Grażyna Jagielska – Ona wraca na dobre

Warto przypomnieć, że Grażyna Jagielska jest żoną jednego z najlepszych i najbardziej znanych polskich korespondentów wojennych – Wojciecha Jagielskiego. Przepełniona lękiem kilka miesięcy spędziła na oddziale psychiatrycznym kliniki stresu bojowego. Później ruszyła w podróż życia. W książce stara się nie tylko opowiedzieć o powrocie do świata normalnych ludzi, ale też o poszukiwaniu szczęścia i realizacji marzeń. Co ciekawe, to nie ona zdaje się być główną bohaterką, lecz jej książkowa przyjaciółka, która po spowodowaniu wypadku przez osiem lat nie mogła wyleczyć się z traumy, wychodziła i wracała do psychiatryka, jakby z boku przyglądając się dorastaniu dzieci i poświęceniu męża, który przejął za nią wszystkie trudy związane z wychowaniem potomstwa. Piękna i budująca opowieść o potrzebie zrozumienia i bezwzględnej akceptacji drugiego człowieka, któremu ślubowało się realną miłość i poświęcenie.

Sama Jagielska wraca do dzieciństwa i tłumaczy, dlaczego natychmiast po wyjściu z oddziału, musiała spełnić marzenie i wyruszyć aż do Ameryki Południowej. Podczas podróży poznaje trzecią kobietę – wieczną podróżniczkę, która z mężem zmienia adresy, nie przywiązując się do rzeczy, domów, wyznając idę życia będącego nieustanną podróżą. Można domniemywać, że dopiero połączenie tych trzech osobowości mówi jakąś prawdę o samej pisarce. Jest to też bardzo lekko napisane spojrzenie na kondycję psychiczną współczesnych ludzi. Zamożnych, wykształconych, a mimo to cierpiących na pewne niedostatki psychiki. Skąd się biorą, tego można się tylko domyślać. Wydawca zachęcając do przeczytania książki pisze, że Jagielska – „matka, żona, tłumaczka, wiele lat żyła wbrew sobie”.

Trzeba przeczytać do ostatniego słowa „Ona wraca na dobre”, by przekonać się, czy podróż na krańce świata może pomóc odnaleźć siebie i, czy na szczęście czasami nie jest dla nas za późno.