Nasza Loteria SR - pasek na kartach artykułów

Jaka płytka, taki klej. Żeby nie odpadła glazura.

opr. (op)
Wybór kleju zależy od miejsca przyklejenia płytek, ich wielkości i cech podłoża.
Wybór kleju zależy od miejsca przyklejenia płytek, ich wielkości i cech podłoża. Fot. Archiwum
Ważny wybór. Gres, granit, piaskowiec, marmur, szkło - to tylko niektóre z dostępnych na rynku nowoczesnych okładzin, które wymagają stosowania specjalistycznych zapraw klejących.

Polska norma klejowa

Polska norma klejowa

Każdy producent chemii budowlanej ma obowiązek umieścić na opakowaniu zaprawy klejącej jej charakterystykę, zgodną z normą PN-EN 12004:2002.

Jest to oznaczenie typu i klasy kleju, wyrażone przy pomocy kodu literowo-cyfrowego.

Norma określa trzy typy klejów: cementowe (C), dyspersyjne (D) i reaktywne (R). Klasa informuje o stopniu przyczepności zaprawy.

I tak, kleje zwykłe, normalnie wiążące, oznaczone są cyfrą 1, kleje o podwyższonej przyczepności, cyfrą 2. Własności użytkowe oznaczają litery: E - klej ma wydłużony czas od momentu nałożenia zaprawy na podłoże do chwili, kiedy możliwe jest jeszcze przyklejenie płytki, F - jest szybkowiążący, T - klej o obniżonym spływie.

Symbol S1 oznacza dodatkowe spełnienie normy na odkształcenie.

Odpowiednio dobrany klej powinien dawać gwarancję, że płytki nie odpadną po kilku miesiącach. Warto więc zwrócić uwagę na kilka elementów, dzięki którym kupimy odpowiednią zaprawę klejową.

Informacja na opakowaniu

Na każdym worku kleju w widocznym miejscu znajduje się informacja o rodzaju zaprawy, jej właściwościach i zastosowaniu. Z reguły informacja ta ma charakter kodu literowo-cyfrowego. Jeżeli mamy problem ze zrozumieniem tych oznaczeń, powinniśmy zajrzeć do karty technicznej wyrobu, znajdującej się na stronie internetowej producenta. Dowiemy się z niej na przykład o cechach zaprawy, takich jak elastyczność czy przyczepność, do jakiego rodzaju płytek się nadaje, a także o przygotowaniu podłoża, sposobie nakładania na nie kleju i wydajności zaprawy.

Wymagające płytki

Płytki z gresu i z granitu mają tę zaletę, że doskonale nadają się do miejsc narażonych na działanie wody czy wilgoci. Charakteryzują się wysoką wytrzymałością, są odporne na mróz i na czynniki chemiczne, zmiany temperatury, zarysowanie i ścieranie. Sprawdzają się w miejscach o dużym natężeniu ruchu. Zaprawy użyte do przyklejenia tego typu płytek powinny charakteryzować się zwiększoną przyczepnością i dłuższym czasem zwilżania (oznaczenie C2).

W swoim składzie powinny zawierać większą ilość żywic proszkowych odpowiedzialnych za elastyczność oraz wstępną przyczepność zaprawy, a także inne składniki pozwalające dłuższy czas zwilżać powierzchnię klejonej płytki.

W przypadku klejenia podłogowych płytek wielkoformatowych, szczególnie ważną własnością kleju jest jego zdolność do całkowitego wypełnienia przestrzeni między płytką podłogową a podłożem (tzw. samorozpływność). Ze względu na grubość warstwy od 4 do 20 mm, klej jednocześnie wyrównuje podłoże i przykleja płytki.

Do zadań specjalnych

W sytuacjach, gdy wymagany jest szybki czas wykonania prac, niezbędne jest zastosowanie klejów szybkosprawnych. Ich użycie pozwala na chodzenie po okładzinie ceramicznej już po kilku godzinach od jej ułożenia (w przypadku zwykłej zaprawy 24-48 godz.). Rozrobioną zaprawę trzeba wykorzystać w czasie nie dłuższym niż 30-45 minut, a na skorygowanie ułożenia płytki jest tylko 10 minut.
Tego typu kleje znajdują zastosowanie także w trudniejszych warunkach atmosferycznych. Szybkosprawność zaprawy oznaczana jest, obok innych znaków, symbolem "F".

Dołącz do nas na Facebooku!

Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!

Polub nas na Facebooku!

Dołącz do nas na X!

Codziennie informujemy o ciekawostkach i aktualnych wydarzeniach.

Obserwuj nas na X!

Kontakt z redakcją

Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?

Napisz do nas!
Wróć na poranny.pl Kurier Poranny