Galeria im. Sleńdzińskich. Krzysztof Bartnik, Chris Hernandez, Karolina Jarosławska, Klaudia Ka zaglądają w głąb natury i tajemnic człowieka

Chris Hernandez z Teksasu przygląda się na przykład strukturze pumeksu, by jednocześnie admirować asteroidę. Krzysztof Bartnik ograniczając się do prostych płaszczyzn czy kolorów i oszczędnych pociągnięć pędzla interpretuje widok rzeki czy wodospadu. Głębię ludzi i tajemnice przyrody portretuje Klaudia Ka, zaś potężne, lejące się olejne płótna wypełnione w dużej części i czarną farbą stworzyła pochodząca z Białegostoku Karolina Jarosławska. Bo to ona kilka lat temu powołała do życia wędrującą po świecie ekspozycję pod hasłem „W głębi”. Jej siedemnasta odsłona pojawiła się w salonie Galerii im. Sleńdzińskich przy ulicy Legionowej.

– Chodziło mi o pokazanie głębi natury – mówiła malarka podczas wernisażu. Na początku pomysł na ekspozycję pod hasłem „W głębi” przygotowywała z warszawską malarką Klaudią Ka. – Ona często maluje ludzi i stwierdziła, że natura ludzka, podobnie jak przyroda, też jest bardzo skomplikowana, głęboka – wspominała początki wystaw Jarosławska. – Zaprosiliśmy do pokazania tematu „w głębi” także innych artystów, bo byłyśmy też ciekawe konfrontacji, by ten temat nie był tylko naszą oceną, ale też dialogiem, ukazaniem, jak pokazują go inni, z różnej perspektywy artystycznej.

Od kilku lat wystawa „W głębi” z kolejnymi numerami krąży po Polsce. Wszystko zaczęło się w Warszawie, a potem widzieli ją mieszkańcy Puław, Bydgoszczy czy Olsztyna, gościła również w Niemczech. Za każdym razem zestaw obrazów się zmienia. Do 1 kwietnia „W głębi XVII” można oglądać przy Legionowej 2.

– Przedstawiam tu cykl „Wodospady”, bo uważam, że spadająca woda ma w sobie pewną tajemnicę , magię, każdy może się troszkę w nią zagłębić w refleksyjny sposób – tłumaczyła Karolina Jarosławska. – Celowo nie używam kolorów, żeby jeszcze bardziej tę tajemnicę podkreślić.

Woda interesowała ją niemal od początku przygody z malarstwem. – Malowałam burzę, mgłę, płynącą rzekę, potok – wspominała. Nowy cykl to bardzo dynamiczne, czarno białe płaszczyzny. – Oszczędność kolorów pozwala uwypuklić tajemnicę – tłumaczyła Jarosławska. Marzy, by oglądający jej prace patrząc usłyszeli szum wody.