Leszek Szerepka – Ukraiński gambit. Rosja vs Ukraina w political fiction byłego ambasadora (wideo)

Były ambasador wprowadza czytelników w świat wielkiej polityki rozpoczynając „Ukraiński gambit” od krótkiego spotkania Władimira Putina z Wiktorem Janukowyczem. Przypominając, że to political fiction, dialog, w którym prezydent Rosji wymienia kolejne groźby wobec Ukrainy, kończąc na osobistych pogróżkach wobec rodziny ówczesnego prezydenta tego państwa, brzmi nad wyraz prawdziwie. I nie jest to żadna rusofobia. Świat służb specjalnych Leszek Szerepka zestawia ze światem niemal zwykłych Ukraińców, którzy przychodzą na kijowski Majdan, zostają bojownikami o mniej skorumpowaną Ukrainę, czasem giną od kul sił specjalnych. Ale mają nadzieję, że ich rewolucja coś zmieni.

Świat rosyjskich służb specjalnych, możliwych intryg, które sprowokować miały krwawe potyczki w sercu Kijowa miesza się ze światem młodych ludzi, którzy jeszcze nie utracili wiary w przyszłość niezależnego, skonfederowanego z Europą państwa. Paradoksalnie – te części książki wydają się bliższe sercu, niż kombinacje bezpieczniaków, które owszem są thrillerem politycznym, ale nie do końca poruszają – nawet, gdyby miały wywołać złość lub wściekłość w czytelniku. Leszek Szerepka przy okazji rysuje obraz Ukrainy przełomu 2013 i 2014 roku jako kraju biednego, przeżartego korupcją, owładniętego przez wyłudzające haracze mafie. A przy tym kraju, w którym odradza się nacjonalizm. Wrzucony we wrzący kocioł Majdanu Stas Sycz, młody student z Kołomyi zupełnie inaczej postrzega postać Stepana Bandery, niż jego mentor Mikołaj Izaakowicz Umański. W żyłach zaprawionego w bojach weterana płynie bowiem krew i ormiańska, i polska, i żydowska. On nacjonalizm postrzega jako zagrożenie, a narodowców jako ludzi, którzy wiecznie muszą się jednoczyć przeciwko jakiemuś wrogowi.

Nędzny koniec Janukowycza okupiony został śmiercią wielu młodych ludzi, którzy zwyczajnie wierzyli, że nie mogą milczeć. Leszek Szerepka nie buduje im pomnika, raczej ukazuje, że w obliczu rosyjskich machinacji, ci którzy przeżyli powinni mówić o szczęściu.

Ukraińcy oddali hołd ofiarom krwawego stłumienia protestów na kijowskim Majdanie.

Rodziny ofiar złożyły kwiaty i zapaliły znicze pod pomnikiem „Niebiańskiej Sotni”, czyli ofiar protestów z lutego 2014 roku.

Protesty na Euromajdanie rozpoczęły się w w listopadzie 2013 roku i ostatecznie doprowadziły do ustąpienia ze stanowiska ówczesnego prezydenta Wiktora Janukowycza.

Pomnik upamiętnia ponad sto osób, które straciły życie podczas krwawego tłumienia protestu między 19 a 21 lutego 2014 roku. Uważa się, że wiele ofiar zginęło od kul snajperów. W starciach życie straciło również 18 przedstawicieli sił porządkowych.

Źródło: RUPTLY

Kurier Poranny jest jednym z patronów medialnych książki "Ukraiński gambit"