Jeden z najlepszych filmów wojennych wszech czasów, czyli recenzja filmu Kucharze historii

Film opiera się na rozmowach z kucharzami wojskowymi, którzy gotowali m.in. dla żołnierzy III Rzeszy, czy wojsk Układu Warszawskiego wkraczających w 1956 roku na Węgry. Z ich opowieści wyłania się obraz wojny, jaki próżno szukać w innych filmach traktujących o tematyce konfliktów zbrojnych.

Pomijając już nawet fakt, że z filmu możemy się np. dowiedzieć jak zrobić smaczny gulasz dla tysięcy żołnierzy, to mamy tu do czynienia z niepowtarzalnym wręcz dystansem do opisywania ciemnej strony natury człowieka. Nie ma tu żadnego przemądrzalstwa, czy jakiegoś niepotrzebnego patosu. Fakty są przedstawiane takie jakie są. Emerytowani żołnierze Wehrmachtu są dumni z tego co robili w młodości i koniec, kropka. Jeśli w filmie zabijana jest krowa, to dzieje się to na oczach widza z wszystkimi szczegółami. I to jest chyba największy atut filmu - nie próbuje się tu udawać życia, lecz się je pokazuje.

Drugim pozytywem, na który zwróciłbym uwagę jest umiejętne operowanie przez twórców filmu nastrojem poszczególnych scen. I tak oto otrzymujemy dzieło słodko-gorzkie, raz do śmiechu, a raz do płaczu. Jeśli do tego dodamy doskonałe zdjęcia i ciekawą muzykę, to otrzymujemy dzieło godne polecenia nawet dla najbardziej wymagających widzów.

Film oceniłbym na szóstkę i ustawił zaraz za tarantinowymi Bękartami wojny jako drugi najlepszy film wojenny wszech czasów.