Kino domowe

Jarosław Radecki, firma Atlas

Jako podkład podposadzkowy, odpowiedni będzie jastrych anhydrytowy. Charakteryzuje go nie tylko dobra izolacyjność akustyczna, ale też znaczna wytrzymałość na ściskanie. Łatwy do wylania, po wyschnięciu stanowić będzie idealną powierzchnię pod każdy rodzaj podłogi. Polecam podkłady Atlas Sam 150 i Atlas Sam 200. Sam 200 to gotowa, sucha mieszanka posiadająca po wylaniu zdolność samopoziomowania się. Warstwa zastosowana w podłodze pływającej powinna mieć minimum 35 mm grubości. Użytkowanie podkładu - wchodzenie na niego i dalsze prace - możemy rozpocząć po dwóch dniach.
Gdy komuś szczególnie zależy na czasie, można zastosować Atlas Sam 150. Tu warstwa podkładu wylana na styropian będzie minimalnie grubsza, ale użytkowanie możemy rozpocząć już po ok.10 godzinach. W pomieszczeniach o powierzchni do12 mkw. oba jastrychy można łatwo i szybko wylewać wprost z wiader, w których (w odpowiednich proporcjach) zmieszało się je z wodą przy pomocy wiertarki.
(fot. Fot. Atlas)

W dużych mieszkaniach i domach coraz popularniejsze stają się odrębne pokoje kinowe. Tym bardziej, że w ten sposób wykorzystać można pomieszczenia mniej reprezentacyjne - nawet piwnice czy poddasza. Warto wiedzieć, że im bardziej asymetryczne pomieszczenie, tym lepiej. Podczas projekcji w izbach o kształcie prostopadłościanu dokuczać może nieprzyjemne dudnienie, spowodowane kumulacją ciśnienia fal dźwiękowych.

Niewątpliwą zaletą piwnicy jako salki kinowej jest brak okien lub okienka niewielkie, łatwe do zaciemnienia. Z tej samej przyczyny, w takim pomieszczeniu raczej nie obejdzie się bez klimatyzacji. Pod tym względem korzystniejszy dla kina domowego wydaje się strych. Ze względów akustycznych, jego pochyłe ściany stanowić będą atut. Niezbędne jednak będzie należyte wyciszenie pokoju - ze szczególnym uwzględnieniem podłogi. Jako że izolacja akustyczna waży swoje, należy skonsultować z konstruktorem parametry wytrzymałościowe stropu.

Pływająca podłoga

Dobrym rozwiązaniem będzie izolacja akustyczna na bazie tzw. podłogi pływającej. Podłoga taka, dobrze zaprojektowana i wykonana z odpowiednich materiałów, świetnie izoluje zarówno od dźwięków uderzeniowych, jak i powietrznych (od muzyki i głosów, rozchodzących się w powietrzu). Rozwiązanie to jest też korzystne, jeśli brać pod uwagę cenę.

Podłoga pływająca zbudowana będzie z czterech warstw, ułożonych na stropie:
- elastycznego styropianu o izolacyjności akustycznej ok.30 dB;
- izolacji przeciwwilgociowej z folii budowlanej;
- podkładu podposadzkowego, który powinien być wykonany z materiału o odpowiednich parametrach - nie tylko wytrzymałościowych, ale również akustycznych;
- wykończenia (najlepszą izolację od dźwięków uderzeniowych stanowi wykładzina PVC).

Maskowanie ścian

Ściany można wygłuszyć przy pomocy korka. Takie płyty, o wymiarach 50x50 cm i grubości 1 cm, przykleja się (najlepiej wskazanym przez producenta) klejem. Innym rozwiązaniem może być zastosowanie płyt gipsowo-kartonowych na metalowych stelażach. Przestrzeń za nimi szczelnie wypełnia się warstwą izolującą z wełny mineralnej. Płyty na stelażach pozwalają też na ukrycie głośników. Nadają się również do malowania lub otynkowania.
Skutecznym rozwiązaniem może być zastosowanie dekoracyjnego tynku strukturalnego. A gdy ściana nie będzie gładka, zapobiegniemy zbędnemu odbijaniu przez nią dźwięków i pogłosowi.

Z tej samej przyczyny domowe sale kinowe nie powinny być urządzone ascetycznie. Dobrze w takim wnętrzu działają duże meble, w rodzaju kanap i półek z książkami, tkaniny na ścianach i podłodze (dywany). Okna warto przesłonić ciężkimi zasłonami. Tym bardziej, że zazwyczaj robią one wrażenie sympatyczniejsze niż rolety.
Jeśli chodzi o kolorystykę, trzeba dobrze wyważyć racje. W salach przeznaczonych wyłącznie do oglądania filmów preferowane są kolory ciemne i matowe, pochłaniające światło. Przy barwach pastelowych jakość obrazu nieco "siądzie". Jeśli kino ustawione zostało w salonie, na czas projekcji warto zadbać o odpowiednie zaciemnienie.

Montujemy system

Z czego składa się zestaw kina domowego? Z urządzeń do przekazu obrazu oraz dźwięku. One sprawiają wrażenie, że znajdujemy się w samym centrum wydarzeń oglądanych na ekranie. Odtwarzacz płyt DVD i wzmacniacz z tunerem (dzięki niemu można m.in. odbierać audycje radiowe) są często w jednej obudowie. Odpowiednie nagłośnienie zapewniają kolumny: trzy kolumny przednie (głośnik centralny - odpowiedzialny za dialogi - na środku i dwie kolumny po bokach - nagłośniają dźwięk wydarzeń), dwie kolumny tylne (odpowiadają za efekty przestrzenne), subwoofer (przekazuje niskie dźwięki - eksplozje, wystrzały, efekty specjalne).
Sercem całego systemu jest ekran - ciekłokrystaliczny LCD lub plazmowy.

Zestaw można oczywiście uzupełnić rozwijanym ekranem i projektorem (umieszczonym pod sufitem, na stoliku, w sąsiednim pomieszczeniu za ścianą - jak w kinie - lub za ekranem. Tak, by rzucał obraz na jego tylną powierzchnię. Takie rozwiązanie zapewnia nieporównywalne wrażenia, ale jest kosztowne i wymaga odpowiednio zaciemnionego pomieszczenia.

We właściwych miejscach

Końcowy efekt zależeć będzie od tego, jak ustawimy poszczególne elementy. Odtwarzacz DVD i wzmaczniacz stawiamy zwykle pod telewizorem. Głośniki przednie najlepiej ustawić po obu stronach ekranu, nie dalej niż 3 m jeden od drugiego. Między nimi - głośnik centralny. Jeśli nie da się postawić na środku pokoju kanapy i za nią umieścić tylne głośniki, wieszamy je na ścianie. Subwoofer można ustawić praktycznie wszędzie, jednak niskie tony mogą powodować drżenie podłogi i - w rezultacie - protesty sąsiadów.

Przy skromnym metrażu nie ma co przesadzać ani z wielkością ekranu, ani z mocą kolumn, bo i tak nie wykorzystamy w pełni ich możliwości. Początkującym wystarczy kompletny zestaw - wtedy wszystkie elementy będą właściwie skonfigurowane. Audiofile na pewno wybiorą i dopasują poszczególne komponenty do własnych upodobań.