Festiwal Interphoto 2019. Muzeum Rzeźby. Zofia Kulik - Obraz jako część całości (zdjęcia)

Niezwykła droga artystyczna, łącznie z zauroczeniem rolą PZPR w kształtowaniu Polski, składa się na wciąż budowaną drogę artystyczną Zofii Kulik.

W Białymstoku, w Muzeum Rzeźby, w ramach festiwalu Interphoto 2019, otworzyła swoją wystawę "Obraz jako część całości". Małomówna artystka, ideę swojej ekspozycji opisała następującymi słowami:

Od wielu lat tworzę fotograficzne Archiwum Wizeunków.
W moich fotokolażach użyta jest tylko ich niewielka część.

W złożonych kompozycjach pojedyncze fotografie gubią swoją fotograficzną ‘tożsamość’, są podporządkowane zewnętrznemu układowi większej całości. Ten układ to sieć relacji między obrazami różnych kategorii, tematów, sposobów ich wytworzenia i różnej skali.

Na wystawie pokażę obok złożonych CAŁOŚCI kompozycyjnych także ‘cząstki’ fotograficzne, z których te kompozycje się składają.

Kiedy opowiadam o swoich fotokolażach, często muszę prostować, że moje prace nie składają się z setek różnych obrazów. Choć takie wrażenie odnoszą widzowie. Na wystawie można zobaczyć, jak niewielka ilość wizerunków może niekiedy utworzyć złożoną kompozycję. Natomiast wrażenie wielości spowodowane jest wielokrotnością naświetleń poszczególnych negatywów.

Moje fotokolaże nie powstają przy pomocy nożyczek i kleju, jak to było w tradycyjnych kolażach, ani przy pomocy programów komputerowych. Powstają w tradycyjnej analogowej ciemni przy użyciu szablonów i światła z powiększalnika.
W kompozycji ważny jest rygor ogólnego planu. Ważny jest wybór i wyskalowanie poszczególnych obrazków, aby relacje między nimi tworzyły pewne napięcia, czy to na zasadzie kontrastu, czy rytmicznego wzmocnienia. To wszystko wraz z tytułem pracy służy mojej wypowiedzi artystycznej na współczesne tematy zakorzenione w historii.

Niezwykłą biografię artystki publikuje Culture.pl

Zofia Kulik przez 17 lat działała wspólnie z Przemysławem Kwiekiem, tworząc duet KwieKulik. W 1975 pracę "Człowiek-Kutas" opublikowała w katalogu wystawy w Malmö, co spowodowało ostrą reakcję władz PRL i "zakaz reprezentowania sztuki polskiej poza granicami kraju", a w praktyce - odmowę przyznania paszportów. Relacja artystów z władzą komunistyczną była jednak bardziej skomplikowana - przez kilka lat oboje pozostawali kandydatami na członków PZPR (Zofia Kulik do 1981 roku, gdy złożyła legitymację kandydacką), dążąc od początku lat siedemdziesiątych do włączenia swej sztuki w proces naprawy państwa socjalistycznego (np. w synchronicznej, podwójnej projekcji Odmiany Czerwieni. Droga Edwarda Gierka, 1971) - to partia nie potrafiła zaakceptować ich jako swych członków.

"Nieznośna była sytuacja pewnej niemocy, społecznej wegetacji. Jedyną legalną ścieżką aktywności prywatnej wydawała się partia" - mówiła Zofia Kulik w wywiadzie udzielonym Joannie Turowicz.

Wystawa będzie eksponowana do 28 października 2019