Lektury na ferie zimowe

Klaudia Pugacewicz

Publiczne Gimnazjum nr 16 w Białymstoku

Trzecia część wspaniałej opowieści o alchemiczce wypełniającej zadanie, które całkowicie zmienia jej patrzenie na świat. Dawno wydany rozkaz wpasowuje ją w szeregi osób, których nie powinna darzyć jakimkolwiek uczuciem. Jedynym jej obowiązkiem jest strzeżenie ich tajemnicy tak, aby nie ujrzała ona światła dziennego. Za czym idzie również sprzątanie po nich, jak i niekiedy chronienie ich.

Świat morojów i wampirów dla Sydney nie jest już tak ciężki do zniesienia, jak na początku. Jednak wciąż jest alchemiczką, która została nauczona, by czuć odrazę, przebywając w towarzystwie wampirów. Ponadto jeden z nich (wampirów) jest w niej szaleńczo zakochany i ukazuje to w każdy możliwy sposób. Jak go odtrącić, skoro sama dobrze wie, że i on nie jest jej obojętny? Na to pytanie próbuje znaleźć odpowiedź za każdym razem, kiedy prosi go o pomoc związaną z praktykowaniem magii, którą alchemicy uważają za złą i nienaturalną. Ale kiedy zwierzchnicy nic nie wiedzą, nic złego się nie stanie. Aczkolwiek jak połączyć wszystko, kiedy Sydney dowiaduje się, że jej mentorka, podobnie jak ona sama, jest zagrożona ze strony wielce potężniej czarownicy? Dodatkowo sprawa się pogarsza, gdy w końcu udaje się jej odnaleźć tajemniczego i od dawna szukanego Marcusa, który opuścił szeregi alchemików i twierdzi, że zwierzchnicy Sydney mają konszachty z wojownikami światła. Problem rodzi problem, a kłamstwo wzmaga kłamstwo. Czy Sydney wszystko złoży w całość?

Kolejna saga - kolejna zachwycająca książka autorstwa R. Mead. Jestem w stanie powiedzieć, że tak jak zwykle obok historii tej literatki nie można przejść obojętnie. Wciąga od pierwszych stron i nie wypuszcza aż do samego końca.

Połączenie ze sobą dwóch sag było bardzo dobrym rozwiązaniem, ponieważ mamy możliwość jeszcze raz usłyszeć o bohaterach tak dobrze dla wielu znanych, jak i również zagłębić się w dalsze życie niektórych, ukochanych przez nas postaci o niepowtarzalnych charakterach.

Pani Mead jak zawsze przenosi nas w świat, który mimo swojego niebytu, odczuwamy w taki sposób, jakbyśmy to my byli w wykreowanej rzeczywistości. Nie jesteśmy skłonni się z nim rozstać po tak szybkiej, a zarazem wielostronicowej lekturze.

Powieść była dla mnie czystą przyjemnością. Jak zawsze książka Pani Mead została przeze mnie wręcz przeczytana w ciągu chwili, która wcale się nie dłużyła i oznajmię szczerze, że chętnie powiedziałabym - a szkoda.

Jeżeli lubujecie się w powieściach z gatunku fantastyki, to ta książka, jak i również jej wcześniejsze części są publikacjami, które powinny trafić w Wasze ręce. Jestem naprawdę pod wielkim wrażeniem tej autorki i sądzę, że jej powieść szybko nie zniknie z pamięci osób, które ją zamierzają przeczytać, a wręcz pozostawi tam swój ślad zachwytu. Gorąco polecam!

