Wystawa jest propozycją rozbicia monolitycznej wizji Bauhausu, która zakłada, że wytworzył on jednorodny styl czy receptę na estetykę modernistyczną.
Galeria Arsenał do tworzenia ekspozycji zaprosiła artystów, architektów, projektantów i kuratorów z historycznymi pracami i dokumentami oraz późniejszymi reminiscencjami szkoły (po raz pierwszy prezentowanymi w Polsce).
– Chcemy podkreślić, że architekturę traktowano wówczas jako dziedzinę nauki, a funkcjonalizm – jako zaspokajanie potrzeb życiowych, fizycznych i psychicznych – deklarują kuratorzy wystawy: Adam Przywara, Ewa Tatar, Karolina Matysiak.
Hitem katalogu może okazać się projekt kościoła św. Rocha, jaki Bohdan Lachert, Józef Szanajca, Lech Niemojewski wysłali na konkurs w 1926 r.
- Bauhaus z Polską miał niewiele wspólnego – przyznaje Adam Przywara, jeden z kuratorów wystawy „Do zobaczenia po rewolucji! Wystawa na 100-lecie Bauhausu”. - Modernizm rozwijał się w całej Europie. Kościół św. Rocha jest przykładem modernistycznego projektu związanego z tożsamością narodową i dwudziestoleciem międzywojennym. Nie sposób mówić o polskim Bauhausie. Można mówić o polskim modernizmie i Bauhausie jako elemencie tego ruchu. Bogdan Lachert, którego niezrealizowany projekt kościoła Rocha pokazujemy w katalogu wystawy, wybraliśmy z Białegostoku, żeby nawiązać do modernizmu w Polsce.
W tej wystawie nawiązujemy w jakiś sposób do polityki. Tytułowe „Do zobaczenia po rewolucji!” odwołuje się do rzadko eksponowanego momentu w samym Bauhausie dotyczącego dyskusji formalnych, które toczyły się wewnątrz Bauhausu i politycznych, które toczyły się w całej Republice Weimarskiej i doprowadziły do tego, że szkoła została zamknięta. Polityka jest tematem tej wystawy, ale w kontekście doświadczenia które kształtowało Bauhaus i jego uczestników – mistrzów, dyrektorów i studentów – i to podkreślamy na wystawie.
Co to jest Bauhaus?
Bauhaus to najważniejsza awangardowa uczelnia artystyczna XX wieku. Utworzony przez architekta Waltera Gropiusa w 1919 roku w Weimarze zrewolucjonizował sposoby edukacji artystycznej, tworząc „nowe przymierze między sztuką a technologią”. Pod naciskami konserwatywnych polityków Bauhaus przeniósł się z Weimaru do Dessau w 1925 roku. Tam rozwinął się i funkcjonował do 1931 roku, kiedy jego modernistyczny budynek przejęła dochodząca do władzy partia nazistowska, doprowadzając do zamknięcia szkoły w 1933 roku. Przez całą drugą połowę XX wieku kadra i studenci Bauhausu realizowali jego ideały, pracując zarówno w Niemczech, jaki i na emigracji – w Związku Radzieckim, USA, Tokio czy Chile.
Otwarcie: 18.11.2019 /godz. 18
Miejsce: Galeria Arsenał, ul. A. Mickiewicza 2
artyści i badacze: Aristide Antonas, Goshka Macuga, Karina Bisch, Post-Noviki, Salvatore Lacagnina, Wendelien van Oldenburgh, Zuza Golińska oraz kuratorzy: Adam Przywara, Ewa Tatar, Karolina Matysiak pracują na materiałach archiwalnych autorstwa m.in. Almy Siedhoff-Buscher, Friedl Dicker-Brandeis, Giuseppe Pinot-Gallizia, Ivana Tomljenović-Meller, Katarzyny Kobro, Hannesa Meyera, Lucii Moholy, Oskara Schlemmera, Władysława Strzemińskiego, The International Movement for an Imaginist Bauhaus oraz pochodzących z Archiwum Materiałów Budowlanych Stiftung Bauhus Dessau i z Muzeum Żydowskiego w Pradze.
Produkcja: Sylwia Narewska
Q&A FABIJANSKI
Dołącz do nas na Facebooku!
Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!
Dołącz do nas na X!
Codziennie informujemy o ciekawostkach i aktualnych wydarzeniach.
Kontakt z redakcją
Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?
