, będzie też udany wymarsz do Niemiec Brygady Świętokrzyskiej. A wszystko łączy postać bohaterskiej Łemkini, przy okazji znakomitego strzelca wyborowego. Już jej ojciec wiedział, że strzelać na polu walki najlepiej w głowę, by żołnierze z czerwonym krzyżem, nie musieli się trudzić. Ta akurat postać jest literacką fikcją, ale z kart „Gambitu” płynie nieskrywana admiracja do tej grupy etnicznej, podobnie jak do wyznawanego przez nich prawosławia, nota bene będącego reakcją na silną agitację proukraińską, prowadzoną przez część silnie obecnego w tych rejonach duchowieństwa greckokatolickiego.

„Gambit” to napisane z klasą sensacyjne czytadło, które z pewnością największą radość sprawi osobom orientującym się w historii II wojny światowej i powojennych układach politycznych. A kogo historia nudzi, może po tej lekturze spojrzy na nią łaskawszym okiem?

Zobacz też:

Źródło: dziennikzachodni.pl