Gabriela Ostaszewska

Publiczne Gimnazjum nr 16 w Białymstoku

Podczas porządkowania starych gazet natknęłam się na miesięcznik "Uważam Rze", a moją uwagę przyciągnął tytuł artykułu "Auschwitz oczami katów". Zainteresowały mnie fotografie przedstawiające dokładnie posegregowane martwe ciała więźniów w obozie w Oświęcimiu. Pod nimi zamieszczono urywki tekstów, które opisywały wydarzenia z obozu. Rekomendowały one książkę "Auschwitz przed sądem". Przeczytałam, że jest ona dokumentacją procesu oświęcimskiego we Frankfurcie nad Menem, toczącego się w latach 1963-1965 i została stworzona na podstawie zeznań świadków żyjących podczas II wojny światowej w obozie pracy i oskarżonych SS-manów. Aby dowiedzieć się więcej na temat tych wydarzeń, postanowiłam natychmiast zakupić książkę.

Jej autorem jest Hermann Langbein, Austriak, również więziony przez Niemców w obozach Dachau, Auschwitz, później Neuengamme. Po wojnie został współtwórcą Międzynarodowego Komitetu Oświęcimskiego zajmującego się informowaniem o historii obozu, Holokauście oraz walką z antysemityzmem i rasizmem.

W książce autor przedstawia czytelnikowi tok postępowania procesu sądowego, skupiając się na najważniejszych, jego zdaniem, zeznaniach i wzruszających przeżyciach świadków. Ukazuje tragedie osób, których rodziny zginęły w obozie w wyniku katuszy. Dużą uwagę skupia na zdaniach wypowiadanych przez samych oskarżonych SS-manów, którzy podczas wojny oddali się całkowicie nieludzkiej pracy. Poznajemy ich poglądy na ten temat, dowiadujemy się, dlaczego nie powstrzymali się przed wielkimi zbrodniami, z jakiego powodu mordowanie sprawiało im mnóstwo przyjemności, czy przyznali się do swojej winy, i w końcu - czy kiedykolwiek wzbudzili żal za swoje czyny. W kilku fragmentach książki zamieszczone zeznania zbrodniarzy tworzą obraz przedstawiający ich warunki życia codziennego, także po godzinach "pracy" w domu rodzinnym. Oprócz tego Langbein wzbogacił swój dokument o wykaz osób biorących udział w procesie, indeks osobowy, fotografie oskarżonych, informacje dotyczące postanowień końcowych sądu i ostatecznych wyroków, jak również zdjęcia z planami obozu Auschwitz-Birkenau. Ponadto dołączył słownik, w którym objaśnił wszystkie terminy niemieckojęzyczne wykorzystywane w obozie.

Autor znakomicie połączył w spójną całość zeznania zarówno świadków, jak i oskarżonych, dzięki temu książkę czyta się szybko, mimo że liczy ona ponad siedemset stron. Podoba mi się to, że przy każdej nowo pojawiającej się postaci dopisana została adnotacja zawierająca jej krótki życiorys.
Dzięki tej lekturze zrozumiałam problematykę Holokaustu, nabrałam większego szacunku do ludzi, bez względu na religię jaką wyznają czy pochodzenie. Wzbudziła we mnie współczucie i empatię. Cieszę się, że sięgnęłam po tę dokumentację. Oprócz niezwykłych emocji, wzbogaciłam wiedzę o historii, która jest, moim zdaniem, niezbędna. Nie można zapominać o tym, co się zdarzyło, ani wmawiać ludziom, że opisane wydarzenia nie miały nigdy miejsca. W życiu codziennym spotykamy się z ludźmi nieprzejmującymi się tym, co się kiedyś wydarzyło. Wielu ludzi z otoczenia często wyśmiewa naród żydowski, często słyszy się nieprzyjemne żarty kierowane pod ich adresem. Nie wyrabiają własnego zdania, tylko powtarzają słowa pogardy usłyszane od osób niemających pojęcia o historii. Najczęściej możemy to zaobserwować w środowisku młodzieżowym. Aby zmienić tok ich myślenia, dobrze by było, by sięgnęli po ten poruszający dokument. Polecam go również dorosłym, aby dowiedzieli się czegoś interesującego, nowego, co ich poruszy.

