DSW 2016. Bovska w kawiarni Fama (zdjęcia, wideo)

Jeśli zastanawiać się nad historią muzyki rozrywkowej, wydaje się, że styl prezentowany przez Magdę Grabowską-Wacławek jest starszy niż sama wokalistka, z drugiej jednak strony była to najświeższa muzycznie propozycja jaką zaserwowali organizatorzy Dni Sztuki Współczesnej. Bovska jest bowiem idealną reprezentantką modnego bardzo dziewczęcego electro popu.

Podstawą brzmienia są syntezatory pamiętające czasy OMD czy Depeche Mode, nie wspominając już o Eurythmics czy Yazoo. A właśnie takie patenty z upodobaniem zastosował Jan Smoczyński aranżując urocze i bezpretensjonalne piosenki Bovskiej. Wzorem starszych kolegów, na koncercie i klawisze i świetnie opanowane przez Pawła Dobrowolskiego bębny zabrzmiały bardziej drapieżnie, jednocześnie nie czyniąc ani krzty hałasu. Za to kiedy klawiszowiec grał solo wykorzystując perfekcyjnie ribbon controller, w niczym nie ustępował takim tuzom syntezatorów jak Józef Skrzek.

Najważniejsza jest jednak ona. Bovska postawiła na prostotę. Dosłownie w kilkunastu taktach wykorzystała pogłos, w pozostałych piosenkach nie bojąc się obnażać swego głosu saute. I nawet jeśli czasem miała kłopoty z utrzymaniem wysokości dźwięku, to był to w istocie dopiero jeden z pierwszych występów na żywo. Z nośnymi, przebojowymi piosenkami, które wprawiły w dobry humor i taniec, nie tylko tych, którzy znali ją z internetu albo serialu "Druga szansa", ale przede wszystkim innych festiwalowych gości, którzy sami będą artystami bez trudu wyłowili świeże i szczere dźwięki z sobotniego zgiełku miasta. Lepszej rekomendacji chyba nie potrzeba.

Dobrze się stało, że Dni Sztuki Współczesnej oddały choć na jeden koncert scenę debiutującej wokalistce. Z pewnością i widzowie tego koncertu i ona sama, długo nie zapomną wieczoru w kawiarni Fama.