Kerry: Elegant z temperamentem

Rasa z historią

Rasa z historią

Pierwsza wiarygodna wzmianka w literaturze o kerry blue terrierach pochodzi z 1847 roku. Autor opisuje psa maści niebieskawo-ciemnoszarej, poznaczonego ciemniejszymi plamkami i łatkami, często z podpalaniem na kufie i łapach. Podobno ów czarnoniebieski irlandzki terier przeważał w hrabstwie Kerry, ale hodowano go również w innych hrabstwach.
Po raz pierwszy kerry blue pojawił się na wystawach w 1913 roku, a w 1920 roku powstał Dublin Blue Terrier Club (Dubliński Klub Blue Terriera). Kerry blue zaczął cieszyć się wielką popularnością wśród irlandzkich patriotów jako rodzaj maskotki w takim tempie, że w krótkim czasie powstały w cztery kluby promujące tę rasę.
Chociaż kerry blue szkodzi czasami jego reputacja psa zgryźliwego, sympatycy i większość właścicieli w Anglii i Stanach Zjednoczonych zgodziliby się z oceną rasy jako: niemal idealna.

Kerry blue terier to rasa psów średniej wielkości, osiągających wzrost około 45-48 centymetrów i wagę około 15-17 kilogramów.

- Typowy kerry blue terrier powinien być mocny, zwarty, o proporcjonalnej budowie, dobrze rozwiniętym i muskularnym ciele, z wyrazistym stylem teriera - mówi Joanna Świderska, właścicielka hodowli kerry blue terrierów z Płockiego Wzgórza.
Początkowo kerry blue terriery były wykorzystywane do polowania na wydry w głębokiej wodzie, co nie należy do łatwych zadań. Były też szczurołapami lub stróżami. Obecnie są głównie psami do towarzystwa.

To pies średniego wzrostu, choć sprawia wrażenie większego niż jest, silnego i odważnego. Jest przyjazny w stosunku do ludzi i ciekawy świata. Wesoły towarzysz długich spacerów. I ma jeszcze jedną ważną cechę: nie linieje, co na pewno ułatwia życie pod jednym dachemz tym psem nie tylko alergikom.
Kerry z pewnością nie jest psem, który dobrze znosi samotność i pozostawienie go samego nawet w najpiękniejszym i największym ogrodzie nie jest dla niego komfortowe. Poza tym nudzący się kerry może narobić sporo szkód.

- To pies sprytny i pomysłowy, więc na pewno znajdzie sposób by pokonać wszelkie zabezpieczenia - ostrzega pani Joanna. Dużo szczęśliwszy będzie mieszkając nawet w małym mieszkaniu w bloku, ale spędzając dużo czasu ze swoim panem, uczestnicząc w jego życiu.
- Moją Lucysię wychowywałam na czwartym piętrze w typowym blokowisku, w mieszkaniu o powierzchni zaledwie 30 metrów kwadratowych - opowiada pani Joanna. - Była dobrze wychowanym, przyjaznym czworonogiem.

I chociaż teraz psy pani Joasi mają do dyspozycji ogródek, właścicielka zawsze zapewnia im spacer.
Kerry blue terrier łatwo dostosowuje się do stylu życia właściciela i jeśli nie mamy czasu na dłuższy spacer, to nic mu się nie stanie. Należy jednak pamiętać, że to pies z temperamentem, więc jeden dłuższy, połączony z zabawą i szkoleniem spacer na pewno się przyda, by później w domu mieć nieuciążliwego psa.

Jeśli chodzi o kontakt z dziećmi, kerry blue terriery nie są agresywne. Nie oznacza to jednak, że wolno pozostawić psa samego z dzieckiem.
- To tylko zwierzę i trzeba mieć wszystko na oku - mówi Joanna Świderska. - Z moich obserwacji wynika, że kerry to dobra rasa jeśli chodzi o dzieci - nie za mały, dziecko tak łatwo nie zrobi mu krzywdy. I nie za duży, więc i on dziecku swoimi gabarytami krzywdy nie zrobi. Jest dość odporny na ból, więc nawet jeśli dziecko go pociągnie za futro czy zbyt mocno przytuli, to nie reaguje histerycznie czy agresywnie.

Zdaniem Joanny Świderskiej dobrze wychowany, pewny siebie, energiczny i bardzo sprawny terier będzie świetnym i niezmordowanym towarzyszem dziecięcych zabaw.

- Zalecam pójście z psem na szkolenie - mówi pani Joanna. - Tam przede wszystkim właściciel uczy się prawidłowo wydawać polecenia. A pies, oczywiście, uczy się je wykonywać i często idzie mu to lepiej niż właścicielowi - śmieje się pani Joanna. - A do tego praca w grupie to świetna socjalizacja dla młodego psa.