Podsumowując, "Auschwitz przed sądem" Hermanna Langbeina uważam za pełnowartościowe dzieło. Uszlachetnia ono człowieka i sprawia, że potrafi odróżnić dobro od zła, zastanowić się głęboko nad darem, jakim jest życie. Na zawsze zmienia serce czytelnika.

Jakub Kupiński

Gimnazjum w Jaświłach

Ostatnio czytałem książkę pt. "Piłka nożna Historia Zasady Trening". Opowiada ona o historii zasadach sposobach treningu najsłynniejszych piłkarzach oraz historię piłki nożnej w Polsce. Dowiedziałem się o różnych skandalach w piłce nożnej, wybitnych trenerach z Polski i świata. Polska reprezentacja miała sukces np. za czasów Kazimierza Górskiego ale i upadki jak np. mecz z Irlandią Północną w 2009 r. Historia piłki nożnej, zasady gry są bardzo ciekawe. Serdecznie zachęcam do przeczytania tej książki.

Aleksandra Stachyra

Publiczne Gimnazjum Nr 17 Integracyjne w Białymstoku

Aniela Kowalik to córka zamieszkującego w Łebie rybaka. Pewnego dnia w rodzinnym miasteczku spotyka - jak twierdzi - miłość swojego życia. Chłopak, w którym zakochała się dziewczyna, to Paweł pochodzący z Poznania. W Łebie pobędzie jeszcze jeden dzień, a już jutro będą musieli się pożegnać. Po wyjeździe Pawełka, Aniela wpada na szalony pomysł. Postanawia zapisać się do Liceum Poligraficznego w Poznaniu, aby być jak najbliżej ukochanego. Plan dziewczyny udaje się, lecz nie bez kłopotów. Nowe życie przysporzy jej nie tylko zawodów miłosnych, ale również problemów z samą sobą.
Anielę na początku powieści ciężko polubić, gdyż jest ukazana jako osoba mocno trzymająca się swoich racji, uparta i mało życzliwa wobec ludzi. Jej główny problem to używanie kłamstwa, nawet w błahych sytuacjach. Jednak z czasem bohaterka zaczyna rozumieć, że jej zachowanie odstrasza potencjalnych przyjaciół.

"Kłamczucha" jest moją ulubiona książką z serii "Jeżycjada" autorstwa Małgorzaty Musierowicz ze względu na ogromną dawkę humoru. Ciężko było nie wybuchnąć śmiechem czytając opisy sytuacji czy osób.

Nie ma w tej książce jakichś wielkich zwrotów akcji i nie czuć napięcia oczekiwania, co będzie dalej. Jest to wręcz idealna lektura na długie, zimowe wieczory, które już wkrótce nadejdą.

Sara Szczerbińska

Gimnazjum w Gibach

Rzadko spotyka się tak dobre książki fantastyczne jak ta. Przypomina, że nawet kiedy wszystko wydaje się stracone, zawsze jest jakaś szansa. Główną bohaterką jest jedna z ostatnich niezasiedlonych istot ludzkich - Melanie oraz najeźdźca, który przejął jej ciało i próbował też umysł - Wagabunda. Intruz bada myśli poprzedniej właścicielki w poszukiwaniu śladów prowadzących do reszty rebeliantów. Melanie podsuwa mu wspomnienia ukochanego mężczyzny - Jareda, który ukrywa się na pustyni.

Wagabunda nie spodziewała się, że będzie czuła to samo, co poprzednia właścicielka - miłość.
Mimo że żyła na wielu planetach i w różnych ciałach, dopiero teraz, na ósmej, poczuła coś takiego. Zaczęła tęsknić za swoim wrogiem.

Wkrótce dziewczyny stają się sojuszniczkami. Wyruszają w poszukiwaniu człowieka, którego obie kochają...
Ta książka jest niezapomnianą historią o potędze miłości oraz istocie człowieczeństwa. Gdy zaczniesz ją czytać wciągnie Cię i nie wypuści aż do ostatniego zdania.