Elżbieta Janikowska: Książki są dobre na wszystko

Kurier Poranny: W trakcie Białostockiego Tygodnia Czytania Dzieciom będzie Pani spotykać się z małymi czytelnikami. Jak ważne są dla Pani takie spotkania?

Elżbieta Janikowska: Są najważniejszym i najprzyjemniejszym elementem mojej pracy. Po cóż miałabym tworzyć dla dzieci, gdybym nie mogła prezentować im swojej twórczości. Takie spotkania pokazują mi, co najbardziej dzieci interesuje, jaka tematyka najbardziej do nich przemawia i w jakim kierunku powinnam dalej podążać w swoim pisaniu.

O co najczęściej pytają Panią dzieci?

To zależy, w jakim są wieku, ale zawsze padają pytania dotyczące pomysłów na pisanie bajek: kiedy napisałam pierwszą książkę, czy trudno jest pisać dla dzieci, czy lubię zwierzęta, a także ile mam lat. Na wszystkie odpowiadam wyczerpująco i rzetelnie.

W Pani książkach często bohaterami są zwierzęta. Dlaczego?

Od dziewięciu lat mieszkam na wsi, a obcowanie z naturą ogromnie pobudza wyobraźnię. Otacza mnie mnóstwo zwierząt: mam sześć psów, szesnaście kur, na śniadania i kolacje przychodzi do mnie pięć kotów-włóczęgów. W moim ogrodzie mieszka mnóstwo żabek, pszczół, mrówek, kretów, pająków, są nawet jaszczurki. Niektóre z nich już zostały bohaterami moich bajek, inne na pewno nimi zostaną. Czasami obserwując zachowanie jakiegoś zwierzątka w mojej wyobraźni powstaje bajka o nim. To byłoby banalne, gdybym powiedziała, że kocham zwierzęta, ale uważam, że czasami to my - ludzie powinniśmy brać z nich przykład. Zwierzęta nigdy nie krzywdzą nikogo bez powodu, tylko wtedy, gdy się boją albo są głodne. Tego, niestety, nie można powiedzieć o wielu ludziach.
Co Pani chce przekazać poprzez swoje książki?

Wiele z moich bajek to bajki terapeutyczne, edukacyjne, ale jest wśród nich wiele takich, które mają wyłącznie bawić czytelnika. Przez dwadzieścia lat pracowałam jako nauczyciel kształcenia zintegrowanego, teraz jestem bibliotekarką. Doskonale znam problemy i potrzeby najmłodszych. Jako mama trójki, dorosłych już wprawdzie dzieci, staram się też pomóc rodzicom w rozwiązywaniu problemów wieku dziecięcego właśnie przez literaturę. W pisanych przeze mnie bajkach naprawdę można znaleźć to wszystko, co potrzebne jest dziecku: miłość, przyjaźń, szacunek, empatię, sposoby radzenia sobie w trudnych sytuacjach. Moja ostatnia książka - baśniowa powieść dla dzieci w wieku 7-10 lat - pod tytułem "Madzia i Jacek" porusza trudny problem niepełnosprawności intelektualnej (zespół Downa), a także śmierci. Nie można udawać, że takie problemy nie istnieją, trzeba je tylko umieć pokazać dzieciom w sposób adekwatny do ich rozwoju. Wielu osobom wydaje się, że pisanie książek dla dzieci jest proste. Jak jest w rzeczywistości?

Maksym Gorki powiedział, że dla dzieci trzeba pisać tak jak dla dorosłych, tylko lepiej. W pełni się zgadzam z jego słowami. Książka dla dzieci musi być pozbawiona infantylizmu i nachalnego dydaktyzmu.

Nieruchomości z Twojego regionu