John Porter studiował politologię na uniwersytecie w Sussex. Podczas studiów grywał na gitarze, występował w niewielkich klubach muzycznych oraz pubach.
Po zakończeniu hippisowskiej rewolty, wyjechał za granicę jak wielu mu współczesnych, młodych Brytyjczyków. Mieszkał i pracował w Berlinie Zachodnim oraz Australii (gdzie osiadł jego brat). Od 1976 mieszka w Polsce, gdzie związał się z Aleksandrą Porter, swoją pierwszą żoną. W Polsce zaczął tworzyć, komponować oraz rozpoczął karierę jako wykonawca.
W 1977 poprzez jazzmana Tomasza Piesiewicza poznał Korę i Marka Jackowskiego. Stworzyli trio o nazwie "Maanam-Elektryczny Prysznic", późniejszy Maanam. Razem współpracowali przez około 2 lata, Porter grał tam głównie na gitarze akustycznej i wraz z Markiem Jackowskim towarzyszył wokalnie Korze. Gdy Kora z Markiem nie pojawili się na umówionym koncercie we Wrocławiu w maju 1979, John Porter poznał tamtejszych muzyków i wraz z nimi założył Porter Band (gitarzysta: Aleksander Mrożek, basista: Kazimierz Cwynar i perkusista: Leszek Chalimoniuk) i zrezygnował z gry w Maanamie.
Porter Band miał swój debiut podczas Muzycznego Campingu w Lubaniu w lipcu 1979. W 1980 formacja wydała swoją pierwszą płytę "Helicopters" - płyta jest dziś uznawana za kluczową dla polskiego rocka lat 80.
14 września 1980 w poznańskim klubie zarejestrowano koncert Porter Bandu i był to materiał na kolejną płytę. Jednak wydano go z dwuletnim opóźnieniem (gdy PB już nie istniał), a wszystko za sprawą tytułu - "Mobilization". Ówczesna cenzura nie pozwoliła na wydanie płyty z takim tytułem, a Porter nie chciał z niego rezygnować. Potem zaczęły ukazywać się solowe albumy artysty, najpierw "China Disco" z muzyką zainspirowaną jazzem i funky. Kolejną klęską była nagrana w 1983 roku akustyczna płyta "Magic Moments". Nie z powodu materiału, lecz złej promocji - przeszła niemal niezauważona. Przez kolejnych dziesięć lat pojawiło się kolejnych pięć płyt z jego piosenkami: "One Love", "Wings Inside", "Life After Sex", "It's A Kid's Life" i "Incarnation".
W międzyczasie razem z Maciejem Zembatym zaczął grać koncerty z piosenkami Leonarda Cohena. Obaj szukali pomysłu na to, jak dać ludziom trochę otuchy w tak trudnych czasach.
Powrotem do elektrycznych brzmień stała się płyta "Right Time" z 1991 nagrana pod szyldem Mirror. Porter pomieszkiwał wtedy w Londynie, a płyta powstała częściowo tam, częściowo w Warszawie na magnetofonie czterośladowym. Jej producentem był Neil Black.
W latach 90. zniknął z głównego nurtu, do którego niespodziewanie powrócił płytą "Alexandria" (Sebastian Wojnowski - bas, Piotr Domiński - gitara, Wojciech Morawski - perkusja, Neil Black - skrzypce, John Porter - gitara i śpiew). W 1999 wydany został album "Porter Band'99", na którym Porterowi towarzyszyli gitarzysta Krzysztof Zawadka, basista Marek "Bruno" Chrzanowski, perkusista Piotr "Posejdon" Pawłowski, a gościnnie wystąpił Marcin Żabiełowicz, gitarzysta zespołu Hey. "Porter Band'99" okazał się najlepszą elektryczną płytą artysty od czasów "Helicopters", a szczególnie udanymi utworami na krążku były "Leather Skirt" oraz "Season"[potrzebne źródło]. Zespół rozpadł się w 2001 (po występach na festiwalach Przystanek Woodstock i im. Ryśka Riedla).
Czytaj e-wydanie »Dołącz do nas na Facebooku!
Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!
Dołącz do nas na X!
Codziennie informujemy o ciekawostkach i aktualnych wydarzeniach.
Kontakt z redakcją
Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?
