Kino Forum. Wyświetlą "Rejs". Piotr Czerkawski opowie o książce "Drżące kadry"

W ramach Klasyki Kina, razem z Wydawnictwem Czarne BOK zaprasza na spotkanie z Piotrem Czerkawskim, autorem książki “Drżące kadry. Rozmowy o życiu filmowym w PRL-u” oraz na pokaz cyfrowo zrekonstruowanego filmu “Rejs” Marka Piwowskiego!

Klasyka Kina: REJS i spotkanie z Piotrem Czerkawskim

15 lutego 2020, godz. 18:15
Kino Forum, ul. Legionowa 5

Spotkanie z Piotrem Czerkawskim poprowadzi dr Maciej Białous
Film zostanie zaprezentowany z angielskimi napisami

“Drżące kadry. Rozmowy o życiu filmowym w PRL-u”
Lata PRL-u nie były łaskawe dla twórców filmowych. Reżyserzy, niczym członkowie sekcji gimnastycznej, musieli nauczyć się wielu akrobatycznych figur, by uniknąć starcia z władzą. Jednocześnie to właśnie w tych trudnych czasach powstały największe polskie dzieła fabularne i dokumentalne, rodzime filmy były popularne za granicą, a gwiazdy kina Polski Ludowej do dziś świecą najjaśniejszym blaskiem.

Krytyk filmowy i dziennikarz Piotr Czerkawski rozmawia z reżyserami, którzy na stałe wpisali się w historię polskiej kinematografii. Jerzy Hoffman, Kazimierz Kutz, Marek Piwowski, Jerzy Antczak, Jerzy Gruza, Marek Piestrak, Wojciech Marczewski, Janusz Kondratiuk, Agnieszka Holland, Krzysztof Zanussi, Magdalena Łazarkiewicz, Maria Zmarz-Koczanowicz i Janusz Zaorski przedstawiają strategie przetrwania w niezbyt przyjaznym czasie i przeprowadzają nas przez trudny okres transformacji. “Drżące kadry” to dowcipna i barwna opowieść o życiu i duchu tej pozornie szarej epoki.
(Źródło: Wydawnictwo Czarne)

Piotr Czerkawski

(ur. 1989) – krytyk filmowy, dziennikarz, jeden z kuratorów programu Kino Nowe Horyzonty we Wrocławiu. Laureat Nagrody Polskiego Instytutu Sztuki Filmowej w kategorii krytyka filmowa (2017). Członek Europejskiej Akademii Filmowej.

Rejs

Polska 1970, 65′
reż. Marek Piwowski
obsada: Stanisław Tym, Jolanta Lothe, Wanda Stanisławska-Lothe, Jerzy Dobrowolski, Andrzej Dobosz, Feridun Erol, Jan Himilsbach, Jerzy Karaszkiewicz, Zdzisław Maklakiewicz, Maciej Michalak, Ryszard Pietruski, Wojciech Pokora

Ten film otacza legenda. Istnieje liczne grono jego wielbicieli, a nawet fanklub, którego członkowie znają go niemal na pamięć, scena po scenie.
Skąd bierze się siła tej improwizowanej w dużej mierze opowiastki o rejsie wycieczkowym parowcem po Wiśle? Przyczyn jest chyba kilka. Po pierwsze, krytyka wszelkiego zniewolenia, na tyle zawoalowana, że mająca walor satyrycznego uogólnienia. Po drugie, trudne do osiągnięcia w kinie wrażenie spontaniczności rozgrywających się przed kamerą wydarzeń. Wreszcie, udział niepowtarzalnych osobowości polskiego kina: Jana Himilsbacha, Zdzisława Maklakiewicza czy Stanisława Tyma. Zresztą – jak twierdzą wielbiciele – tego filmu nie sposób opisać, trzeba go koniecznie obejrzeć – każdą minę, każdy grymas, sytuację po sytuacji, kadr po kadrze. Wszak jest to jedna z najinteligentniejszych polskich komedii, uznana swego czasu w plebiscycie czytelników “Polityki” za najlepszy polski film wszech czasów.

Na pokład wycieczkowego statku pływającego po Wiśle dostaje się pasażer na gapę. Kapitan bierze go za nowego instruktora kulturalno-oświatowego, a pasażer na gapę z ochotą wciela się w tę rolę. Organizuje spotkanie zapoznawcze, podczas którego rodzą się inicjatywy wielu imprez i zabaw. Ich uczestnicy prezentują żenujący poziom, a “kaowiec” coraz bardziej upaja się swoją rolą i zyskuje sojuszników wśród pasażerów o instynktach organizatorskich i kierowniczych. Trwają kolejno: święto kapitana, bal maskowy, quiz na inteligencję, zbiorowa gimnastyka, gra w salonowca – robi się coraz głupiej, coraz bezsensowniej, ale “kierownictwo” rejsu ogarnia coraz większy entuzjazm.